Hallo,ik ben Jimmy,woonachtig te België en ben 47 jaar jong. Ikzelf heb een alcoholverslaving achter de rug van 30 jaar(van mijn 14 tot 44 jarige leeftijd). Ik was een functionerende alcoholieker en werkte in het bedrijf van mijn vader gespecialiceerd in verwarming en loodgieterij. Bij deze is dus al duidelijk dat mijn vader altijd al een baas was,iedereen deed wat hij oplegde,wat normaal is natuurlijk,waardoor hij het dus gewoon was dat zijn wil,wet was. wat mij achteraf dan ook opviel wanneer ik terugkijk naar mijn verleden had ik dus een vader die letterlijk zei:ik heb altijd gelijk,ook al ben ik mis. Of als ik onder invloed met de wagen reed,ik welliswaar op de vingers getikt werd,en wanneer hij dit deed ik het antwoord kreeg dat hij zijn boetes kon betalen. Natuurlijk door mijn verslaving was ik heel labiel en kon er dus makkelijk een bepaalde macht over mij onderworpen worden. In die periode vond ik het dan ook normaal dat alles sowieso mijn schuld was. Het zijn veel te veel voorvallen om op te noemen,dus ga ik de ergste met jullie delen. We zijn het jaar 2011 wanneer mijn vader besluit zijn bedrijf te verkopen en met pensioen te gaan. Een mooi gebaar komt daaruit voort,namelijk krijg ik en mijn zus een schenking van ieder 100000euro om in onze woning te investeren. Bij deze zet mijn zus een nieuwbouw en alles is in orde. Ikzelf had net in 2009 een woning gekocht als gevolg van mijn scheiding en was dus een oudere woning welk ikzelf naar financieele mogelijkheden woonbaar gemaakt voor mij en voor eventueel mijn 3 kinderen langskwamen. De schenking werd mij toegekend maar wel onder zijn beheer,wat ik wel verstaanbaar vond mits mijn verslaving. Ik zoek dan werkvolk voor mijn verbouwing welk ik dan door mijn vader moet laten goedkeuren mits hij de betalingen doet. Bij deze bestel ik dan al het nodige sanitaire materiaal voor de nieuwe badkamer en bij de levering merk ik op dat deze niet klopte. Ik bel naar de leverancier,welk het voormalig bedrijf van mijn vader was,en vraag wat er aan de hand was. Die zei mij dus dat mijn vader dat veranderd had en ik daar geen zeg over had. Daar stond ik dan als 37jarige man die weeral niets te zeggen had. Ik werkte niet meer zelf mee in mijn woning,en had zoiets van dat als het afgewerkt is en het mij niet aanstond,ik het nog altijd kan verkopen. Nu enige tijd later en ik in mijn zoveelste rehab achter de rug had kreeg ik dan te horen van mijn vader dat hij niet meer verder ging investeren en ik mijn plan moest trekken. Mijn woonst was nu een werf zonder elektriciteit,water,badkamer,...onbewoonbaar. Van het beloofde bedrag was nog maar 25% gebruikt en naar de rest kon ik fluiten. vermits ik de woning nog maar 2 jaar voorheen had gekocht,had ik dan ook niet de financieen om zelf alles verder te bekostigen. Ik stond dan ook onder bewindvoering en die besliste dan om mijn lening niet verder meer af te betalen. Bij deze een gedwongen verkoop als gevolg met een persoonlijk verlies voor mij van 70000euro. Nu heeft de combinatie van alles kwijt te zijn,waar ik 20jaar heb voor gewerkt,machteloos te staan en verslaafd te zijn geleid tot een zelfmoordpoging. deze heb ik dan overleefd en werd dan ook nog voor een jaar gecolloceerd. Mijn verslaving is mij parten blijven spelen tot 2019 en ben nuchter sinds dan. Ik heb mij reeds opgewerkt tot ervaringsdeskundige en begeleid lotgenotencontacten voor mensen die te maken hebben met narcisme. Zelfs heb ik al gerechtelijke stappen ondernomen maar dwangcontrole is nog steeds niet strafbaar. Mijn ouders hebben mij nooit iets gevraagd omtrend mijn zelfmoordpoging,voelen zich totaal niet schuldig aan het verlies ik heb geleden en schepen ieder gesprek hierover af. Mijn zus verstaat nu mijn kant ook vermits ze mijn kant heeft gehoord(nu ik nuchter ben kon dit) maar houd zich hier ook afzijdig van naar mijn ouders toe. Ik ben ervan overtuigd dat deze personen mijn verslaving voor een gedeelte mede in stand hebben gehouden en volledig verantwoordelijk zijn voor mijn zelfmoordpoging. Bij deze mijn verhaal