Hoi allemaal,

Waar te beginnen. Al ruim 15 jaar is de narcist mijn beste vriendin. Tot aan het ontmoeten van mijn partner, had ik nooit van narcisme gehoord. Tot hij de narcist beter leerde kennen en het meteen zag en mij erop gewezen heeft. Het heeft een hele periode geduurd voordat ik heb besloten om afstand te nemen. Dat is nu dus. Er is zoveel gebeurd, ik heb zo veel gedoe gehad door deze persoon. Het is klaar. Maar nu komt het volgende. Ze zit zo diepgeworteld in mijn leven. Veel gezamenlijke vrienden en daar kan en wil ik geen afstand van doen. Bovendien als deze vrienden zouden moeten kiezen zouden ze absoluut voor mij kiezen (de narcist behandelt ze vaak niet goed en zij beginnen dat ook in te zien), maar zij gaan nog met haar om. Dit betekent dat ik haar dus constant zal zien op feestjes. Ik heb een hobby waar we wekelijks bijeenkomen en ook zit ze daar. Ik heb kaartjes om samen naar een festival te gaan. Verder ga ik trouwen en is zij ceremoniemeester. Nu heb ik besloten om er afstand van te nemen, maar dit kan ik nu niet meer terugdraaien. Bijna alles is al geregeld, want de dag is al bijna. Kortom, ik zit er diep in. Als deze periode met geplande dingen voorbij is, ga ik dergelijke dingen niet meer plannen.

Hoe kan ik nu het beste ermee omgaan? Ze merkt aan alles dat ik afstand heb genomen en ik word overladen met complimenten en ze trekt graag de emotie kaart als ik ergens iets van zegt. Dan is zij degene met problemen, die niet lekker in haar vel zit, zodat ze probeert mij schuldig te laten voelen, maar ik trap er niet meer in.

Ik denk zelf dat het beste is, als ik me neutraal en oppervlakkig opstel. Ik ben gewoon positief en heb een soort van lak aan wat ze zegt. Hebben jullie nog andere tips?

Groetjes