Hoi

Zelf ben ik 4 jaar geleden weggegaan van mijn narcistische man. We zijn 8 jaar samen geweest. 2 kleine kinderen.  Het was een hel. Had geen huis. Zat een tijdje op een kamer zonder kinderen. Bij een vriending op de bank geslapen. Doodsbang geweest. Hrb nog steeds nachtmeries van. 

Uiteindelijk urgentie gekregen. Flatje gevonden en op nieuw begonnen. Redelijke  regeling met kinderen kunnen afspreken. 

Maar ik heb nog steeds last van hem. 

Heb je geen familie die je kan helpen? En waarom krijg je geen urgentie? Hoe oud zijn je kinderen?

Recentelijk ben ik erachter gekomen dat mijn broer (net als waarschijnlijk mijn moeder) een narcist is. Ik had op dat moment bezoek van zijn kind en ik zag mezelf volledig terug in haar toen ik 12 was: jezelf volledig onzichtbaar maken. Mijn hart brak en ik besloot om toch dat buikgevoel dat ik al jaren heb over mijn broer te gaan onderzoeken. Ik heb nog contact met een aantal van zijn exen (waaronder mijn ex-schoonzusje waar ik nog een beter contact mee heb dan met mijn broer) en op mijn duidelijke uitnodiging hebben die een boekje open gedaan. 

Het was bepaald niet mooi. Hij zuipt veel teveel, heeft losse handjes, gaslighting, heeft een van zijn exen tijdens de vakantie alleen gelaten samen met haar en zijn kind, haar uit de auto willen schoppen en geslagen. Kortom, een gigantisch spoor van emotionele ellende bij zijn exen en hun kinderen en hij stapt eroverheen alsof het niks is. Ik vind het zo verschrikkelijk! Ben er al een hele tijd mee bezig. Hoe kun je een opgroeiend kind beschermen? Een meisje dat in de puberteit zit en het per definitie eigenlijk nergens mee eens zou moeten zijn. 

Hij kwam er overigens achter dat ik aan het praten was met wat mensen en de grote manipulatie spelletjes kwamen los, evenals de dreigementen, de fuck-you's, de ik-wil-je-uit-mijn-leven tirades. Toch wel beetje overtrokken reactie... ik uitte alleen mijn zorg. Normale mensen zouden dan met je in gesprek gaan en zoeken naar een oplossing. 

Wat betreft mijn moeder, ze is altijd een loeder geweest en er vallen nu echt wel kwartjes. Het is nooit officieel gediagnosticeerd, maar ze wist de zaken altijd zo te draaien dat als er voor iemand van ons iets leuks was zij altijd ziek, zwak en misselijk was. Nou ja, over alles wat zij heeft uitgevreten, kan ik een boek schrijven en daar ben ik inmiddels al zo vaak voor in therapie geweest dat ik dat nu maar even niet doe. 

Ik merk in mijn leven nu (ik heb het contact met mijn moeder 10 jaar geleden verbroken) dat ik mezelf aan het "heropvoeden" ben. Ik kijk om me heen, lees veel en praat veel over dingen waar ik tegenaan loop. Vraag advies en pik de dingen er uit waarvan ik voel dat ze goed bij me passen. 

Hallo,

Helaas weet ik ook wat het is om altijd bezig te zijn met zijn ziektes, complot theorieën, colllega,'s linchen, zijn werk.

En zat te hengelen naar complimenten.     Ik was jarenlang sterk zelfs toen ik heel hard iemand nodig had om misbruik te verwerken. Kreeg ik een bedrijging erover heen. Hij zou hem vermoorden. Voelde mij schuldig en verantwoordelijk. Het hielp mij niet. Ik wou begrip en mijn verdriet delen. Maar dat gebeurde niet. Ik moest zijn boosheid proberen te bedaren. Dat was het begin. Heb 10 jaar lang genezing via Operah Winfried nodig gehad. En fijne collega's gehad. En tegelijkertijd tijd een vriend die kinderachtig pesterig altijd wat problemen. Het vrat aan mij. Ik woog minder dan 50 kilo. Aangifte gedaan, maar verjaard. Kinderen gekregen maar ik bleef werken. Bang om in een dal te geraken. De ontwikkeling van de kinderen was slecht. Allebei naar SBO. Nadat ik voor de tweede keer werkloos raakte en hoopte op steun van mijn man toen begon de geestelijke mishandeling. De hele dag mij uitschelden voor autist. Kinderen ook autist. Alle ambtenaren autisten. Schelden vloeken.

Door een opmerking viel na 25 jaar het kwartje. Narcist. Net als Oprah vertelt hoe een pedofiel te werk gaat en mij heeft geholpen om een plaatsje te geven. Zo helpt mij iets dat ik nu weet dat mijn man narcistisch is. Maar ook weer niet. Hij flirte online en maakte mij zwart. Haalde gezag onderuit bij de kinderen. Stiekem gedrag. Te veel om op te noemen. Het ergste was hoe zijn gedrag de ontwikkeling van de kinderen heeft verknalt. Ik dacht dit op te lossen door mijn afvloeiingsregeling te schenken voor het aankopen van een huis. Financiële compensatie. Maar meneer gaat ermee vandoor. Hij heeft genetwerkt. Vriendin, verzorger en haar vriendin advocaat Rozier amsterdam en haar man ook advocaat ruiken geld. Inmiddels 30,000 euro erdoorheen gejast. Ik vecht tegen een heel leger. Beslaglegging op bankrekening. Kan geen eten meer kopen en de incasso's mislukken. Hoe kan het dat normaal een loonbeslag nog een minimale bedrag krijgt om te leven en ik met kinderen nu moeten honger lijden. Ik moet bij leger des Heils om eten te bedelen. Terwijl tonnen op de bank staat.

Hij kan zich nu wel gedragen. Vloekt en scheld niet. Hij stinkt niet meer. Probeert de kinderen te lokken met kado' s van hun gestolen geld.

Alles heeft hij kapot gemaakt. Toekomst van de kinderen en het huis is door hem een bouwval.

Ik ben nu nog meer intens verdrietiger dan toen ik in mijn jeugd seksueel misbruikt werd. Ik was gelukkig door mijn ouders en mijn vrienden.

Nu ging al mijn energie op aan hem. Bodemloze put. Hij heeft al iemand de dood ingepraat. Hij chatte met een vrouw die haar kind verloren had. Ging eerst weer met haar flirten en mij zwart maken. Daarna vond hij dat zij te veel zeurde over haar verloren kind. Ze wilde een eind aan haar leven maken. Daarna heeft hij haar verrot gescholden etc. Het kon hem niets schelen als ze door zijn toe doen zich echt had opgehangen.

Dat gewetenloze gedrag maakt mij ziek. Ik vraag nog af met zoveel scheidingen of beloftes en ja-woord iets te betekenen hebben. Of er nog onvoorwaardelijke liefde bestaat. Ik ben nu 51. Mijn gepensioneerde collega's en mijn ouders zijn zorgzaam, eerlijk en integer. Maar de generaties daarna?

Behandel de ander zoals je zelf behandeld zou willen worden. Ik deed dat bij mijn man. Maar het hielp niet om de narcisme te verminderen.

Hallo,

Ik wil me even voorstellen. Ik ben Wally. Ik heb een helse relatie van 3,5 jaar achter de rug. Ik dacht eerst dat mijn partner borderliner was maar nu ik me er meer in verdiep was het op en top narcisme. Alles wat ik lees herken ik 100%. Uiteindelijk is het me mbv veilig thuis gelukt (duw in de rug) om de relatie te beëindigen. Dit was ook vanuit dwang/crisis. Ik heb nog even last gehad van het Stockholm syndroom. Nu was mijn vraag of er praatgroepen of bijeenkomsten zijn voor slachtoffers van narcistische partners om mijn ervaringen te delen en hoe hier verder mee om te gaan.

Gr Wally

ik ben Eva. ik heb 20 jaar een relatie gehad met een narcist. Ik ben er pas achter gekomen nadat ik de relatie verbroken heb. ik blijf achter met niets, erger nog, ik moet hem een schadevergoeding van 20000€ betalen. Hij heeft geld en kan procederen. ik weet niet hoe ik dat voor elkaar kan krijgen. Ik wordt 60 jaar en geen toekomst meer.

Hoi Eva,

Waarom moet je hem schadevergoeding betalen? Anders een advocaat van onvermogen? Kost je een kleine eigen bijdrage en procedeer je hem arm.

Gr Wally

Dag Wally

Ik merk dat jij je vrij recent hebt aangesloten op dit forum. Ik contacteer je omdat we misschien wat ervaringen kunnen uitwisselen?

Je schrijft hetzelfde als hoe mijn zoektocht naar antwoorden verloopt: alles lezen over borderline bij mijn partner om dan uit te komen op het verborgen narcisme. Iets in mij hoopte dat mijn ex partner borderline zou hebben (en ergens hoop ik dat nog steeds) al herken ik veel meer eigenschappen van de verborgen narcist. 

Sinds ik een maand alleen woon, kan ik terug helder nadenken. Toch vraag ik me nog af of ik niet overdrijf en naar externe redenen zoek voor het falen van een intense en verslavende verliefdheid. Oordeel ik niet te hard omdat ik ook wel mijn eigen willetje heb ... Trek ik niet de verkeerde conclusies? Want misschien laat ik een prachtvrouw in de steek die een zeer traumatische jeugd heeft gehad omdat ik tegen niet veel kan...

Ik ga in therapie, in eerste instantie bedoeld om beter te kunnen omgaan met de trauma's van mijn ex-partner. Momenteel bespreek ik in therapie nog de mechanismen waarop mijn ex reageert en waarom ze zo reageert.

Ik heb een slaapprobleem ontwikkeld sinds ik bij haar ben en de ruzies zich begonnen op te stapelen. Heel veel beginnen drinken en medicatie nemen om 's nachts te kunnen slapen nadat zij mij de grond had ingeboord of nadat ze weer eens ontkende wat ze net gezegd had 'dat is jouw interpretatie' zei ze dan 'dat heb ik niet gezegd' als ik letterlijk herhaalde wat ze zei. Ze heeft mijn vriendenkring uit elkaar getrokken door te zeggen dat ik mijn beste vriendin niet mocht vertrouwen (waar ik niet op ingegaan ben) en nadien heeft ze het terug goed gemaakt door tegen mijn beste vriendin het hele verhaal om te draaien. Dit doet ze heel vaak en ik botste telkens tegen een muur: de feiten omdraaien en hetzelfde blijven herhalen tot twintig keer toe om mijn vraag te ontwijken. Ik dacht dat ik gek werd.

Ze kocht dan bloemen om geen sorry te moeten zeggen. 

Bij het beëindigen van de relatie, is ze in een paniek terecht gekomen en zich veel geëxcuseerd om nadien terug te verwijten dat ik alles kapot maak en haar continu verwijt (omdat ik haar een lange brief had gestuurd met alle vermoedelijke leugens over wilde verhalen, exen, ... alles wat ze tegen me gezegd heeft, de kleineringen). Ze zou in therapie gaan en me binnen een maand willen spreken omdat ik wil dat ze mij nu eens de waarheid zegt als zij nog een relatie wil (in de optiek dat ze misschien geen verborgen narcist is want ik heb ondertussen al veelvuldig gelezen dat het niet mogelijk is om een stabiele relatie met zo eimand uit te bouwen). Ze heeft bekend dat er een aantal dingen klopten van wat ik geschreven heb. Ze verwisselt constant het woord verwijt met feit. 

Ze betrekt alles op zichzelf (zelfs als ik me slecht voel om externe factoren) is zij dubbel zo lang triestig en slecht dus moest ik mijn gevoelens voor mezelf houden. Ze heeft nooit empathie getoond. Integendeel. Al mijn problemen zijn luxeproblemen. Ik heb geen recht om te 'blijten' snauwde ze. Ik ben een aannemer die al slapend rijk word (omdat ik zelf mijn dag kan indelen). Ik weet niet wat werken is (ook al werk ik 6 op 7), ...

Ik had graag met jou per mail misschien een aantal ervaringen uitgewisseld als dat kan? je schreef dat je ook zoekt naar groepen waar je ervaringen kan delen, ...

Groeten

Nathalie

Hoi,

Ik heb me net aangemeld. Nadat ik besloot te scheiden ontdekte ik dat ik getrouwd was met een verborgen narcist. Ik vind het eigenlijk aardig eng om ergens over nmijn ervaring te schrijven, omdat hij weet dat ik hem ervan verdenk dit te zijn en ik hem in staat zie om overal na te gaan of ik ergens schrijf over hem. Dus ik zal wellicht weinig over mezelf delen en vooral tips lezen. 

Hoi,

Ongeveer een jaar geleden werd ik slachtoffer van een vrouwelijke narcist in een vriendenkring. Na een discussie met haar keerde 1 week à 2 weken later 2 andere leden van het groepje tegen mij, 1 ervan lag mij toch nou aan het hart. Beiden meer dan waarschijnlijk behoorlijk gemanipuleerd met leugens.  Omdat we nog samen reizen hadden geboekt, wou de narcist mij ook niet meer mee hebben en probeerde ze mij doelbewust in de kosten te jagen.  Dat is uiteindelijk niet gelukt omdat ze via een aangetekend schrijven mij meedeelde dat er geen enkel probleem is voor hun en dat dit zich enkel en alleen maar in mijn hoofd afspeelde.  Ondertussen heb ik mijn geld terug, haar marionet heeft de rekening hiervoor mogen betalen na zich aanhoudend blindelings in haar manipulaties te laten vangen. Om het volledig te kunnen afsluiten zou ik deze aangetekende brief naar de persoon willen sturen als rechtzetting.  Uiteindelijk is deze persoon het ook niet waard, maar ik vind dat iedereen recht op de waarheid heeft.  Ik verwacht geen reactie of excuses van deze persoon en het is mij ook helemaal niet te doen als wraak op de narcist die eigenlijk niet volledig in haar opzet is geslaagd.  Het is gewoon om het voor mij persoonlijk kunnen af te sluiten. De narcist zit nog in een vereniging met mij, maar heb geen contact meer met haar, ik heb daar met mijn vrienden en vriendinnen die ook haar ware aard kennen. Het vriendengroepje van 1 jaar terug is zoals verwacht ondertussen ook uit elkaar gevallen.  Kan iemand mij adviseren wat ik het best doe met die aangetekende brief? In principe kan de narcist mij toch niks meer maken?...

Omdat ik bang ben dat mijn broer momenteel het slachtoffer is van een narcist, kom ik hier om hulp te vinden. Hij heeft zich ruim een jaar afgesloten van iedereen, ook telefonisch en op social media, maar niet van de narcist. Ons laatste contact was goed, zoals normaal. Twee weken geleden zag ik hem voor het eerst weer. Hij gaat er aan onderdoor, maar geeft niet toe.

Is dit herkenbaar?