Een paar jaar geleden ben ik gescheiden van mijn ex. Wij hebben twee kinderen. Tijdens het huwelijk te maken gehad met psychische mishandeling, manipulatie, dwang, vreemdgaan en heel veel leugens. Dat tijdperk heb ik afgesloten. Ik ben immers niet voor niets van hem gescheiden. Waar ik nu tegenaan loop is het welzijn van de kinderen. Hij gebruikt de kinderen om informatie over mij te krijgen, hij vertelt leugens in onze sociale omgeving die bij de kinderen terecht komen, hij kleineert mij waar ze bijstaan, bedreigingen etc.
De kinderen zien ineens een vader waarvoor ik ze altijd heb beschermd tijdens het huwelijk. Nu ik niet meer zijn doelwit ben gaat hij het op hun projecteren. Met als gevolg dat de jongste zich niet meer prettig voelt, niet verdrietig durft te zijn als ze mij mist en liever niet meer naar hem toe gaat.
Kindercoach in de arm genomen alleen vader kan zo manipuleren en heeft zoveel gezichten dat hij daar keihard blijft liegen.
Kortom: de hulpverlening trapt ook in zijn charme met als gevolg dat ik met mijn rug tegen de muur sta. Ik zit nu in het stadium dat ik twijfel om Veilig Thuis in te schakelen. Ik geef de kinderen de aandacht, de rust, de liefde en de stabiliteit die ze nodig hebben. Vader kiest voor een andere vorm van vaderschap waarvoor de kinderen en ik de prijs moeten betalen en hij zichzelf nog geweldig vindt ook.
Onmacht en frustratie levert dit op. Iemand ervaring mee en misschien tips?
De situatie is niet helemaal gelijk maar wat uw man bij u deed deed mijn vader bij mijn moeder. Ik was zo'n kind waar mee gesold werd. Op de lagere school al. Ook daarna, jarenlang. De vele ingeschakelde hulpverleners die trapten zonder uitzondering allemaal in de verhalen van mijn liegende bedriegende gewelddadige narcistische vader als hij zijn mooie masker bij hen op had. Mijn moeder deed niets om zijn verhalen te ontkrachten.
Dat heeft heel veel schade aangericht. Hulpverleners zie ik niet meer als verleners van hulp omdat niet één van hen ooit doorzien heeft hoe mijn vader echt was. Waardoor pa dus jarenlang zijn gang kon gaan. De schuld om kon buigen naar zijn jonge kinderen.
Wat Veilig Thuis is weet ik niet maar pas op wat je inschakelt. Een narcist weet het zo te draaien dat jij straks de schuld krijgt en geen hulpverlener die jou gelooft weet je wel. Voor je het weet raak je je kinderen kwijt. Kijk goed uit bij elke stap die je neemt. Je kunt het beter moeilijk hebben samen met je kinderen. Wij hadden onze moeder ook ondersteund als ze de goede keuze had gemaakt onze vader te verlaten. Wij zagen als kleintjes ook wel hoe hij haar het leven verschrikkelijk zuur maakte en we hielden van onze moeder want ze was een schat.
Praat veel met je kinderen, dat lijkt me het beste. Niet door hun vader zwart te maken maar hun problemen aan te horen en er samen over te overleggen. Oplossingen hoeven niet per se, maar dat ze weten dat ze gehoord worden.
Zo denk ik als volwassen kind van een narcist.
@siillviaa dankjewel. Inmiddels ben ik er ook achter dat de hulpverlening niet altijd alles doorziet. Bedankt voor je waardevolle tips.
Dag Patricia,
Ik ben zelf net gescheiden van mijn (verborgen) narcistische partner. We hebben twee kinderen die nog heel jong zijn. Ook al zijn ze nog klein, toch herken ik ook al een beetje wat jij beschrijft. Passief-agressieve opmerkingen over mij maken tegen de kindjes ("Spijtig dat je zo'n mama hebt", "Vraag eens aan je mama waarom ze liegt?") of zelfs verbaal geweld tegen mij gebruiken waar ze bij zijn. Het is de ergste nachtmerrie voor elke mama, want je wil natuurlijk alleen maar een stabiele, veilige thuis voor je kinderen.
Ik kan je geen tips geven, al vind ik een kindercoach of kinderpsycholoog wel een goed idee. Ik wens jou en je kinderen het allerbeste toe!
Groetjes