Dit blogartikel is het vervolg op ‘Exen zijn heksen‘, over de relatie van Geert en Tineke. Dit artikel verteld hoe de partner na het verbreken van de relatie door de narcistische ex verdacht wordt gemaakt van fraude.
Ontslagen
Tineke en Geert hebben elkaar onlangs via de datingapp Tinder leren kennen en ze hebben een wat bijzondere relatie. Geert werkt bij de bank en Tineke bij een ministerie.
In oktober krijgt Geert te horen dat hij per 1 januari ontslagen zal worden. De bank gaat reorganiseren en vooral ook meer digitaliseren. Daarom moeten er mensen herplaatst worden en moeten er ook enkele mensen verdwijnen. Natuurlijk wel met een goed sociaal plan.
Tineke reageert onaangenaam op dit bericht. Ze had toch ook al gezegd dat die managementbanen niet toekomstbestendig waren. Hij moest maar snel iets anders gaan zoeken. Geert had daar een hard hoofd in, want op je 54e nog een baan krijgen is vast lastig. Tineke zegt het vervelend te vinden dat hij straks geen werk heeft. Ze hoopt dat hij iets anders vindt. Ondertussen blijven ze elkaar wel zien, vooral in de weekenden.
Het is snel 1 januari en Geert heeft nog geen nieuwe baan, dus hij wordt afhankelijk van een uitkering bij het UWV. Hij krijgt overigens ook een jaarsalaris mee van de bank, dus hij kan het wel even uitzingen. Het solliciteren begint. Iedere week moet hij een sollicitatie-actie doen, maar meestal hoort hij niets.
Een weekend naar Parijs
Tineke wil in maart graag een weekend weg. Ze besluiten om op vrijdag naar Parijs te rijden en zondag weer terug. Geert merkt op dat hij die vrijdag wel bij het UWV moet aanvragen. Tineke zegt dat het onzin is om daar zo strikt mee om te gaan: “Dacht je nou echt dat ze al die mensen controleren? Die ene dag. Ik zou dat maar laten zitten.” Geert vraagt die vrijdag wel aan bij het UWV en hij krijgt toestemming voor die dag. Hij heeft het er maar niet over met Tineke.
In Parijs is het eerst erg gezellig, maar al snel hoort hij van Tineke waarom zij gescheiden is. Ze had een ander en daar nam Pieter geen genoegen mee. Ze is toen zelf weggegaan en heeft Pieter en de kinderen achter gelaten. Het verhaal is dus heel anders dan ze eerst vertelde.
De kinderen willen geen contact meer met haar, omdat ze zich in de steek gelaten voelden. Zij verwijt dat Pieter, want die hield ze bij haar weg. Ze vertelt dat de relatie met die ander na twee maanden over was. Ze had terug gewild naar Pieter, maar die wilde haar niet meer. Geert vraagt wanneer dit speelde en het antwoord is: een jaar geleden. Geert vindt dit wel erg vers.
Ontmaskerd als narcist
Na Parijs is die relatie niet meer zoals hij zou willen. Hij realiseert zich dat er iets aan de hand is met Tineke en hij wil daar niet verder in getrokken worden. Wat hem betreft is het genoeg. Hij maakt dit kenbaar aan Tineke.
Tineke is ziedend en begint hem te bestoken met mails en appjes. Deze zijn beurtelings venijnig en dan weer lief. Hij gaat er maar niet op in en hij besluit zijn broer in Genève een paar dagen te bezoeken. Hij verzoekt Tineke om op te houden met haar kinderachtige gedoe. Het lijkt te werken.
Ivo, de broer van Geert, hoort zijn verhaal aan en vraagt hem of hij ooit van narcisme heeft gehoord. Ivo is arts. Als hij het zo hoort, lijkt het op een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Je kunt natuurlijk niet van een afstand dat bepalen, maar het verhaal komt hem bekend voor. Geert leest bij thuiskomst wat zo’n stoornis inhoudt en hij weet nu dat het goed is dat hij een eind aan de relatie heeft gemaakt.
Hij solliciteert door en het lijkt er nu op dat hij over twee maanden aan de slag kan in een nieuwe functie. Het is inmiddels september en hij besluit om er nog even een paar dagen op uit te trekken naar de bergen in Frankrijk. Even een paar dagen van hut naar hut, om alle emoties van het afgelopen jaar van zich af te laten glijden. Dat lukt heerlijk. Gelukkig is Tineke stil. Dat scheelt. Blijkbaar heeft ze zich er bij neergelegd.
Verdacht van fraude
Als Geert thuiskomt van vakantie, liggen er twee brieven van het UWV. De inspecteur is twee keer aan de deur geweest en heeft hem niet thuis getroffen. Hij moet zo snel mogelijk contact opnemen voor een afspraak, anders raakt hij zijn uitkering kwijt. Geert schrikt hiervan, want hij heeft keurig de vakantie aangevraagd en daarvan ook bericht ontvangen. Hij snapt er niks van. Het is vrijdagavond, dus hij kan nu niks uitrichten. Een vervelende thuiskomst, terwijl hij juist zo lekker even alles achter zich had gelaten.
Maandagochtend belt hij het nummer dat in de brief staat. Hij krijgt een man aan de lijn die een afspraak wil maken om langs te komen. Geert vindt dat heel vervelend, kan hij niet naar het kantoor van het UWV komen? Nee, dat is onmogelijk. De afspraak wordt gemaakt voor dinsdagochtend bij hem thuis. Geert voelt zich overvallen.
De man komt aan de deur. Geert vraagt hem naar zijn legitimatie. De man is hierdoor geïrriteerd. Het begint al goed. Geert maakt koffie en dan begint het. De eerste vraag is waar hij op de twee dagen was toen de man aan de deur kwam en waarom hij niet op het eerste briefje gereageerd had.
Reizen en bijverdiensten
Geert legt uit dat hij op vakantie was en laat de toestemming van het UWV zien. Vervolgens brengt de man ter sprake dat hij vaker weg is geweest, o.a. naar Parijs. Waarom weet het UWV dat niet. Geert is verbaasd, hoe weten ze dat? Hij is een weekend met Tineke naar Parijs geweest, maar het weekend hoeft hij toch niet door te geven. Hij had trouwens voor het lange weekend de vrijdag aangevraagd. De man blijft doorvragen. Hij was ook in Zwitserland bij zijn broer geweest.
Geerts mond valt open. “Hoe weet u dat allemaal en waarom moet ik mij verantwoorden voor dingen die ik heb doorgegeven?” De man vertrekt geen spier. Geert laat de toestemmingsbrieven van het UWV zien.
Vervolgens haalt de man via zijn laptop de Facebookpagina van Geert tevoorschijn, waar hij zijn schilderwerk op laat zien. U heeft bijverdiensten en u geeft dat niet op. Geert moet er een beetje om lachen: “Nou, zo goed is mijn werk niet hoor, dat ik het verkoop.” “Maar u exposeert wel.” “Ja, zegt Geert, dat is hier in de wijk bij de schilderclub en in het verzorgingshuis. Daar wordt mijn werk echt niet verkocht.”
Afdeling fraude
Geert vraagt de man waarom hij er is. Hij heeft niet het idee dat dit een reguliere controle is. De man is van de afdeling fraude, zegt hij. Hij controleert of er fraude wordt gepleegd.
Als de man weg is, neemt Geert contact op met het UWV, afdeling fraude. Hij vraagt wie hem heeft aangeven. Vervolgens krijgt hij te horen dat ze inderdaad een tip hebben gekregen, maar ze mogen niet zeggen van wie. Hij zal wel horen wat de bevindingen zijn.
Geert is woedend, want hij heeft wel een idee wie hem heeft aangegeven. De enige namelijk die wist dat hij in Parijs en Genève was. Wat een laffe streek. Hij voelt nog de angst die hem toch even bekroop. Verdacht te worden van fraude, is niet niks. Wat een rotstreek.
Geert hoort niets van het UWV en waagt er nog maar een brief aan. Het UWV reageert in vage bewoordingen, maar hij begrijpt eruit dat ze niets onrechtmatigs hebben gevonden. Dat is een pak van zijn hart.
Wat is hij blij dat hij een punt achter de relatie met Tineke heeft gezet. Hij moet wel weer zijn best doen om het vertrouwen van Janine en zijn kinderen te krijgen, want het was Tineke bijna gelukt om ook die relatie te verzieken. Pfoe, narcisme, wat een vervelende stoornis.
Lees ook het artikel over vrouwelijke narcisten >>
Herken jij je in dit verhaal, laat het ons weten. Kennis is tenslotte macht.
Wil je Herstellen van Narcistisch Misbruik?
In dit gratis e-book dat ik samen met psychologe Corry de Rooy maakte geven we 10 tips voor herstel na narcistisch misbruik. Zet de eerste stap naar een narcismevrij leven. Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang gratis het e-book ’10 Tips voor Herstel na Narcistisch Misbruik’. We sturen je geen spam en je kunt je op elk moment weer afmelden.
2 replies to "Verdacht van fraude na aangifte narcistische ex"
Helaas ja, al is het bij mij slechter afgelopen vanwege PTSS response, de hulpverleenster heeft mij zo in provocatie gestopt door communicatie te monitoren via anderen en eenzijdig dat ik (helaas) via openbaar door onmacht en lange controle uitgevoerd te hebben waar ik me niet mocht verdedigen. Dit heeft ze aangegeven om smaadschrift. In “theoretische zin” was dit zo, ik had deze berichten inmiddels verwijderd zelf, maar ben ik gestraft, geheel heb ik het gaslighting uitgelegd en ‘achter de rug om’ en een hulpverlener ernaast die “flying monkey’ werd, niet is wezen getuigen, ineens zei: ” ja maar ze doet ook goede dingen” (deed ze overigens niet, pestsneren tot ‘extra waardering voor mijn gezicht domineren’ 1 op 1 en opzijschoven, devalueren. De mevrouw in kwestie die flying monkey werd zei immers eerder nog ‘ze maakt je psychologisch verward’ tegen mij’ ik ben toen bij politie in shock geraakt en kreeg ook nog ‘victim blaming’ door ‘ja sommige mensen zijn zo’ , politie kwam ook door een tipje vanuit hulpverleenster ineens voor mijn deur (alsof er ineens geen mishandeling meer bestond’ Eerder heeft ze ook al iets anoniem gemeld, vanwege clienten die ze misbruikt, gek genoeg zelfs daar ging de medewerker die ik kreeg ‘dat de medewerker van hun het niet leuk vond dat ik over zoiets meldde’ ik snapte het niet, ik had het duidelijk over psychische mishandeling.
Je kan dus ook nog zo gedreven worden naar dat je ‘openbaar’ daar geprovoceerd wordt (alles was geblokkeerd, telefoon, mail eenzijdig (reageerde niet maar wou wel dat ik op de knietjes moest), ze ging namelijk gewoon door met ‘achter de rug om’ naar hulpverlener en naar ouders waar ik contact mee verbroken had en wist dat daar kindermishandeling speelde, dit doorging ook na aangifte politie (niet opgepakt, daarom ook PTSS reactie) Rechter wist ook niet van narcistische mishandeling, ook al had reclassering wel gaslighting en seponeren geadviseerd, als slachtoffer van vrouwelijke verborgen narcisme ben je nergens. Ik had bewezen dat ik eerder het al over ‘psychische mishandeling van haar’ had, door luisterlijn conversaties met datum. Eerder al mishandeld voelde, ook degelijk wat traumabinding/band in las. Steeds willen praten, goedleggen, toch proberen… niets is dus waarschijnlijk meegenomen.
Er speelt bij mij jaren later nog steeds ongeloof dat mensen zelfs meedoen, zelfs mensen die je jaren kent (gewoon vriendelijk contact mee hebt gehad) ineens bij de andere kant staat en jouw ook gaat negeren. Ook niet kiezen voor een neutrale positie ondanks diegenen de hulpverleenster totaal ook niet kenden.
Voor mij nog steeds vlagen van boosheid en terugkerende zelfmoordgedachten dat de rechter mij straft, als dader aanmerkt en de dader ermee wegkomt met niets. Diegene die geheel gaslighting, gehele triangulatie/vals geschetst en verteld over dat je meer dan een jaar mishandeld bent. Ik ben ook wel degelijk wantrouwend tegen systeem, ze zeggen weleens ‘geen kwaadschiks over rechter’ maar ik ben wel wantrouwend tegen zowel instanties, politie/r=het recht-systeem, te veel op bewijslast en niet het menselijke.