Iedereen die ooit met narcistisch misbruik te maken heeft gehad zal waarschijnlijk wel bekend zijn met de term flying monkeys. Dit is een aanduiding voor mensen die zich voor het karretje van de narcist laten spannen en hen helpen bij de psychische terreur jegens het slachtoffer.
Wat zijn Flying Monkeys?
De term flying monkeys is afkomstig uit de film The Wizard of Oz. Tegenwoordig is dit een term in de populaire psychologie die voornamelijk wordt gebruikt in de context van psychisch misbruik door een narcist of psychopaat.
Volgens psychologie-auteur Angela Atkinson zijn flying monkeys meestal onbewust gemanipuleerde mensen die de laster over het slachtoffer geloven. Maar ook is het mogelijk dat ze zelf ook narcist zijn.
Soorten flying monkeys
Narcisme-expert en auteur Sam Vaknin onderscheidt drie hoofdgroepen flying monkeys:
- Vrienden van de misbruiker
- Kennissen van het slachtoffer die worden gemanipuleerd
- Gezagsdragers die worden gemanipuleerd
Beweegredenen van flying monkeys
Veruit de meeste flying monkeys zijn gemanipuleerd door de misbruiker. Vaak denken ze de goede partij te hebben gekozen doordat ze alles geloven wat de (in dit geval) narcist over het slachtoffer heeft verteld. Ze zien de dader als het slachtoffer en omgekeerd.
Het werkelijke slachtoffer staat hierdoor vaak helemaal alleen tegenover een groep gemanipuleerde handlangers van de dader. Maar er zijn ook flying monkeys die zelf narcistische trekken hebben, of andere sadistische neigingen.
Voorbeelden van flying monkeys
Als kind van een narcistische moeder ben ik er heel wat tegengekomen in mijn leven. Aan de hand van mijn eigen ervaring geef ik voorbeelden van verschillende soorten flying monkeys.
De onderwijzeres
Gedurende mijn schooltijd heeft mijn narcistische moeder deel uitgemaakt van de oudercommissies van mijn scholen. Naar ik nu vermoed heeft ze mij hier zwart gemaakt. Getuige het feit dat leerlingen van andere klassen met verhalen kwamen over hoe erg ik mij thuis zou gedragen.
In feite waren zowel het onderwijzend personeel als de andere ouders (die het doorvertelden) en hun kinderen de flying monkeys van mijn narcistische moeder. Terwijl ik slachtoffer van psychisch geweld was dachten zij dat ik thuis een rotjongen was.
Lees ook het artikel “Narcistische moeder” >>
Als gevolg daarvan hadden vrijwel alle onderwijzers en onderwijzeressen een hekel aan mij. Maar er was één die de kroon spande en dat was in de tweede klas van de lagere school.
Het is niet mijn gewoonte om hier iemands naam te noemen, maar in dit geval doe ik dat wel. Juffrouw Vlietstra heette deze afschuwelijke heks.
Rekenen
Tijdens het rekenen liep ik volledig vast omdat ik teveel doordacht. Toen we sommen vanaf het getal twintig kregen analyseerde ik het woord twintig. In twin herkende ik twee, maar wat was dan tig?
Ik vroeg aan juffrouw Vlietstra wat “tig” was. Dat kan van alles zijn was het antwoord. Daar kon ik natuurlijk niets mee en dus liep ik helemaal vast. Doch op enige nadere uitleg, dat twintig gewoon een woord voor het getal na 19 was, hoefde ik niet te rekenen.
Ik raakte achterop met rekenen en moest voor straf zo’n beetje elke vrije woensdagmiddag nablijven. Bovendien kreeg ik elk weekend een lading strafwerk mee. Ook brulde ze me regelmatig toe “Het is niet dat je het niet snapt, je bent gewoon lui!”.
Zowel juffrouw Vlietstra als mijn narcistische moeder leken er een satanisch genoegen in te scheppen om mij te kwellen. Zo zei mijn narcistische moeder eens triomfantelijk dat ik het komende weekend misschien wel het hele rekenboek moest doen. “Dat is veel hé”, zei ze er gemeen lachend bij.
Heel veel later las is dat hoogbegaafden veel te ver doordenken en daardoor slechte cijfers halen op school. Op IQ-testen scoor ik altijd boven de 130. Alleen op het onderdeel rekenen scoor ik zeer laag. Ik denk (weet eigenlijk wel zeker) dat dit een gevolg is van deze periode.
Geen genade
En ook van de kant van juffrouw Vlietstra hoefde ik niet op genade te rekenen. Toen ik weer eens op woensdag moest blijven, terwijl alle andere kinderen naar huis mochten, begon ik te huilen. Een paar meisjes hadden medelijden met me. “Ik vind het wel flauw van juf”, zei een van hen. Doch de juf gaf geen krimp en ik kon mijn vrije middag weer op school doorbrengen.
Op een keer liet ik op vrijdagmiddag mijn strafwerk op school achter bij de kapstok. Dan zou ik het het weekend niet hoeven doen en kon ik op maandag zeggen dat ik het was vergeten, zo dacht ik.
Doch ik was amper thuis of mijn narcistische moeder kwam triomfantelijk aanlopen met het strafwerk. Juffrouw Vlietstra had het gevonden en een andere leerling opdracht gegeven het langs te brengen.
Je kunt wel nagaan wat het gevolg was. Ik werd uitgekafferd door mijn moeder. En op maandag deed flying monkey juffrouw Vlietstra er nog een schepje bovenop. “En je hebt dat expres laten liggen!” brulde ze me toe.
Het was voor het eerst dat ik het woord expres hoorde, doch ik begreep dat dit met opzet moest betekenen. En zo leerde ik de betekenis van het woord expres. Heb ik toch nog wat van haar geleerd.
Belachelijk gemaakt
Ook werd ik regelmatig tegenover de andere leerlingen door haar belachelijk gemaakt. Zo moesten we voor taal ooit een aantal losse zinnen uit gezegden combineren tot ze weer een gezegde vormden.
Een aantal van deze gezegden kende ik niet (ik was tenslotte pas 7 jaar) waardoor ik verkeerde combinaties had gemaakt. Hoogstwaarschijnlijk hadden een aantal van mijn klasgenoten dat ook, echter werden míjn fouten in geuren en kleuren voorgelezen waarna ik vervolgens door de rest van de klas werd uitgelachen.
Op een keer zat ik wat onderuitgezakt in de schoolbank. Toen ik bijna weggleed zette ik mijn handen vlak op het tafelblad met schriften, om te voorkomen dat ik van mijn stoel zou glijden.
“Moet je nou toch eens kijken wat Herman weer doet”, zei juffrouw Vlietstra op theatrale toon. “Hij ziet dat die som fout is en nou probeert hij het met zijn vingers uit te gummen”.
Een buitengewoon idiote interpretatie van hetgeen er gebeurde. Het idee dat ik mijn handen vlak op de tafel zet om iets uit te gummen. Bovendien kon ze vanaf die afstand helemaal niet zien of die som fout was. Doch dat besefte ik toen nog niet.
Alles dat ik deed werd op deze manier negatief geïnterpreteerd. Ook heeft ze me eens op theatrale wijze een nul gegeven. “Ik geef niet gauw een nul, maar jij krijgt er een!”, brulde ze me ten overstaan van de klas toe.
En zo was de tweede klas van de lagere school een ware hel voor me. Aan het vak rekenen heb ik altijd een hekel gehouden. En nog steeds loopt mijn brein helemaal vast wanneer ik een moeilijke rekensom zie waarvan ik niet meteen het antwoord weet.
Was deze flying monkey zelf een narcist?
Ondanks deze afschuwelijke behandeling die ik van haar kreeg stond juffrouw Vlietstra bekend als een lieve juffrouw. Waarschijnlijk zocht ze er een gemakkelijke prooi uit die ze het leven tot een hel maakte en deed ze lief tegen de anderen…
Dat voedt de gedachte dat deze juffrouw Vlietstra misschien zelf ook wel eens een narcist geweest kon zijn. Bewijs heb ik hiervoor natuurlijk niet. Maar dat het een uiterst toxisch persoon was met hele gemene streken en ondertussen een ideaal imago ophoudend, moge duidelijk zijn.
Toen ik later als volwassene de website Schoolbank.nl ontdekte las ik over haar de volgende tekst: “En dan de surrogaat-oma juffrouw Vlietstra. Een fantastisch mens”.
Mijn handen jeukten om hier op te reageren en eens een boekje open te doen over dat “fantastische mens”. Doch ik heb het toen wijselijk niet gedaan. Dus bij deze alsnog op mijn eigen website.
Ikke ikke ikke en de rest kan stikken
We blijven nog even op de lagere school. In de vierde klas had ik een onderwijzer die over het algemeen aardiger tegen me was dan de voorgangers. Dit was in de tijd dat ik elke avond door mijn moeder de huid kreeg vol gescholden en voor egoïst werd uitgemaakt. Dit beschrijf ik uitgebreid in het artikel “Narcistische moeder”.
Het was in deze tijd dat deze onderwijzer zich tijdens de les ineens tot mij wendde en begon te zingen “Ik pik alles in…”. Hoe de tekst precies verder ging weet ik niet meer precies, maar het slot weet ik nog maar al te goed: “Ikke ikke ikke en de rest kan stikken”.
Het was precies deze zin die ik elke avond hoorde van mijn narcistische moeder. Daarbij een woedende blik in de ogen en agressieve gebaren makend.
Ik dacht toen dat het toeval was, maar met de kennis van nu denk ik dat mijn moeder toen op de laatste ouderavond heeft verteld wat voor egoïst ik wel niet was.
En daarmee had deze aardige meester zich ook tot flying monkey van mijn narcistische moeder gemaakt. Hem zou ik willen scharen in de categorie gemanipuleerde gezagsdragers.
De schoonmaakster
We schrijven begin jaren tachtig als mijn ouders een schoonmaakster aannemen. Het was een nogal overdreven theatraal type. Grote kans dat je haar ooit eens hebt gezien, want ze verstoorde ooit een show van Paul de Leeuw. De video die iemand daarvan had gemaakt ging viraal.
Ze zou zich ontpoppen tot een van de grootste flying monkeys van mijn narcistische moeder. Nadat laatstgenoemde eerst had geprobeerd mij in een internaat te krijgen richtte ze haar pijlen op papa. Ze dreef hem in een inrichting.
Toen hij na twee jaar weer thuis zou komen begon mijn moeder zich steeds agressiever te gedragen. Ook dit wordt uitgebreid beschreven in het artikel “Narcistische moeder”.
Deze schoonmaakster is hier getuige van geweest, doch ze bleef gedwee aan de kant van mijn moeder staan. In haar bijzijn heeft mijn narcistische moeder zelfs koffie in het gezicht van mijn vader gegooid.
Wanneer iemand je hete koffie in het gezicht zou gooien ligt het voor de hand dat je diegene een knal voor zijn of haar kop verkoopt. Doch mijn vader bleef ogenschijnlijk rustig en pakte alleen haar polsen vast. Waarschijnlijk omdat hij al helemaal getraumatiseerd was door haar gedrag.
Later zou deze schoonmaakster zeggen dat ze vooral was geschrokken van de reactie van mijn vader. Dus niet het feit dat mijn moeder met koffie gooide had haar geshockeerd, maar het uitblijven van geweld van mijn vaders kant. Mijns inziens een zeer eigenaardige waarneming…
De laatste getrouwen
Wat voor vreselijke dingen mijn narcistische moeder ook deed, ze bleef haar als het slachtoffer zien. En de echte slachtoffers zag ze als de daders. Waarschijnlijk behoort ze nu tot haar laatste getrouwen.
Deze vrouw die ooit als schoonmaakster in ons leven kwam schaar ik onder de vrienden van de misbruiker. Waarschijnlijk iemand die heel makkelijk te manipuleren is, met zelf ook enkele Cluster B-trekjes.
Cluster B is een groep van persoonlijkheidsstoornissen welke wordt gebruikt in de psychiatrie. De officiële omschrijving van stoornissen in Cluster B is: Theatraal, emotioneel of grillig gedrag. Hieronder valt ook de narcistische persoonlijkheidsstoornis.
De buurvrouw
In het artikel “Narcistische moeder” vertel ik over een buurvrouw die in de periode van de scheiding de kant van mijn narcistische moeder koos. Op een keer vingen mijn zus en ik op dat ze met onze moeder stond te praten en vreselijk af gaf op pappa.
Na een lange periode vol ellende kwam er enig licht aan het einde van de tunnel toen papa het pand dat onze narcistische moeder hem afhandig had gemaakt terugkocht. Daarmee ging hij weer naast genoemde buurvrouw wonen.
Tijdens deze periode heeft deze buurvrouw zich een echte flying monkey getoond door papa te pesten. Dat ging o.a. door uitwerpselen voor de deur te leggen en het blokkeren van de steeg waarop mijn vader recht van overpad had.
Deze buurvrouw zou ik willen scharen onder gemanipuleerde vrienden van de misbruiker. Maar ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat deze zelf ook enkele sadistische trekken heeft, gezien haar pesterijen.
De psychopaat
Eind jaren 90 kwam ik terecht in de banenpool. Op een dag kwam hier een voor mij nieuwe collega, die er voor mijn tijd al eens eerder had gewerkt. Het bleek dat hij toen iemand tot en met had lopen pesten. En ditmaal was ik diegene die hij moest pesten.
Wat me toen het meest teleurstelde was dat collega’s met wie ik tot dan toe altijd goed kon opschieten erom zaten te lachen wanneer hij mij pestte. Er was slechts één die het voor me op nam.
Hij kon diegene nog van de eerdere periode en sprak hem ook aan op zijn vorige slachtoffer. Dat was ene Jelle. De collega die het voor me opnam noemde Jelle een zielige jongen en zei dat zo iemand er helemaal aan onderdoor kon gaan door zijn gepest.
Doch de pestkop toonde geen enkel berouw en lachte erom. “Haha, snelle Jelle”, zei hij. Het leek alsof hij nog steeds genoot van zijn pesterijen uit het verleden. Om deze reden heb ik dan ook een sterk vermoeden dat het hier om een psychopaat gaat.
Ook voor mij had hij geen genade. Nadat ik door het gepest enkele weken overspannen thuis had gezeten ging hij gewoon door. Het resulteerde er uiteindelijk in dat ik voor langere tijd overspannen in de ziektewet kwam.
Naast de flying monkeys die ik als meelopers zou willen kwalificeren was er ook nog iemand die actief meedeed. Ik vermoed dat deze bang was het volgende slachtoffer te worden.
De spion
We maken een sprong in de tijd en zijn aanbeland in 2006. Mijn zus had dat jaar het contact met onze narcistische moeder verbroken. En een nieuwe flying monkey diende zich aan. Deze woonde ook nog eens op een strategische plek, tegenover de woning van mijn zus.
Alles wat daar gebeurde vertelde ze aan mijn moeder. Later hoorde ik van m’n zus dat onze moeder daar ook weleens oppaste en hen zo mooi in de gaten kon houden.
Deze flying monkey zou ik willen scharen in de categorie gemanipuleerde vrienden van de misbruiker. Waarschijnlijk gelooft ze alles wat onze narcistische moeder haar wijs maakt en denkt een goede zaak te dienen.
Hoe om te gaan met flying monkeys?
Als kind kon ik me niet onttrekken aan de flying monkeys van mijn narcistische moeder. Doch als volwassenen kan ik dat wel. Dat is dan ook het advies dat ik meegeef.
Proberen de flying monkeys te overtuigen dat ze de verkeerde kant hebben gekozen is totaal zinloos. Veelal zijn ze zo gemanipuleerd dat ze je toch niet geloven. En hoe harder je het probeert, des te meer zullen ze het als een bevestiging zien van hetgeen de narcist ze over jou heeft verteld.
Probeer daarom deze flying monkeys, net als de narcist zelf, zoveel mogelijk op afstand te houden. Mocht je toch met ze te maken hebben, pas dan goed op wat je ze verteld. Ze zullen namelijk alles overbrengen naar de narcist.
Maak ook niet de fout om je narcist via flying monkeys toe te spelen dat je hem of haar als narcist ontmaskerd hebt. Wanneer dit bij de narcist komt zal die alles omdraaien. En raad eens wie dan als narcist te boek komt te staan?
Lees ook het artikel “7 Valkuilen voor slachtoffers van narcistisch misbruik“
Tot zover mijn artikel over flying monkeys, met voorbeelden uit mijn eigen leven. Heb je opmerkingen, of nog andere voorbeelden? Deel het in een reactie. Kennis is macht!
Wil je Herstellen van Narcistisch Misbruik?
In dit gratis e-book dat ik samen met psychologe Corry de Rooy maakte geven we 10 tips voor herstel na narcistisch misbruik. Zet de eerste stap naar een narcismevrij leven. Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang gratis het e-book ’10 Tips voor Herstel na Narcistisch Misbruik’. We sturen je geen spam en je kunt je op elk moment weer afmelden.
21 replies to "Flying Monkeys – De knechten van de narcist"
Het is grote onzin als men beweert dat flying monky’s later spijt kunnen hebben en aardiger zijn geworden in de volwassenheid. Ik kom zelf uit een goed gezin, maar andere kinderen bij mij op school kwamen dat niet altijd. Ik raak er altijd weer een beetje kregen van wanneer mensen er automatisch van uit gaan dat school per definitie altijd en voor iedereen een plek is om je ook sociaal goed te ontwikkelen. NOT!
Ik begrijp heel goed dat tegenwoordig steeds meer ouders om die reden hun kinderen liever thuisonderwijs geven.
Bij mij is het eerder zo dat ik me goed heb kunnen ontwikkelen omdat de omgeving buiten mijn middelbare school wel goed was. Ik vind het heftig om te lezen wat sommige mensen hebben moeten meemaken. Ik wens hun veel kracht en herstel.
En wie beweert dat dan?
De onderwijsinspectie bijvoorbeeld.
Die maken vaak geen onderscheid tussen spijbelaars en schoolweigeraars. Een schoolweigeraar wil best leren, maar gaat niet naar school omdat hij/zij zich niet veilig voelt. Een voorbeeld van een schoolweigeraar was Maarten van Rossem. Verder hoor ik van verschillende mensen die wel een leuke schooltijd hadden, dat school altijd de plek is om je sociaal te ontwikkelen. Dit mag zo zijn, maar in de praktijk is dit niet op elke school het geval en ook niet voor elke leerling gaat dit altijd op. Ik was vroeger heel bang voor sommige andere meisjes. Er waren ook wel aardige leraren en kinderen, maar enkelen waren echt niet aardig, om me zacht uit te drukken. Het is een van de redenen waarom ik niet naar een schoolreunie ga. Ik ben nog steeds bang voor sommige exleerlingen van vroeger.
Nee dat zijn over het algemeen starre instanties die geen onderscheid maken. Zelf heb ik het, uit angst voor de gevolgen, nooit aangedurfd niet meer naar school te gaan. Als volwassene heb ik me nog weleens afgevraagd wat er was gebeurd wanneer ik dat wel had gedaan. Achteraf gezien is het enige nuttige dat ik aan school heb gehad is dat ik heb leren lezen en schrijven. Voor de rest is het alleen maar schadelijk voor me geweest.
Ik leef met je mee. Wat ik over jouw ervaringen lees vind ik heftig. Knap dat je er bovenop bent gekomen. Er zijn dingen die ik niet eens kan bevatten.
Zelf ben ik wel altijd naar school gegaan, maar zo nu en dan verkeerde ik echt in doodsangst. Ik leek aan de buitenkant wel het stoere jongensachtige meisje in zwarte kleren, maar van binnen was ik echt bang.
Dat deden mijn ouders ook. Onze psychische toestand bespreken met iedereen. Het was een vorm van ons afhankelijk van hen maken. Na al die verhalen zag iedereen ons als probleemkinderen. En onze ouders werden geweldig gevonden. Dat zij zo goed voor ons waren.
Misselijk.
Heel erg bedankt voor dit artikel, dit is dus wat er gebeurd is met mij met een hulpverleenster.
Ik wist wel van het ‘laster campagne’ want ze praatte systematisch achter mijn rug om, deed zowel aan gaslighting zowel broodkruimels (met warmte bellen maar nooit een afspraak maken). Mensen waar ik goed contact mee had waren ineens verdwenen, waarschijnlijk ook flying monkeys.
– maar vanwege die flying monkeys loop ik nu wel vast in hulp, wat uiteindelijk komt door de narcist die ongelofelijk veel schade kan aanrichten in jouw omgeving’ raar fenomeen dat niemand dan ook echt kijkt naar ‘waar het over gaat’ en ‘wat de waarde van de mens is’ nou.. .. niet systematisch achter de rug om praten.
Ook te maken gehad met een vader die verborgen narcisme heeft met narcistische woede wat zich uitte in fysieke mishandeling als kind en de ‘ik negeer je 3 dagen’ en mij ook sloeg met zijn vuist en een moeder die codependent/verlenging is, nooit voor mij opkwam.
Een hele late reactie maar iets dergelijks is mij ook overkomen in diverse situaties. Ik herken het Lizet. De man van mijn nicht en eigenlijk ook mijn nicht zelf waren ineens zg klaar met mij. Ik weet tot op heden niet wat ik fout heb gedaan. Ik heb gewoon gewoon niets fout gedaan. Maar het abrupte breken van het contact leidde ertoe dat ik hun kinderen, mijn nichtjes, nooit meer zag. Achteraf denk ik dat ik uiteindelijk weet wat de reden is. Die aangetrouwde neef geeft een bepaalde therapie en op mijn verjaardag kreeg hij mijn vriendin zover bij hem die (peperdure) therapie te volgen. Dat ging buiten mij om. Prima, moeten ze zelf weten. Alleen bij toeval bracht mijn vriendin het ter sprake op een dag en zo kwam ik erachter. Ik snapte de geheimzinnigheid eromheen niet, zij ook niet. Ze had ook niets aan die therapie, haar man die ook was gegaan, ook niet. Had ik ze kunnen vertellen, het is een foptherapie, geen enkele verzekering vergoedt het. Maar mijn vriendin en man zijn ieder 2 keer geweest, 400 euro! Dat hoorde ik toen ik een beetje doorvroeg. En had die aangetrouwde neef nog daarbij gezegd dat ze mij niet hoefde te vertellen dat ze bij hem die therapie deed. Dat vond mijn vriendin vreemd, ze begreep niet waarom. Ik wel. En op de een of andere manier hoorde die neef dat ik op de hoogte was van die bezoekjes. Gelijk verbraken ze het contact met mij. Hij heeft hen belazerd, geld uit de zakken geklopt en liever had hij dat ik dat niet wist natuurlijk. Ik had hem betrapt. Hij en zijn belachelijke therapie. Mensen doe aangifte als je een therapie volgt die niet vergoed wordt. Dat is een rode vlag!!! En inmiddels word ik door andere familie door zijn toedoen ook genegeerd. Dit zijn ook flying mokeys, ze hebben niet door dat ze worden gemanipuleerd. Te erg gewoon. Hij maakt mij zwart. Hij plaatst zichzelf op een voetstuk. Te bizar voor woorden. En ik ben geen psycholoog maar hij en zijn vrouw zijn narcisten pur sang. Jaren geleden had ik dit contact al moeten verbreken. Vroeger paste ik altijd voor nop op op mijn nichtjes. Die neef en vrouw kwamen altijd uren te laat thuis. Ik ben gewoon misbruikt door dit stel. Maar hun maskers zijn afgevallen. Dat gebeurd vroeg of laat altijd met de narcist.
Is dat ‘broodkruimels’ ook een term uit de narcismewereld? Want dat doet mijn tante ook. Ze stuurt me brieven en als ik haar antwoord heb gegeven dan krijg ik nooit een reactie terug. Of ze zegt tegen me dat ze eens om de thee komt en dan schrijf ik dat dat heel gezellig is en dat ze even moet mailen als ze komt zodat ik thuis ben als ze komt. En vervolgens krijg je nooit meer een teken van leven.
Het begrip Flying Monkeys heeft mijn ogen ook geopend voor een aantal vreemde gebeurtenissen in mijn jeugd. Zoals: ik was een jaar of acht, negen, tien en had een verjaardagsfeestje bij een klasgenote. Die moeder van die klasgenote zei opeens out of the blue, terwijl we gezellig in de kamer zaten: “ik vind jullie allemáál leuk, behalve Marian!” Alle vriendinnetjes keken verschrikt op, van; wat is dit??? Maar het onderwerp werd snel veranderd en er werd nooit meer over gesproken.
Ik weet niet meer of ik het thuis verteld heb, ik denk het niet want als ik kreeg nooit gelijk bij dit soort situaties dus dik had het waarschijnlijk al afgeleerd om dit soort dingen thuis te vertellen. Later besefte ik wel dat ik mijn moeder wel eens had zien praten met die vrouw, maar het kwam niet bij me op, dat die vrouw geinstrueerd kon zijn door mijn moeder, ik denk nu wel dat dit het geval was. Een vader van een andere klasgenoot, had een winkel en toen ik daar eens een boodschap haalde, begon die man ook out of the blue tegen me uit te varen. Ik vrees dat hij ook een flying monkey was. Zo komen er allerlei puzzelstukjes samen.
Beste Herman,
Wat een heftig verhaal.
Dit verhaal heeft mij ontzettend aan het denken gezet. Ook vallen er super veel puzzelstukjes in elkaar.
Dit verhaal komt mij heel erg bekend voor. Alleen zijn de rollen dan iets anders verdeeld. Hopelijk kan jij mij iets van duidelijkheid geven.
Ik (34) heb 2,5 jaar geleden een nieuwe vrouw leren kennen (38). Hier heb ik een relatie mee gehad. Dit heeft met vallen en opstaan bij elkaar een 1,5 geduurd.
Haar kind was toen eind 5 die ik nog 7 heb zien worden.
Wat mij opviel in jouw verhaal is dat het kind van mijn ex vriendin, daadwerkelijk, alles doet waar jij vroeger onterecht van beschuldigd werd. Hij doet dit dus wel. Het is dus ook totaal tegen over gesteld. Jij deed het niet, en werd gekweld, en hij doet het wel, en zijn moeder ziet het zogenaamd niet en wanneer op gewezen word, praat ze het goed.
Gelukkig ben ik zelf geen sadistische flying monk of een narcist, dus heb ik op een normale manier bij haar aangekaart dat het gedrag van hem niet normaal is.
Hier viel zeker over te praten, uren en uren, nachten en nachten. Alleen er veranderde niks. Tot dat het een onhoudbare situatie werd en ik ben weg gegaan.
Er valt dit jongetje niets te leren. Liegt werkelijk om alles, om de kleinste onbenulligste dingen. Is voor zo klein als dat die is ongelofelijk egocentrisch en liet zowel mij als zijn moeder echt voelen dat wij niks waard zijn. Zij zegt en beademt dit gelukkig zelf ook.
Is op zijn 5e jaar in principe nog niet zindelijk. Zegt op zijn 6e geen gedag en als die het doet zegt die ‘goedemorgen’ om half 5 smiddags als zijn moeder het avondmaal staat te bereiden. Vind werkelijk niets interessant en gaat respectloos met zijn moeder om.
Er zijn al zat bezoekjes aan psygologen en andere instanties geweest waar niks uit komt en waar hij dit gedrag dus ook niet vertoont. Heel frustrerend.
Zelf vind ik mijn ex vriendin extreem labiel is en heeft zij in mijn ogen (verborgen) narcistische ouders. Ook is er geen vader in het spel.
Groet D. uit Utrecht
Wat je beschrijft is precies hoe je narcisten kweekt. Het zou kunnen dat je ex codependent is doordat ze opgroeide met narcistische ouders. Als gevolg daarvan accepteert ze alles van haar zoon.
Wanneer een kind van jongs af aan leert dat het alles kan doen zonder dat het consequenties heeft zal het nooit de verantwoording nemen voor diens gedrag. In het artikel ‘Narcistische vriendschap’ beschrijf ik zo iemand. Iemand met ouders die wegkijken voor wat hij doet en zich totaal afsluiten voor kritiek op hem. Een kind dat zo opgroeit denkt dat het alles kan maken en dat het geen rekening met anderen hoeft te houden.
Goedemiddag Herman,
Ik ben groot gebracht door een verborgen narcist (vader) en heb een broer die openlijk narcist is.
Dacht al een hoop kennis te hebben opgedaan. Totdat ik jouw artikel over flying monkeys las.
Bedankt voor het feit dat je mij weer een stuk wijzer hebt gemaakt! Het is voor mij helaas zo herkenbaar, maar had jarenlang de term voetvegen ervoor.
Kan niet wachten op jouw webinar 24 juli.
Take care
Liefs
Asur
Beste Herman,
Bedankt voor je verhaal en voor mij helaas heel herkenbaar. Mijn vader was een verborgen narcist en ook op de lagere school had ik een flying monkey, het hoofd van de school zuster Rikke, ook een heks eerste klas. Van mijn vader kreeg ik klappen op m’n hoofd als ik de sommen niet snel genoeg kon uitrekenen en die non deed er nog een schepje bovenop. Ik moest naar de mavo en die non zei: “jij naar de mavo? Je kunt de huishoudschool niet eens halen.” Waar de hele klas bijzat. Ze heeft me in het begin van het schooljaar achter in de klas gezet en geen aandacht of beurt meer gegeven. Mijn jongste broer heeft ’n keer de leraar horen zeggen: “Daar heb je er weer een van die familie.”
Nu leven m’n ouders niet meer en maken m’n oudste zus en oudste broer het verder af.
Zelf zit ik er helemaal doorheen, nog steeds geen goede hulp, ook niet bij het GGZ. Heb al jaren last van migraine, overgehouden aan al die klappen op m’n hoofd die ik kreeg van m’n vader. Ik ben nu 60 en er nog maar net achter dat het om verborgen narcisme gaat. Vanaf 2012 kreeg ik aanvallen, bleek een ontsteking bij de alvleesklier te hebben en in 2014 ben ik geopereerd aan de alvleesklier, staart verwijderd doordat een ciste gesprongen is, bleek een tumor in de staart van de alvleesklier te zitten. Zo ziek geweest. Toen ik uit het ziekenhuis werd ontslagen, kwam mijn vader me onverwacht controleren of ik wel zo ziek was, of ik me niet aanstelde. Ik lag op de bank, kreeg nog morfine en had een grote snee met hechtingen in m’n buik. Had liever een dikke knuffel van ‘m gehad.
Beste Herman,
ik lees net je stuk over de flying monkeys. Mensen die niet met narcisme te maken hebben gehad, zullen het niet kunnengeloven. Ik krijg er buikpijn van. Ik kan niet eens beginnen met hoe verschrikkelijk het geweest moet zijn voor jou als kind. Ik herken wat je zegt op vele fronten, maar bij mij was het allemaal wat ‘milder’.
Gisteren zei iets in mij ineens met tranen over de wangen ‘ ik wil dat er gewoon eens iemand voor mij opkomt en mij steunt’. Dat gevoel krijg ik ook zo sterk als ik je mail lees. Wij moeten nu uit een bijna bovennatuurlijk vaatje tappen om hiermee om te gaan en niet te verdwijnen in negativiteit, angst en boosheid, eindeloze boosheid voor zulk onrecht en sadisme.
Ik weet zeker dat je verhalen mensen wakker maken en ook weer bewust maken van hoe belangrijk het is goed op te letten, zelf na te denken, kinderen te eren, er te zijn voor een ander en hoe kleine dingen zo veel kunnen betekenen in iemands leven.
Ook hier is het gekmakend hoe zinloos het gesprek is en hoe ertegenin gaan alleen maar olie op het vuur is. Je had als kind helemaal niemand om op terug te vallen. Je had makkelijk zelf een narcist kunnen worden, toch? Maar nu je erover schrijft en het navoelt, dat moet je toch af en toe helemaal open scheuren van binnen?
Ik kan niet helpen dan te denken dat hier werkelijk iets bovennatuurlijks nodig is. Of iets zuiver natuurlijks. Zelf ga ik dit jaar het pad van sjamanistische heling betreden. Ik weet niet waarom ik dit zeg, maar het komt sterk in me op.
Hallo Maria,
Bedankt voor je reactie en voor het medeleven dat ik als kind zo heb moeten missen. Gelukkig heb ik een positieve levensinstelling en ben ik niet verzonken in negativiteit. Mijn vader is dat helaas wel.
Ik hoop ook dat ik met mijn artikelen mensen wakker schud. Voor het feit dat ze onbewust een flying monkey kunnen worden. Maar ook dat school helemaal net zo’n veilige omgeving is voor kinderen uit probleemgezinnen, zoals tegenwoordig zo vaak wordt gesuggereerd in de media. Bovendien worden veel probleemgezinnen niet eens gezien, wanneer het gaat om een narcistische ouder. Voor de buitenwereld lijken dit immers keurige gezinnen.
Heel veel succes toegewenst met je sjamanistische heling.
Ja het voelt voor mij ook dat met mensen die het niet hebben meegemaakt dat ze het onderschatten, ze zeggen wel ‘goh wat erg voor je’ maar laat maar los en beseffen niet hoe jouw gevoelens zijn gemanipuleerd, dit kunnen later ook dezelfde mensen zijn die ‘flying monkeys’ worden.
Ze blijven het gedrag accepteren. Ik denk ook dat het de mensen zijn die zelf ook ‘pleasers’ zijn, ook een mevrouw gehad die echt het hart voor anderen heeft, clientondersteuner is, altijd medeleven had met me en ineens was vertrokken en ‘flying monkey’ werd. Ook moeilijk om daar boos op te wezen vind ik, ook al is de handeling onjuist (ze ghosted mij) en kwam ook niet mijn kant van het verhaal horen. Heb geprobeerd het recht te leggen maar qua instelling wordt het ook nog onderschat/sowieso vind ik dat NL dit nog onderschat. Je moet echt mensen treffen die het hebben meegemaakt.
Mijn pleegmoeder wist dat ik bang was voor honden omdat ik een keer een hele grote rottweiler achter me aan had zitten terwijl we op het strand waren en ik dus maar van angst de zee in begon te rennen. Voor ieder mens is het onaangenaam een rottweiler achter je aan gerent te krijgen maar voor een ukkie van 5 jaar oud is zo een hond bijzonder veel groter.
Die angst voor honden zou tegen me uitgespeeld worden tegenover de pastoorsvrouw bij wie ik die middag zou verblijven. Zij hadden ook een hond en zodra het dier me zag begon hij op me af te rennen. Mijn eerste impuls was van hem wegrennen en zo deed ik dat, tot groot vermaak van de pastoorsvrouw die mijn angst blijkbaar leuk vond. Toen pakte ze mijn arm ruw vast en sleepte me naar een ouderwetse pomp en zetten me daaronder en begon water over me heen te pompen. Mijn kleren dropen van het water en ik zei tegen haar dat ze gemeen was en dat ik het mijn pleegmoeder zou vertellen. Maar die kwam vervolgens mij nog meer straf geven over dat ik dit verdiende want ik had me maar niet zo aan moeten stellen. De pastoorsvrouw had weinig empathie van zichzelf, maar was ook al klaar gestoomd door mijn pleegmoeder. Ik heb me altijd afgevraagd waarom het zo moeilijk was een klein kind het gedrag van een hond uit te leggen en er langzaam mee vertrouwt te laten geraken. Zo heel moeilijk is het niet en ik beschouw dit gedrag van deze twee volwassenen dan ook als wreed, onnodig en vervolgens een smoes erbij bedenken waarom ze niet zelf verantwoordelijk hoeven te zijn voor hun eigen wreedheid.
Hallo Saar,
Bedankt voor je uitgebreide reactie en het medeleven. Dat laatste heb ik als kind erg gemist, ik voelde me toen helemaal alleen staan. Maar ik ben zeker niet de enige die zulke dingen heeft meegemaakt, getuige jouw verhaal. Er zijn helaas heel wat toxische mensen met een machtspositie die eigenlijk kinderen zouden moeten beschermen, maar juist hun sadistisch gedrag op hen botvieren.
Tegenwoordig hoor je veel over kinderen in probleemgezinnen. Er wordt dan gesuggereerd dat deze op school veilig zouden zijn. En dat triggert mij dan weer, want ook school was voor mij een uitermate onveilige plek. Ik zeg nog weleens dat het enige nut dat school voor me heeft gehad is dat ik er lezen en schrijven heb gehad. Voor de rest is het alleen maar schadelijk geweest.
Ook is het zo dat probleemgezinnen vaak helemaal niet gezien worden als probleemgezin. Het gezin waarin ik opgroeide was voor de buitenwereld een keurig gezin. En dat zal bij jou ook ze zijn geweest.
Beide hadden we ook te maken met mensen met een functie met een bepaald aanzien. Bij jou was dat de pastoorsvrouw, en bij mij een onderwijzeres. Als je als kind al de moed zou hebben het ergens te melden wordt je toch niet geloofd, of ze willen hun vingers er niet aan branden.
Dit bericht is zo verschrikkelijk ongemakkelijk om te lezen en ik kreeg er buikpijn van.
Het spijt me dat je dit hebt moeten meemaken Herman. geen kind zou zoiets moeten meemaken.
Ik herken het verhaal ook maar al te goed. Omdat ik een pleegkind ben geweest en daar uiteraard door iedereen uitgebreid en graag over werd gesproken door de narcistische pleegmoeder. Ik was immers enorm interessant om aandacht mee te krijgen. Dit gedrag nodigde dan ook in mijn leven meerdere andere narcisten uit die graag mee wilden doen in het spektakel. Als pleegkind valt er extra veel over je te klagen en word je gedrag makkelijk onder een loep gelegd en werden er velen gedragingen van mij verkeerd en negatief uitgelegd en verdraaid. Vandaag de dag is het voor mij nog altijd een rode vlag wanneer een pleegouder enorm interessant doet tegenover relatief onbekenden over het gegeven dat ze een pleegkind in huis hebben. En ook gaat er bij mij een rode vlag omhoog op het moment dat de psychische diagnose van hun minderjarige (eigen) kinderen uitgebreid wordt besproken met relatief onbekenden. Wat mij betreft getuigt dit van bijzonder weinig invoelend vermogen naar het kind toe. Het trekt bovendien de verkeerde mensen de aandacht en het is op zijn minst buitengewoon naïef. Wat ook een rode vlag is wanneer een kind maar een paar keer mag komen spelen en daarna eigenlijk nooit meer langskomt. Dat is iets wat mijn pleegmoeder initieerde. Ik speelde altijd maar een paar keer ergens en daarna zag ik die mensen nooit meer omdat mijn pleegmoeder dat niet wilde hebben. Stel je voor dat iemand erachter komt dat ik wellicht een gewoon aardig kind was dat het moeilijk heeft thuis.