Op het moment ben ik op de goede weg, wat betreft het helen van jarenlang narcistisch misbruik en ben zelfs al zo ver dat ik weer om kan gaan met een verborgen narciste. Heb de afgelopen jaren veel kennis opgedaan over de interactie tussen de narcist en zijn prooi. Toch staan mijn grenzen nog niet 100% vast dus het is uitkijken geblazen.
Een half jaar geleden had ik afstand genomen van deze narciste. Sinds kort ga ik weer met haar om. We hebben filosofische gesprekken en dat is heel interessant. Ook loopt ze al naar de tachtig, dus dan laat je iemand niet snel in de steek, ook omdat haar man pas is overleden. Haar streken heeft ze natuurlijk niet verleerd. Als ik tegen haar zeg dat ik iets niet leuk vind, dan buigt zij het toch elke keer weer naar mij om. Dat voelt toch niet goed. Dan rijst de vraag of ik wel goed bezig ben om weer contact met haar te hebben.
Volgens anderen die slechte ervaringen met haar hebben is het een ongezond gevaarlijke vrouw. Dit is dus een dingetje dat ik niet weet wat ik ermee aan moet. Moet ik dan toch weer afstand nemen, of is dat dan weer egoïstisch? Die scheidingslijn tussen zelfbehoud en egoïsme is een lijn die ik niet kan trekken. Omdat van jongs af aan er nooit een grens was tussen de narcist(mijn vader) en mij.
Hallo Anoniem 3076,
Hoe is het nu en wat heb je uiteindelijk gedaan? Spreek je haar nog?Â
Een antwoord op je vraag of afstand nemen egoïstisch is in de zin van ongezond egoïsme, nee. Is het gezond egoïsme om afstand te nemen van deze vrouw met het oog op zelfbehoud, ja.Â
Egoïsme en altruïsme staan haaks op elkaar. Als je te ver doorslaat in het een, zoals altruïsme, dan ervaar je innerlijke conflicten (zoals jij nu doet).
Begrijp dat het een hele mooie eigenschap is om altruïstisch te zijn, omdat dit betekent dat je geeft om anderen en hun belangen, gevoelens en behoeften. Alleen aan elke mooie eigenschap zit ook een valkuil verbonden. En in dit geval is jouw valkuil dat je je eigen gevoelens, behoeften en belangen opzij hebt gezet/zet voor de behartiging van die van een ander.Â
Mijn advies: neem afstand van haar en luister naar jouw gevoel die jou zegt dat het niet goed voelt als je haar zegt iets niet leuk te vinden en zij vervolgens het naar jou weet om te buigen (is een vorm van manipulatie). Een gezonde grens van jou zou zijn om zulk gedrag van haar niet te accepteren. Onthoud ook dat als je gevoel zegt dat iets niet goed voelt, dat dit meestal ermee te maken heeft dat een grens van jou wordt overschreden. Ik denk dat het beter is om eerst volledig in je eigen kracht te gaan staan, je hebt die mogelijkheid, voordat je met narcisten nog om gaat. De vraag is ook, waarom wil je nog met een narcist omgaan, wanneer dit niet verplicht is. Kies voor jezelf!Â
Daarbij, als je uit het niets uit haar leven verdwijnen niet netjes naar haar vindt, dan zou je het een keer bij haar kunnen aankaarten. Je bent niemand iets verplicht dus je kan echt gewoon besluiten om haar niet meer te spreken. Maar in het geval je niet zomaar (voor haar idee dan) wilt verdwijnen, dan kun je op het moment dat ze weer zoiets probeert, zeggen: hé (naam verborgen narciste), ik vind je heel lief en breng graag tijd met je door, maar ik merk dat als ik je aangeef iets niet leuk te vinden dat je dan het gespreksonderwerp verandert en de focus op mij legt, terwijl het dan om jou zou moeten gaan. Dat geeft mij een vervelend gevoel en ik denk niet dat dit jouw bedoeling is. Zou je aub in willen gaan op wat ik zei dat ik ... niet leuk vindt?Â
Mogelijke gevolgen:
- ze accepteert niet dat ze naar zichzelf moet kijken en tegemoet moet komen aan jouw wens (dit is ongezond egoïsme). In dit geval trek jij jouw grens en zeg je bijvoorbeeld: ik vind het jammer, maar ik ga nu. Ik wil graag dat je mijn gevoelens serieus neemt en dit doe je niet. Als je in staat bent om mijn gevoelens serieus te nemen en er rekening mee te houden wat ik niet leuk vindt, dan kan je mij bellen (deze laatste zin zeg je terwijl je opstaat zodat je ook met je lichaamstaal laat weten serieus te zijn).
- ze accepteert niet dat ze naar zichzelf moet kijken en speelt in op jouw schuldgevoel of eist dat je op een of andere manier medelijden met haar hebt. Als je haar in dit geval erop aanspreekt dat zij het gespreksonderwerp verandert, gaat ze hiermee door (schuldgevoel of medelijden bij jou opwekken). In dit geval moet je harder naar haar zijn en zeg je: ik merk dat je mij schuldig probeert te laten voelen/medelijden bij mij probeert op te wekken wanneer ik aangeef iets niet leuk te vinden. Dit kan je proberen, maar het werkt niet. Als je in staat bent om op mijn wens/vraag/behoefte te reageren zonder dit te proberen, dan kan je me bellen. Ik ga nu, want wat je probeert te doen is niet oké en accepteer ik niet (deze laatste zin zeg je terwijl je opstaat zodat je ook met je lichaamstaal laat weten serieus te zijn).
- ze toont begrip en probeert aan jouw wens/gevoel/behoefte tegemoet te komen. Dit is zeldzaam voor een narcist om te doen. Meestal is dit een vorm van 'stilte voor de storm' dus houd hier rekening mee. In dit geval zeg je: ik vind het fijn dat je rekening houdt met mijn gevoelens en zegt voortaan ... te gaan zeggen/doen. Dankjewel. En in dit geval zou direct erna opstappen het verkeerde signaal aan haar afgeven, dus zou in dit geval niet meteen weggaan. Let er wel op dat ze in het vervolg van het gesprek niet alsnog (andere) grenzen van je gaat passeren, dus blijf in contact staan met je gevoel en stap alsnog op als ze op een andere manier, doordat ze zich nu kwetsbaar kan voelen, kritiek op je gaat uiten (hetzij op een ander onderwerp).
Sterkte,
Diana
Â
Â