Josephine stond te wachten op Schiphol. Haar nieuwe liefde, Dave, had ze twee maanden niet gezien. Hij woonde in Ann Arbor (Michigan), zij in Leiden. Ze keek uit naar de komende dagen, waarbij hij in Nederland zou zijn, ze hem aan haar familie ging voorstellen en samen kerst ging vieren.
Ze had voor de gelegenheid een autootje gehuurd. In de binnenstad van Leiden is het niet zo nodig een auto te hebben, maar nu ze deze 10 dagen naar allerlei familie gingen, was een auto wel handig. Ze zouden hem morgen samen gaan ophalen bij de garage vlakbij haar huis.
Wat vooraf ging
Josephine mijmerde over de dagen in juli en oktober dat ze in Ann Arbor was. Ze bezocht toen met de auto natuurparken en maakte heel veel foto’s van met name herten en reeën, terwijl Dave aan het werk was aan de universiteit. Zij herinnerde zich nu ook weer de moedereekhoorn, die haar jongen in veiligheid bracht voor een roofvogel. Zo aandoenlijk. Een brede glimlach verscheen op haar gezicht.
Het vliegtuig was nog niet geland, het had een beetje vertraging. Ze ging tegenover de aankomstgate zitten en nam een kop koffie, als een verliefde tiener verder mijmerend over haar relatie met Dave. Ze hadden elkaar leren kennen in Ecuador. Slechts een middag, een avond en een ochtend waren ze in juni samen in hetzelfde natuurpark in Mindo net boven Quito.
Josephine kwam die middag aan en had werkelijk een droomappartement daar. Een volledig compleet boomhuis met uitzicht over het dal en de vulkaan Pichincha. De kolibries kwamen gewoon naar haar raam gevlogen. Dat was voor een fotograaf het gaafste dat je je kon voorstellen. Ze zou er zeven dagen blijven om er te wandelen en te fotograferen.
Haar appartement was te bereiken met een boomladder en bevatte alles wat je nodig hebt, een woonkamer, slaapkamer, keuken en badkamer, zwevend boven een immens dal met in de verte die prachtige vulkaan. Omdat dit plekje ver van de buitenwereld ligt (het was toch wel een uur met een auto de berg op geweest), hebben de eigenaren van het stukje park een restaurantje met een goede kok, die ontbijt, lunch en diner verzorgt. Het was lunchtijd, dus ze ging maar eens kijken wat de pot schafte.
De eerste ontmoetingen
Het restaurant was redelijk gevuld. Er was nog één plaatsje vrij aan de tafel van een man met een twinkeling in zijn ogen. De eigenaar stelde voor dat ze aan die tafel plaatsnam en dat was een hele goeie beslissing wat haar betreft. Ze raakten aan de praat en hij stelde voor dat hij haar het park zou laten zien die middag.
Ook tijdens het diner en de volgende ochtend aan het ontbijt hadden ze elkaar veel te vertellen. Dave werkte als docent aan de universiteit en zijzelf was zzp-er in onderwijs en onderzoek. Daarnaast fotografeerde ze voor onderwijsbladen. Jammer genoeg vertrok Dave na het ontbijt naar Quito om van daaruit weer naar Detroit te vliegen. Ze hadden ondertussen mailadressen uitgewisseld.
Lees ook het artikel: ‘Een narcist herkennen bij de eerste ontmoeting‘
Dagelijks bellen
Ha, het vliegtuig was geland, maar het zou dus nog wel even duren voor Dave daadwerkelijk door de deuren zou verschijnen. Ze moest dus nog even wachten. Dan nog maar een kop koffie. De zenuwen sloegen toe. Ze hadden elkaar sinds half oktober niet gezien, maar ze belden elkaar bijna dagelijks. Dave wilde dat heel graag, als hij ’s avonds thuis kwam.
Het was dan voor haar bijna nacht, maar de gesprekken waren leuk. Dingen over hun dag en wensen en weer uitkijken naar elkaar zien. Ze had er toch wel wat slaapgebrek door, maar Dave stond erop om haar dagelijks te spreken. Ze keek op: nog steeds geen Dave. Ze voelde de spanning in haar lijf. Ondertussen klonk er kerstmuziek bij het restaurant.
Ze herinnerde zich het moment dat Dave voorstelde om hem te bezoeken in Ann Arbor. De maand juli was meestal erg rustig met werk. Haar werk was erg seizoensgebonden, dus ze kon naar hem toe. Dat deed ze en ze hadden samen een prachtige tijd, waarin hij zijn vrienden aan haar voorstelde, ze met hen gingen eten, of thuis werden uitgenodigd. Het was een warm bad waar ze in terecht kwam. Ze hadden ook twee dagen Chicago bezocht. Geweldige stad.
Ze bleef maar naar de deuren staren. Er kwamen al wat mensen door de deuren, maar nog geen teken van Dave.
Afscheid en weerzien
Het afscheid in Detroit was lastig, maar in september zouden ze elkaar in Europa zien, want Dave vloog via Parijs (waar hij twee dagen zou blijven) naar Sofia, waar hij een week een congres had en ook een paar dagen vakantie aan vast zou knopen. Ze bespraken de details en zagen elkaar in Parijs en Sofia.
In de tussenliggende week moest zij ook werken. Het waren weer heerlijke tijden, waarbij ze elkaar veel te vertellen hadden en samen gezellige dingen deden. Het was perfect. Dus in oktober reisde ze weer naar hem toe voor twee weken, tussen haar werkzaamheden, die ze grotendeels zelf kon indelen, door.
Haar getuur naar de deur werd beloond. Daar was Dave met die twinkeling in zijn ogen. Heerlijk wegduiken in zijn armen. Ze namen de trein naar haar kleine appartement in Leiden, dat Dave nu voor het eerst zag. Dat was wel wat anders dan zijn grote huis in een buitenwijk van Ann Arbor.
De volgende dagen was er van alles te doen. Leiden verkennen, een etentje bij haar zussen, bezoek aan moeder op kerstavond en eerste kerstdag. Tweede kerstdag kwam haar broer langs en een dag later vlogen ze naar Detroit, want ze ging kennis maken met de familie van Dave. Eerst naar Ann Arbor en een paar dagen later naar Kingston (Canada), waar de moeder van Dave woont. Ze is 90 en nog heel kranig, rijdt auto en heeft allerlei sociale clubjes en ze woont in een huis aan een prachtig meer. Josephine geniet iedere minuut en kan het heel goed vinden met de moeder van Dave.
Sneeuwstorm
Oudejaarsdag rijden ze door een flinke sneeuwstorm samen met moeder naar Ottawa, waar de broer van Dave woont. Langs de wegen ligt metershoge sneeuw. Dat had ze nog nooit gezien. Ze arriveren gelukkig veilig in Ottawa. De hele familie is thuis en het is erg gezellig. Het huis is helemaal in kerstsfeer met verschillende versierde bomen. Buiten is verlichting met een slee met kerstman. Het zijn veel lichtjes, maar ziet er ook heel gezellig uit.
Josephine is een goeie prater en kan het met iedereen goed vinden. Ze hoort wat de neefjes en nichtjes allemaal doen. Ze studeren her en der in Canada. Dave bemoeit zich niet met het gesprek en zit op een afstand naar haar te kijken. Ze voelt zich er een beetje ongemakkelijk door.
Ze gaan met z’n allen aan tafel voor het eten. Een van de neefjes heeft een spelletje bedacht met pingpongballetjes aan tafel tussen de gerechten door. Je laat ze stuiteren op de borden, als je goed gooit, dan stuitert de bal op twee of drie borden. Als Josephine de bal gooit, buigt Dave – die schuin tegenover haar zit – net naar voren en hij krijgt het balletje in zijn gezicht. Hij wordt woedend. Zo heeft ze hem nog nooit gezien.
Ijzige stilte
Hij blijft ijskoud die avond, negeert haar volledig en op de slaapkamer krijgt ze de volle laag. Hoe ze hem tegenover zijn familie zo heeft kunnen vernederen. Ze snapt er niks van. Hij is echt boos en verwijt haar bijvoorbeeld dat zij hem steeds vernedert. In Nederland had hij een grote fooi willen geven in het restaurant (10 tot 20%, zoals ze dat in de Verenigde Staten gewend waren), maar dat had zij ook tegen gehouden, hij schaamde zich daarvoor.
Haar uitleg dat dat in Nederland niet gebruikelijk is en dat het hier ook nog een bevriende restaurateur betrof, waardoor het zelfs als een belediging gezien kon worden, ging er bij Dave niet in. Het vrolijk gestarte bezoek kreeg een onaangenaam staartje.
Op de terugweg naar Kingston was de sfeer in de auto te snijden, terwijl alles langs de weg nog in Kerstsfeer was. Dave’s moeder probeerde er nog wat van te maken, maar hij was nog steeds boos. Het was 1 januari en Josephine zou nog een kleine week blijven. Ze zag er wel tegenop nu. Ze zag een kant van Dave die ze niet kende.
Lees ook het artikel ‘Een narcist boos maken‘
Een waarschuwing?
Ze was soms even alleen met de moeder van Dave. Zij vertelt haar dan veel over haar leven, o.a. over het feit dat haar man een dubbelleven bleek te leiden. Dat ontdekte ze pas bij zijn pensionering. Er bleek een vrouw te zijn die met haar man, een beroemd chirurg, al jaren lang de hele wereld over reisde. Zij wist van niets, voedde ondertussen in haar eentje de kinderen op. Ze liet merken hoe pijnlijk dat was geweest.
Ze bleven nog een dag bij moeder en reisden toen via de Niagara Falls weer terug naar Ann Arbor. De bevroren Niagara Falls leek Josephine prachtig. Het was prachtig, maar Dave bleef vervelend. Zij reed en hij liet haar op een gegeven moment blijkbaar expres verkeerd rijden. Hij verweet haar dat ze hem als man niet in zijn waarde liet. Hij zou moeten rijden.
In Nederland had zij ook al steeds in de auto gereden. Ze legde hem uit dat ze de auto in Nederland gehuurd had en dat alleen zij verzekerd was voor die auto. Met liefde gaf ze hem nu het stuur over. Ze had alleen aangeboden om te rijden, omdat ze hem wilde ontlasten.
Thuisgekomen in Ann Arbor bleef de sfeer onprettig. Bij het minste ongemak, kreeg ze de wind van voren. Ze realiseerde zich dat de moeder van Dave misschien niet voor niks het verhaal van haar echtgenoot had verteld. Was dat een waarschuwing geweest? Ze had gezegd dat het een zeer onaangename man was als hij thuis was, maar in de buitenwereld was hij de grote gevierde chirurg. Dat had haar veel verdriet gegeven en ze was hem regelmatig liever kwijt dan rijk geweest.
Alarmbellen
Josephine probeerde met Dave te praten, maar het leverde niks goeds op. Hij bleef haar bekritiseren op een heel onaangename manier. Het bracht haar uit haar evenwicht en de alarmbellen gingen af. Bij vrienden en collega’s, waar ze mee optrokken, was hij een gezellige vriendelijke man, maar thuis was er niks goed. Hij verweet haar dat ze flirtte met collega’s en zijn vrienden. Op de dag dat ze naar het vliegveld moest, moest hij plots werken. Een chauffeur bracht haar naar het vliegveld. Het afscheid daarvoor was kil.
Ze besloot in het vliegtuig om er een punt achter te zetten. Ze belde hem, zoals altijd ’s avonds, op, toen ze thuis was. Hij was vriendelijk aan de telefoon en geïnteresseerd in haar reis, maar ze had die andere kant van hem ook leren kennen. Ze was ook bang van hem geweest, omdat hij zo boos werd. Ze vertelde hem dat het wat haar betreft over was. Hij werd weer heel boos, hoe ze het in haar hoofd haalde om zich aan zijn familie voor te stellen en hem daarna zomaar te dumpen. Wat moest de familie nu wel niet van hem denken. Hij verbrak de verbinding.
Controle
De volgende ochtend zag ze dat hij ’s nachts geprobeerd had om haar telefonisch te bereiken en ze vond een mail in haar mailbox met 1000 excuses en hoeveel hij van haar hield. ’s Middags werden er bloemen van hem bezorgd. Ze was even vertederd, maar ze snapte maar al te goed dat de ongemakkelijke situaties weer zouden gaan plaatsvinden.
Ze dacht ook terug aan zijn onbegrip dat ze niet iedere avond zo laat naar bed wilde door iedere avond met hem te bellen. Hij wilde daar niets van weten, wilde haar iedere dag spreken. Langzaam besefte ze dat dat waarschijnlijk een controlemechanisme was geweest. Het voelde eigenlijk al langer niet goed, maar ze had dat niet willen toegeven. Ze maakte definitief een eind aan de relatie.
En toen begon het stalken van het gekrenkte ego. Dit was niet wat ze zich had voorgesteld van deze relatie en deze kerstvakantie. De kerstvakantie, die zo mooi dagdromend op het vliegveld begon, spatte in Ottawa en Ann Arbor als een zeepbel uiteen.
Wil je Herstellen van Narcistisch Misbruik?
In dit gratis e-book dat ik samen met psychologe Corry de Rooy maakte geven we 10 tips voor herstel na narcistisch misbruik. Zet de eerste stap naar een narcismevrij leven. Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang gratis het e-book ’10 Tips voor Herstel na Narcistisch Misbruik’. We sturen je geen spam en je kunt je op elk moment weer afmelden.