Een wijlen vriend van mij die zich uiteindelijk heeft dood gezopen had een narcistische moeder. Hij was het nakomertje in een familie met allemaal meiden. Z'n vader was ongetwijfeld blij dat het ditmaal eens een jongen was, z'n moeder daarentegen was van mening dat ook hij een meisje moest zijn en heeft hem tot zijn 12e in meisjeskleren laten lopen. Als hij in de tobbe moest, sloeg zijn moeder hem met de bezemsteel op mijn genitaliën.

Vreemd genoeg bouwt hij toch een leven voor zichzelf op, leert zijn vrouw kennen en had een stuk of drie kinderen.

Tot.... tot één van zijn ouders komt te ontvallen - of het de vader of moeder was weet ik niet, maar er was iets met een erfenis en één van zijn zusters kwam langs die hij al in geen jaren meer had gezien en ze bekte hem toe zoals zijn moeder altijd gedaan had. Maar toen zijn zwager hetzelfde deed knapte er iets in mijn vriend - trok een mes uit het blok van het aanrecht en heeft de man letterlijk en figuurlijk gefileerd.

Gevolg: hij ging de bak in, de gevangenis in Scheveningen, verloor daardoor zijn vrouw en kinderen - heeft hij nooit meer terug gezien. Heeft zijn verhaal kunnen doen bij een cipier die hij beschouwde als zijn vader. Toen hij na jaren brommen vrij kwam, heeft hij naar zijn vrouw en kinderen gezocht en nadien jaren op straat gezworven, totdat hij een flat kreeg aangeboden in mijn wijk en ik hem leerde kennen. Ik was uiteindelijk de tweede bij wie hij zijn hart luchtte. Het duurde nadien niet lang dat zijn hart het opgaf.