Hey,

Via de download 10 tips voor herstel heb ik mijn weg hier gevonden.

Zelf heb ik een narcistische moeder en broer. Mijn vader is een buitengewoon lief mens maar was in mijn jeugd nauwelijks aanwezig. Hij was financieel verantwoordelijk voor het gezin + een echte work-a-holic. 

Ik heb me in mijn jeugd heel eenzaam gevoeld. Continu genegeerd, maar wel telkens veel schaamte ingeprent geweest. Nooit was het goed. Van mijn 10 tot 12 jaar seksueel misbruikt geweest door mijn 4 jaar oudere broer. (daar weten mijn ouders niets van)

Ik wist al altijd dat hetgeen ik meemaakte niet OK was. Maar naar de buitenwereld toe waren wij een doodnormaal gezin. Ik vroeg me heel veel af of ik niet overdreef. Tot zelf het seksueel misbruik van mijn broer toe. 

Ik ben ondertussen 33 jaar en het is dankzij de geboorte van mijn 3 kinderen dat ik nu pas écht de omvang van mijn jeugd kan begrijpen. De triggers, de innerlijke criticus zijn met momenten echt overweldigend. 

Ik ben reeds 1,5 jaar in therapie, heb al zoveel gelezen over narcisme. Ik vind heel langzaam aan mijn weg terug naar mijn authentieke zelf. Ik kan oprecht zeggen dat ik vandaag echt gelukkig ben en zoveel zin heb in mijn leven. 

Maar waar ik nog zo hard mee worstel ... is het omgaan met mijn broer en moeder. Het contact wordt zoveel mogelijk beperkt. Echter mijn vader gaat eind deze week op pensioen, en ze hebben heel grote verwachtingen dat wij ze meer 'moeten' zien nu ze 'eindelijk' tijd hebben voor ons. Als het aan mij zou liggen zou ik het contact verbreken, maar dat wil ik mijn vader niet aandoen.