In de eerste indruk is het een heftig boek, maar in de positief zin. Het heeft me nog meer doen inzien hoe narcisten zijn en veel kan ik afspiegelen ook op mijn eigen vader.

Ik ben ook van een gezin van twee kinderen waarvan ik de oudste. Zoals je zus ben ik ook heel eind in zijn positief daglicht gekomen en soms ook niet als ik niet voldeed aan zijn eisen.

Maar wel altijd opgekomen voor mijn broer al hij zo gemeen deed altijd stonden mijn mama en ik bij mijn broer. Sinds mijn broer nu reeds 4 jaar uit het huis is, keerde papa zich nu geheel naar mij en mama (deed hij ervoor soms ook al). Waardoor ik zoals u ben beginnen zoeken naar antwoorden en het beginnen durven vertellen naar andere hoe het thuis was.

Uw boek heeft me nu nog meer inzicht gegeven. Maar niet enkel dit, ik wil u ook een virtuele knuffel geven voor alles wat je hebt doorstaan met je mama dat in je boek geschreven staat. Ik voelde me soms boos worden op je mama terwijl ik uw boek las.

Hoe kan een ouder zo gemeen zijn? Deze vraag blijft nog steeds nazinderen, maar waar ik geen antwoord zal op krijgen. Wat een taboesfeer hangt er nog steeds rond narcisme, vooral als het gaat om een ouder. Ze denken dat jij het slechte kind bent, terwijl het niet zo is.

Je boek zet de echte feiten zoals een narcist is op de kaart. Prachtig boek, proficiat Herman! Ik wens u van harte alle succes en geluk toe!