Hallo allemaal. Ik ben net uit een relatie die verschrikkelijk was. We zijn niet heel lang samen geweest. Zo'n 9 maanden ongeveer. De eerste 3 maanden waren magisch. Hij was heel lief en meegaand. Ik zat in een burnout en hij trok me hier uit. Ik werkte bij een textiel drukkerij en hij was een kledinglijn aan het opstarten. Dus het leek wel of het zo had moeten zijn. Ik kon hem daar super goed bij helpen. Na een paar maanden gebeurde er kleine dingetjes. Als ik een weekendje weg was met vriendinnen dan belde hij me constant op. Om te vragen hoe en wat. Hij had mij verteld dat hij in een vorige relatie was bedrogen dus ik snapte wel een beetje zijn wantrouwend gedrag. Daarna gebeurde dat nog een paar keer. Als ik weg ging met een vriendin dan wachten hij me zowat op aan de deur totdat ik thuis kwam en was me dan ook constant aan het berichten. Ik zei hem dat niet iedereen is zoals zijn ex vriendin en hij mij gewoon moest vertrouwen. Daarna werd het eigenlijk alleen maar erger. Ik deed alles fout en werd gekleineerd. Hij schold me uit en had soms een blik in z'n ogen waar je bang van werd. Ik ben ook uit huis gevlucht omdat hij heel erg agressief werd. Heeft wel 100x gedreigd om met het leven te stoppen en wel 100x gezegd dat hij bij me weg zou gaan. Ik zei elke x weer tegen hem dat hij dat niet moest doen. En dat dat niks oplost. Dat ik van hem hou en wilde dat hij bij me bleef. 1x heb ik gezegd, nou ga maar. Je hebt hebt het nu al zo vaak gezegd. Dus ga maar. Toen kwam de spijt bij hem. Tranen met tuiten. Hij heeft me ook in gevaar gebracht. Hij was niet zichzelf en we zaten in de auto. Hij reed dus ik wilde ruilen. Stopt hij aan een mega drukke weg. Duwde mij zowat de auto uit. Ik loop naar de bestuurders kant, doet hij de deuren op slot. Komen mega hard auto's langs gereden. Toe ik eenmaal in de auto zat schopte en sloeg hij alles kapot. Ik heb hem een x afgewezen voor sex. Het huis was echt te klein. En dat was het altijd. Ik deed het altijd fout. Niks was goed. Hij had met iedereen ruzie en het was altijd de schuld van de ander. Altijd gezeur op z'n werk. In oktober kreeg hij een auto ongeluk. Whiplash aan over gehouden. Ik heb alles voor hem gedaan. Ik werkte toen nog steeds niet. Ik verzorgde hem. Bracht hem overal naar toe want hij mocht geen auto rijden. En elke dag kreeg ik weer gezeik. Hij is in nog veel meer dingen veels te ver gegaan. Totdat een vriendin van me tegen me zei. Dit wat hier gebeurt is niet goed. Maar dan ook echt niet goed. Ik ben er over gaan praten en in gaan zien dat het ook echt niet gezond was. Ik werd er zo in mee getrokken dat je alles geloofd wat hij zegt. Ik herkende mezelf niet meer. Ik was helemaal op. Super verdrietig. M'n wereldje werd heel klein. Ik ben aan een nieuwe baan begonnen, ook weer op een drukkerij. En als ik ook maar 10min later naar huis ging was hij MEGA boos. Hij was super paranoia. Belde me met video om te checken of het echt waar was wat ik zei. Ik moest 100x zeggen wat ik aan het doen was. Alles ging via zijn weg. Tot ik er helemaal klaar mee was en hem 2 weken geleden uit huis heb gezet. Hij was bij vrienden en een vriendin van mij heeft hem opgebeld dat hij niet meer thuis hoefde te komen en dat al z'n spullen naar hem toe worden gebracht. Dat het klaar is en hij mij met rust moet laten. Hij was natuurlijk mega overstuur. Maar het lukte aardig om niet op zijn berichten te reageren. Hij kreeg natuurlijk geen contact met mij en probeerde het via Facebook. Met een zielig bericht dat hij op straat stond zonder te weten hoe of wat. Dat hij mij niet te pakken krijgt en hoopte dat via die weg dus wel te krijgen. Hij z'n zin dus. Savonds gebeld en meneer was super zielig natuurlijk. Toen effe geen contact gehad tot aan gisteren. Hij miste me en wilde weten hoe het met me ging. Toch nog even wat verwijten er achteraan en vertelde even dat hij z'n nieuwe kleding bij mij op t werk wilt laten bedrukken en een bezoekje gaat brengen aan het bedrijf. Ik natuurlijk helemaal in de stress. Op het werk weten ze niet van deze situatie. En dat vind ik super fijn. Één plek waar ik er niet over hoef te denken en over hoef te hebben en me helemaal kan focussen op m'n nieuwe werk. En nu komt hij weer hier mee. Alsof er geen andere drukkerijen zijn. Ook zei hij dat hij vrienden mijn fb laat checken om te kijken wat ik allemaal doe. Ik ben bang dat als ik hem helemaal blokkeer hij een x voor de deur staat. Hij kan ineens helemaal omslaan in z'n gedrag. Ik ben iig helemaal leeg. Moe, sta huilend op, slaap slecht, veel afgevallen en ben bang. Voel me enorm schuldig. Ook hoe ik hem uit huis heb gezet. Dat klopt niet in m'n hoofd. Maar het moest echt zo gaan. Anders had hij hier nu nog steeds gezeten ben ik bang. Er zijn nog veel meer dingen gebeurd in een toch wel korte periode. Die zal ik jullie besparen. Hopelijk kan ik hier een beetje m'n ei kwijt en weten jullie hoe dit alles voelt.