Ze weten anderen helemaal in te pakken. Wat erg dat je niet geloofd werd door de mensen om je heen, bij mij was dat godzijdank niet zo. Kop op! Twijfel nooit aan jezelf x

Ik twijfel niet aan mezelf maar mijn omgeving wel. Daar is wel voor gezorgd natuurlijk. Er worden me dingen in de schoenen geschoven die ik niet heb gedaan. En er gebeuren dingen die ik niet kan bewijzen. Dat zou een aanklacht tegen mezelf zijn. Dus ik kan ook niet naar de politie. Maar veilig ben ik niet. Alles is in de puntjes voorbereidt door meneer. Hij heeft zn doel bereikt. Totale isolatie. Nu er uit zien te komen. 

Hij speelt een dubbelspel dat niet wordt opgemerkt door de omgeving die t goed met me voorheeft. Het bekende "2e gezicht" kennen ze niet. Ze trappen in zn val zoals ik ook heb gedaan. Hij manipuleert iedereen om me heen en niemand ziet t. Zelfs mijn zoon niet. Dat is erg hard. 

Op het moment wordt ik geisoleerd in mn eigen woning. Als ik naar buiten wil wordt ik geintimideerd door velen op n vreselijke manier. Ze rijden hard langs me heen en langs mn woning. Ze intimideren me bij de kassa van de winkels. In de straat scanderen ze wat ik in mn medisch dossier heb staan. Dat ligt op straat. Daar wordtvik gruwelijk mee gepest.

Ook heeft hij mn huis gepoetst met viezigheid zodat ik in een stank leef. De bank,  bed en zoveel meer moesten weg. Tevens zegt hij dat ik dat bij hem thuis heb gedaan maar dat is niet zo. Wij hadden samen gepoetst bij hem en bij mij. 

Verder komt er ook vies water uit de leidingen en drogeerd/vergiftigd hij me. Waarmee weet ik niet maar ik ben er goed ziek van. Hij beschuldigd me van hetzelfde. 

Hij heeft ook nog n sleutel ergens want sommig vuilnis wat ik heb weggegooid komt weer terug in huis. Ook heeft hij prive fotoos op FB gezet. Daar pest hij me mee. Ik ben totaal geisoleerd en de wanhoop nabij. 

Dat hij mn familie vrienden en kennissen meeheeft mag duidelijk zijn. Als ik nasr de politie ga verwijst deze me naar de huisarts en de huisarts zal zomaar niet toegeven dat mn dossier op straat ligt. Ik kom niet aan mn rust. Dit kan zo niet langer. Ik blijf achter zonder iemand, totaal geisoleerd met helemaal niets meer. Ik zal alles moeten wegdoen. 

Vreselijk.

Oh wat erg! Zo herkenbaar! Geloof en blijf bij jezelf!Daar ligt je kracht!

Dag Doosje

Ik ben heel erg geraakt door je schrijven en GELOOF je volkomen.

Als eerst, vanaf nu ben je niet meer 'zijn slachtoffer' en is dat hij je andermaal naar beneden wilt halen, denk voortaan: 'je moet weten van die dat het komt en je weet GENOEG'. Haal hierbij je schouders lichtjes op, alsof het je niet meer raken mag. Dit zou ook niet meer mogen gezien je te maken hebt met een zwaar gestoord brein. 

Feit is, je moet HEEL HEEEEEEL dringend van deze man af en dat kan je. Hij betekent letterlijk VERGIF voor je en maakt je langzaam maar zeker, ZIEK en GEK. Jullie wonen apart. Dus dit moet kunnen.

Hierbij verbreek je het contact van de ene dag op de andere dag. Vervang ook je huissloten en plaats aan je voorgevel een bewakingscamera goed zichtbaar maar niet bereikbaar voor vernietiging.

Probeer eens als dat je ALLE contact verbroken hebt - hij bestaat vanaf dan immers niet meer voor je - ELDERS een onderkomen te vinden, al was het maar voor een kortere periode zodat hij je niet kan komen lastigvallen. Doet hij dat wel, 'onmiddellijk' en 'altijd' klacht neerleggen bij de politie. De politie heeft als taak deze klacht steeds te noteren. 

Ideaal zou zijn als dat je verhuizen mocht naar de andere kant van het land. Zo ver komen zij je door de band niet zoeken. Kost namelijk veel te veel energie. Verander ook je gewoontes in uren van thuiskomen enz. Probeer je verder zoveel mogelijk met de natuur te omringen zodat je opnieuw herbronnen mag.

Beveilig jezelf. Zorg dat je zo weinig mogelijk alleen bent en zorg voor peppersprays of dergelijks. Illegaal, jawel maar kan wel je leven redden mocht dit ooit nodig blijken. Leg hiervan 1 in je deuropening van de wagen.

Verander ook niet van mobiel nummer, hou deze aan. Belt hij je meermaals per dag, zet deze dan op stil. Voicemail ingesproken, beluister deze dan niet. Bewezen is dat als je van nummer verandert dat zij op je gefocust kunnen geraken en dat wil je nu eens net niet. Zij moeten het gevoel hebben dat zij winnaar zijn en dat is het gevoel wat je hen geven moet. Is dat het enigszins kan, neem een 2e mobielnummer zodat anderen je wel bereiken kunnen. 

Verder, mensen met enige notie weten dat 'enkel slachtoffers' te vinden zijn in de hulpinstellingen. Een 'dader' ziet men daar niet. 

Weet ook dat dergelijke gestoorde breinen op zoek gaan naar intellectuele, zeer sympathische vrouwen welk zeer sterk in hun schoenen staan. Zo niet, had je hem al langer wandelen gestuurd. Deze gestoorde breinen kennen immers je zwakheden. Voorbeelden: je geeft niet snel op, je zal niet snel aan het (voor)oordelen gaan, je stelt jezelf gemakkelijk in vraag, je bent een gever van nature uit enz enz...

In tussentijd vermalen zij je tot gruis en gaan zij je 'positieve eigenschappen' als een ZWAKTE zien en deze SCHAAMTELOOS misbruiken gaan en wat meer is... je als een DING behandelen. M.a.w. Doosje... JE VERDIENT STUKKEN BETER en bent heel wat sterker dan dat je denken mag. Het bewijs het je immers al geleverd.

Eens als dat je DE STAP hebt gezet zal je zien dat het als ware als een BEVRIJDING aanvoelen zal. Nu ben je EENZAMER dan als dat je alleen bent. Besef dit. Dit niet enkel daar zij je willen isoleren maar ook daar zij IN JE BREIN WILLEN KRUIEN, BRAINFUCKER als dat zij zijn.

Je mag immers niet bestaan voor hen, eigen gedachten hebben... wel Doosje, JE BESTAAT en enkel JIJ BEPAALD VANAF NU OF DAT JE NOG LANGER ZIJN SLACHTOFFER zal zijn. Niet dus. 

Succes alvast.

Angel

Ik wordt er steeds verdrietiger van als ik de verhalen lees. Mijn laatste relatie van 3,5 jaar was hels. Ik herken alles wat hier geschreven wordt. Gelukkig dat mijn familie nog aan een zijde draadje hing maar mijn hele sociale leven is kapot gemaakt. Mijn eigen kinderen kwijt (van mijn vorige ex) vrienden, etc. Ga zo maar door. Het is een vast patroon wat een narcist heeft. Kort samengevat. Eerst de vis aan de haak, je volledig afhankelijk maken dat je nergens heen kan, en dan begint de ellende pas echt. Hoe langer het duurt hoe erger het wordt. Buitenstaanders gaan de situatie verafschuwen en willen niets meer met je te maken hebben. Een narcist heeft totaal geen empathie ondanks ze zeggen dit het meest te hebben. Je gevoel en emotie wordt langzaam vernietigd. Als het te lang duurt ga je sympathie en empathie ontwikkelen. Je hersenen doen dit om te overleven in deze benarde situaties. Als je er te lang inzit lukt het jezelf niet meer om uit de relatie te komen. Hier bij heb je hulp nodig. Mij is het gelukt via veilig thuis. Zij hebben me op een gegeven moment gedwongen en na een maand is bij mij het Stockholm syndroom afgenomen. Nu zit ik in de fase van teleurstelling en verdriet wat me is aan gedaan. Schade herstellen valt niet mee. Sommige mensen willen niets meer met me te maken hebben. Ik ben gedurende de relatie overal zwart gemaakt en waar dat niet lukte zijn die tegen elkaar opgezet. Heel de relatie was gebaseerd op controle, wantrouwen, achterdocht, bedreigen, chanteren, manipuleren, fysiek geweld, traineren, tirannie en ga zo maar door. Inmiddels ben ik een biografie aan het schrijven om zo een en ander te verwerken en ellende van me af te schrijven. Ik zou graag in contact willen komen met andere slachtoffers om zo ervaringen te delen. Misschien kan ik ook adviseren. Ik ken de knelpunten. Ik heb alles tenslotte ook ervaren.

Wally (overigens ook niet mijn echte naam)

Nog even aanvullend:

Naar mijn mening heeft een vrouwelijke narcist een ander patroon dan een mannelijke narcist. Bij een scheiding denk ik dat je van een mannelijke narcist meer last ervaart. Meer macht uit oefenen. Een vrouwelijke narcist geeft bij scheiding sneller op en zal zich heel snel storten op een nieuw slachtoffer. Ze is je kwijt en heeft toch geen empathie. Wel zal ze proberen je in de buurt te houden omdat je tot haar harem behoort. Met de huidige maatschappij en internet is het voor de vrouw makkelijker om een nieuwe prooi te vinden. Het is vergelijkbaar met een loverboy. Het komt over als een parasiet die een nieuwe gastheer zoekt. Althans zo zijn mijn ervaringen op dit moment. Over het algemeen zijn de gedragingen tijdens de relatie gelijk.

hoi wally, ik ben er stil van, je hebt helemaal gelijk!!het patroon is echt verschillend, vele jaren heb ik te kampen gehad met een pathologische narcistische moeder en alle gevolgen van dien, in maart is ze overleden, het heeft

ondanks het leed wat ze me aangedaan toch geschokt,haar dood, het is over voorbij ze kan me niks meer aandoen en met veel lezen op internet over het gedrag van een wrede gemene kille vrouw die zich mijn moeder mocht noemen, ik las opeens over narcistische mensen, en ben me gaan verdiepen, ja herkenning puur en tegelijkertijd afgrijzen...mijn man met wie ik 25 jaar getrouwd ben, zijn gedrag, is niet hetzelfde als mijn moeder, nee, maar zijn traumatische jeugd met veel geweld  ruzie enz.heeftvan hem een  moeilijke man gemaakt, niet makkelijk om mee te leven, zijn buien onberekenbaar, dat bazige, als het  niet zo gaat hoe hij wil dan zet hij het op het schreeuwen en dreigen, niet vatbaar voor kritiek, geen meegevoel, jaloers zelfs op zn eigen kinderen, hij is heel belangrijk,alles draaid om hem,  zoekt vaak ruzie, hij kan heel gemeen uit de hoek komen, hij liegt, manipuleert, en heeft zn andrere phases als hij weer voor even genezen is, onze 2 kinderen hebben geen makkelijke vader natuurlijk heb ik me steeds schrap gezet, ik ben een vechter, van thuis uit gewend, was en is vermoeiend, therapien heeft ie afgebroken, de dood van mn moeder heeft er voor gezorgt dat ik me ben gaan verdiepen in het thema narcistme, en ik weet het nu heel zeker, mijn man is ook een patholigische narcist van jawelste, ik heb altijd gevoeld dat hij psychisch niet gezond is maar een naam had ik niet, nu wel, het is ander gedrag als mn moeder anders had ik allang weggegaan, hij weet niet wat em nu gebeurt, ik reageer anders en prik nu door zijn gedrag heen, ik ben mijn maatje kwjjt nee ik heb em nooit gehad, het was een illusie, ik had nooit een kans, zoveel situaties zie ik op mn netvlies terug die ik maar niet plaatsen kon, waarom ie zo deed, hij was en is geen slachtoffer van stil onverwerkt verdriet dat ik altijd als verklaring voor zijn gedrag had, en de hoop dat ie veranderd, is nu helemaal weg, als sneeuw voor de zon, hij weet niet wat em gebeurd, ik kan nu ik het weet anders reageren, dat de dood van mijn moeder me deze inzichten heeft gegeven, eigenlijk best wel magic , ondanks het trieste,