Dit artikel over huiselijk geweld is het eerste deel van een serie over een relatie met een narcistische stalker, geschreven door Jacintha van Beveren. Jacintha van Beveren is onderwijssocioloog en fotograaf. Ze werkt als zelfstandige in educatie en communicatie in de breedste zin des woords. Zij schrijft o.a. blogs over uiteenlopende onderwerpen en weet uit ervaring wat het is om een narcistische partner te hebben.
Reeds langere tijd spreekt Jacintha de video’s op ons YouTube-kanaal ‘Narcist Ontmaskerd TV‘ in. Maar nu is ze dus ook actief als blogger voor de website.
Huiselijk geweld? Dat overkomt mij niet!
Mary was enkele jaren gescheiden toen zij Joep via een contactadvertentie leerde kennen. Een vriendin spoorde haar aan een advertentie in de NRC te zetten: “Je moet niet alleen blijven”. Ze plaatste een advertentie en Joep reageerde met een lief briefje. Hij woonde in de buurt en ze spraken met elkaar af. Hij was hoog intelligent en een boeiende gesprekspartner.
Na een paar dates merkten ze dat het seksueel ook uitstekend klikte. Ze kregen een leuke latrelatie. Na een tijdje viel het Mary op dat Joep veel dingen wilde bepalen. Wanneer ze elkaar zagen en wat ze dan deden. Ze voelde zich weinig gehoord in wat ze wilde. Ook kleine dingen, of de televisie aan stond of niet.
Als hij zijn zin niet kreeg, ging hij moeilijk en dwars doen op een hele vervelende manier. In het begin paste Mary zich aan, omdat ze het graag gezellig wilde houden. En dat was het ook vaak, maar er waren ook heel veel vervelende momenten. In de loop van de tijd werd het een aan-uit-relatie.
Aan-uit-relatie
Zo liep ze een keer ’s nachts na een hooglopende ruzie naar het station om naar huis te gaan. Hij dacht altijd dat ze wel terug zou komen, want het was inmiddels 2 uur, maar de nachttreinen stopten in beide woonplaatsen en ze woonde op loopafstand van het station. Ze nam de trein en kwam thuis.
Natuurlijk ging haar telefoon, maar die nam ze maar niet meer op. Tenslotte herkende ze inmiddels het patroon. Ruzie maken, waarop zij opstapte en dan bergen excuses en goedmakertjes, die echter van steeds kortere duur waren. Soms hoorde ze maanden niets en dan begon het weer van voor af aan. Ze trapte er zeven jaar in.
Na zeven jaar gemodder besloot ze de aan-uit-relatie definitief uit te maken. Ze had een sabbatical genomen van haar werk om haar oude droom ‘fotograaf worden’ waar te maken. Ze ging naar de fotovakschool, vooral om technisch meer onderlegd te worden.
Nu had ze ook tijd om na te denken over haar leven en ze wilde dat eigenlijk verder leiden zonder Joep. Zijn dominante en irritante gedrag begon haar namelijk steeds meer te storen. Ze wilde weer vrij zijn en niet meer steeds afwachten tot er ook ruimte voor haar was. Ze maakte het uit.
Cuba
Ze droomde ervan om in dat sabbatical jaar veel te reizen. Het startte met een reis naar Cuba, waar ze drie weken wilde rondreizen langs de nieuwe ‘casas particulares’ (wonen bij Cubanen thuis) en Spaanse taallessen wilde nemen. Cuba was fantastisch, de mensen heel aardig, maar helaas kreeg ze dagelijks veel mailtjes van Joep. Mary gooide ze ongelezen weg en blokkeerde zijn mailadres, maar een nieuw mailadres is snel gemaakt.
Het hield niet op. Daarom besloot ze maar even geen mail meer te lezen tijdens die Cubareis. Joep was alleen niet voor één gat te vangen. Hij had de organisatie van de taallessen met een smoes van urgentie om het telefoonnummer van haar gastfamilie gevraagd. Ze werd door haar gastheer van het strand 20 km verderop gehaald omdat er een urgent telefoontje was. Ze moest met spoed terugbellen.
Natuurlijk herkende ze het nummer. Wat een laffe daad om zoveel mensen in de benen te laten komen, gewoon om je zin te krijgen: haar boos te maken en zelf de lachende derde te spelen. Het is onbegrijpelijk, maar dit gebeurt dus bij narcisten.
Brieven
Bij thuiskomst uit Cuba lag er een brief in haar brievenbus en ontving ze talloze SMS-jes. Ze illustreren zo goed hoe een narcist te werk gaat, dat ik jullie enkele passages niet wil onthouden.
“Nu weet ik dat jij de vervulling bent van mijn droom. Je hebt nu vele rimpeltjes meer en vele haren minder dan toen ik je leerde kennen, maar ik vind je nog steeds – geestelijk en lichamelijk – een hele mooie vrouw, en dat zal altijd zo blijven.
Ik weet dat ik je al die jaren niet de geborgenheid (en ook weinig betrokkenheid) heb gegeven die je zocht, maar ik heb de laatste tijd met alle kracht getracht dat verzuim te herstellen. Voor het resultaat maakt het geen verschil: je kwam duidelijk tekort en voelde je steeds ongelukkig. Ook nadat ik je wel aandacht en geborgenheid gaf. Ik nodig je uit voor etentjes en uitstapjes omdat ik het leuk vind bij je te zijn. De woorden van dank zijn helaas schaars (2x).
Wat is het nu dat je in onze relatie mist en waarom wordt het niet gecompenseerd door het goede dat er is? Waarom maak je het nu, terwijl het toch stukken beter gaat dan vroeger, alsnog uit? Wat is je afweging? Wat doet je denken dat je niet aan je trekken zal komen? Wat doet je denken dat je een liever iemand zult tegen komen dan wat je in het begin van onze relatie voor ogen stond en kennelijk ook nu voor ogen staat?
Laat je niet weerhouden door een een klein terugslagje in de opgaande lijn, lieverd. Geef onze relatie juist meer ipv minder tijd om te groeien. Natuurlijk moeten we in de eerste plaats leven en genieten samen en van elkaar, maar het feit dat we nu over onze problemen kunnen praten is toch ook een “verworvenheid”?
Ik wil dat je je ook bij mij thuis lekker voelt; als dat betekent dat de boel hier moet worden verbouwd conform je eerdere plannen (andere kleuren; meer licht; je eigen hoek), dan gebeurt dat. Ik wil anders ook graag een appartement in dit gebouw (2 kamers plus groot terras) of aan de overkant (3 kamers) voor je kopen.
Dan kunnen we toch elke dag samen, gezellig, ongedwongen, relaxed in de stad gaan eten, zonder gezeur of gesoubat, geheel conform jouw wens. Ik ben gelukkig als ik jou gelukkig zie, als ik jouw poezelachje opwek. Je betekent de wereld voor me. Wat je wil, dat krijg je. Met liefde. Omdat jij mij gelukkig maakt. Dit zijn geen loze woorden.
Geef onze relatie tijd; geef mij de tijd te veranderen – wat ik graag wil.
Liefs,
jouw Joep.”
Mary reageerde niet op al die mooie woorden en ze nam de telefoon niet op. Prompt kreeg ze de volgende dag de volgende sms: samenwonen lijkt mij geen goed idee.
Gevolgd door deze mail: “Jij gaf mij nooit iets dat van oprechte liefde getuigde. Je kon je ook zelden aan mij geven, of je moet je orgasmes met kracht hebben onderdrukt. Hoe komt het dat je, ondanks het feit dat jij zo vreselijk ambitieus bent, zo weinig hebt bereikt. Ik bedoel, lieverd, met alle respect, en je weet dat ik je enorm respecteer en veel van je houd, je c.v. is niet bepaald indrukwekkend.
Maar, nogmaals, begrijp me goed, daarom houd ik niet minder van je. Had je die ambitie al voor je secretaresse werd, of is die juist toen ontstaan? Of kwam de drive om te gaan studeren pas in het zicht op je scheiding, toen je voor jezelf moest gaan zorgen? Maar waarom ging je dan sociologie studeren? Niet echt een studie waar je direct een baan mee vind.”
Lees ook het artikel: Narcistische partner >>
Huiselijk geweld
Ze was als senior onderwijsadviseur ooit beroepsmatig betrokken bij het platform huiselijk geweld, dat zag ze indertijd als fysieke mishandeling. Achteraf vindt ze dit zelf heel dom. Er bestaat ook een andere vorm van huiselijk geweld, dat ze nog niet kende. In Joeps geval was het manipuleren, domineren, stalken en haar dus vernederen, psychisch huiselijk geweld.
Dat huiselijk geweld haar kon overkomen, had ze verdorie uitgesloten met haar goede universitaire opleiding, haar werk als senior onderwijsadviseur en haar gezonde mannenkeus toch? Maar ja, dat klopte niet. Tot haar verbijstering moest ze schoorvoetend toegeven dat Joep, een geslaagd en bemiddeld jurist, precies het prototype is van een foute man, een narcist en een stalker die psychisch huiselijk geweld toepaste.
Tijdens de relatie met Joep had ze al de tekenen kunnen zien, maar ze sloot er haar ogen voor. Hoe het manipuleren en stalken van Mary verder in zijn werk ging, zal ik in volgende blogs beschrijven.
Misschien heb jij ook dit soort ervaringen? Schrijf ze van je af en deel ze vooral met ons, zodat we van elkaar kunnen leren.
Wil je Herstellen van Narcistisch Misbruik?
In dit gratis e-book dat ik samen met psychologe Corry de Rooy maakte geven we 10 tips voor herstel na narcistisch misbruik. Zet de eerste stap naar een narcismevrij leven. Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang gratis het e-book ’10 Tips voor Herstel na Narcistisch Misbruik’. We sturen je geen spam en je kunt je op elk moment weer afmelden.
1 Response to "Huiselijk geweld? Dat overkomt mij niet!"
Nadat ik was gaan samenwonen bleek mijn vriend ook van het huiselijke geweld te zijn. Daar heb je het weer he, vrouwen die opgroeien in een gewelddadig huishouden krijgen later vaak ook een vriend die mishandelt. Zijn vrienden hadden me van tevoren gewaarschuwd maar ik zag geen redenen waarom hij me zou mishandelen. Hij was echt vuil als hij me mishandelde. Hij richtte zijn karatetrappen op mijn wrakke heup. Slaan deed hij nooit, alleen trappen. Het had niet eens een goede reden. Ik hoefde maar iets te doen dan hem niet zinde en dan explodeerde hij. Als ik bijvoorbeeld het keukenkastje te hard dichtdeed omdat het per ongeluk uit mijn handen glipte. Of de afstandsbediening van de tv durfde te pakken.
Later is hij verongelukt. Toen vond ik dat helemaal verschrikkelijk en mijn leven was kapot. Maar nu ik terugkijk na al die jaren denk ik dat me veel ellende bespaard is gebleven door zijn dood. Later heb ik een hele lieve man ontmoet die heel goed voor me was. Iets wat ik helemaal niet kende door mijn narcistische gewelddadige vader en mijn gewelddadige eerste vriend.