In mijn vorige blog “Jij flirt met iedere man!” heb ik Alida en Joel voorgesteld. Alida en Joel hadden een jaar een relatie, toen ze samen naar Monaco gingen, waar Joel een klant bezocht. Joel verweet Alida dat ze met iedere man flirtte, terwijl ze gewoon een gesprek voerde met een collega van Joel. Ze had er zo genoeg van, dat ze besloot om alleen terug te gaan…
Alleen terug
Alida ging na haar koffie met fougasse nog even een paar winkeltjes in. Ze had nog twee uur en had al een taxi besteld, die haar bij het hotel kwam ophalen. Haar koffertje stond bij de receptie. Hè heerlijk. Even dat leuke boetiekje in. Daar was ze nog niet geweest.
Ondertussen was Joel weer bij de tafel aangekomen, waar Alida was verdwenen. Hij ontstak in woede toen hij het briefje op zijn stoel zag. Hoe durfde ze? Hij had haar mee uit genomen en dan gewoon weglopen. Ondankbaar. Joel bestelde eten, maar het smaakte niet, hij was boos. Joel betaalde, liep naar buiten en zag Alida net een boetiekje in gaan. Hij besloot haar op te wachten…
Alida zag een erg leuke en bijzondere jurk. Hij paste haar precies en het was echt een aanwinst voor haar garderobe. Alida nam ‘m, al was hij wel duur, maar ze zou er lang plezier van hebben. Ze kocht liever een dure jurk van mooi materiaal, dan zo’n fast-fashion jurk, die na drie keer dragen al uit elkaar viel en ook van zulk naar materiaal gemaakt.
Alida was blij en ze realiseerde zich ook dat ze nu aan het compensatieshoppen was. Even iets moois voor jezelf kopen om een rotgevoel weg te werken. Ze liep naar buiten en daar stond Joel. Hij was witheet.
“Je bent ondankbaar!”
Ze liet hem uitrazen: “Ze was ondankbaar, zette hem steeds voor gek, ze moest blij zijn dat ze mee mocht naar Monaco. Hij trakteerde haar toch maar even op zo’n reisje. Veel vrouwen zouden hun handjes dichtknijpen om zo behandeld te worden en zij flirtte met zijn collega’s en zijn klant en ze ging maar gewoon haar eigen gang.
Ze had zeker weer een dure jurk gekocht…” Hij bleef maar doorgaan. Alida had al eerder besloten dat ze er klaar mee was en dat zei ze ook gewoon. Joel baande vervolgens boos weg.
Alida haalde haar schouders op en ging nog even een gezellige winkel in. Ze bedacht dat ze nog geen cadeautje voor haar moeder had gekocht die volgende week jarig was. Ze vond een mooi klein vogelschilderijtje. Haar moeder spaarde vogeltjes en vogelafbeeldingen, dit zou ze fantastisch vinden en dat paste vast nog wel in haar koffertje.
De jurk moest er ook nog in. Ze verheugde zich er al op om hem volgende week aan te doen, als haar moeder haar verjaardag vierde. Ze liep naar het hotel en vroeg om haar koffer.
De weg van de minste weerstand
Joel zat in de lobby. Hij maande haar op te schieten, want ze moesten naar het vliegveld van Nice. Zijn boosheid was wat getemperd. Ja, nu twijfelde ze weer. Moest ze doorzetten om alleen naar het vliegveld te gaan met de taxi en hem dan nog meer voor het hoofd te stoten, of toch maar weer schikken en dan later met hem te praten?
Ze besloot voor het laatste; de weg van de minste weerstand. Het voelde niet goed, maar voor nu moest het maar even. Het was ook raar om nu gescheiden te gaan, terwijl hij toch naar het vliegveld reed. Het schoot allemaal door haar hoofd.
Op het toilet belde ze de taxi af, stiftte haar lippen en ze liep de lobby weer in. Joel keek haar liefdevol aan. Zijn humeur was weer goed blijkbaar. Hij haalde de auto, ze zetten hun koffer en tas erin en reden naar het vliegveld. Onderweg vroeg hij wat ze gekocht had. Ze vertelde van haar jurk en het cadeau van haar moeder.
Toen realiseerde ze zich dat ze Joel volgende week aan haar familie zou voorstellen op de verjaardag van haar moeder. Haar zus en zwager en haar broer zouden er ook zijn. Joel vroeg of ze de jurk volgende week ging dragen. Hij zou haar graag in die jurk zien. Hij streek even zacht over haar been. “Je zag er gisteravond zo mooi uit.” Ze smolt weer. Welke vrouw kon dat nu weerstaan?
Naar huis…
De vliegreis liep zoals verwacht. Bij aankomst bood Joel haar een lift naar huis aan. Alida stelde voor samen bij haar te eten. Ze had nog een zelfgemaakte quiche in de diepvries en had niet zo’n zin om weer ergens te eten.
Alida wilde naar huis. Gelukkig had ze haar verwarming al aan gezet via de app. Joel stelde voor om naar hem te gaan en onderweg iets te eten te halen bij de Indonesiër. Hij wilde niet mee naar haar en zij had eigenlijk geen zin om naar hem te gaan.
Ze stelde voor dat hij haar dan maar gewoon afzette thuis. Het leidde weer even tot een wrevelige stemming, maar ze wilde gewoon graag naar huis en niet naar Joel, met het risico dat ze dan morgen met haar koffertje van zijn huis naar haar huis moest gaan met tram, trein en nog een stuk lopen, want haar auto stond thuis. Hij zette haar af, zei dat hij het weekend moest werken.
Ze hoorde de hele week niets van hem. Pas vrijdagmiddag kreeg ze hem te pakken. Hij was gelukkig in een goeie bui: “Als je vanavond naar mij komt, kunnen we samen eten en morgenochtend gaan ontbijten bij de Iraniër.” Hmm, ja een lekker duizengatenflensje, daar had ze wel zin in. Ze spraken af.
“Je bent zo mooi”
Avond, nacht en ochtend waren gezellig. Hij vond haar jurk prachtig: “Je bent zo mooi”. ’s middags reden ze naar haar moeder. De hele familie was er en het was – zoals altijd – een gezellige drukte.
Ze merkte wel onrust bij Joel. Hij wilde op een gegeven moment naar huis. Zij had nog wel even willen blijven, maar ze wilde geen scene maken. Haar zus en zwager nodigden hen uit om een keer bij hen te komen eten en ze namen afscheid.
In de auto kwam het gesprek op haar broer. Die had geen vaste baan, omdat hij niet wist wat hij wilde. Hij had een HBO-managementopleiding gedaan, maar niet afgemaakt. Hij werkte nu als freelancer in de evenementenbranche, m.n. voor festivals.
Joel snapte daar niks van, daar kon je toch je brood niet mee verdienen en haar zus maakte ‘kunst’. Hmm, dan had zij het toch beter gedaan met haar vaste baan bij het museum. Hoewel zij natuurlijk ook niet het maximum uit haar universitaire opleiding haalde. De sfeer sloeg snel om.
“Hij kan tenslotte ook heel lief zijn…”
Ze besloot dat ze naar huis wilde, anders moest ze de hele avond dit weer aanhoren hoe goed hij wel was en hoe weinig andere mensen – inclusief zij – hadden bereikt. Het eindigde in ruzie, omdat ze weg wilde.
Onderweg naar huis nam ze het besluit er toch een punt achter te zetten. Maar oh wat moeilijk nu ze hem net aan haar familie had voorgesteld. Ze zuchtte en schoof het besluit toch weer voor zich uit. Hij kon tenslotte ook heel lief voor haar zijn, maar was het echt lief, of alleen maar een manier om zijn seksuele zin te krijgen. Ach er wachtte weer een week werk en dan zag ze wel weer.
Herkenbaar? Wat raad je Alida aan om te doen?
Wil je Herstellen van Narcistisch Misbruik?
In dit gratis e-book dat ik samen met psychologe Corry de Rooy maakte geven we 10 tips voor herstel na narcistisch misbruik. Zet de eerste stap naar een narcismevrij leven. Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang gratis het e-book ’10 Tips voor Herstel na Narcistisch Misbruik’. We sturen je geen spam en je kunt je op elk moment weer afmelden.