Hallo,
Ik wil mij voorstellen.
Ik ben alexandra en zit nog in een relatie waarbij het steeds duidelijker word dat mijn man iemand met verborgen narcisme is. Ooit heeft hij de diagnose autisme gehad. We hebben samen 4 kinderen en zijn 30 jaar samen, waarvan 22 jaar getrouwd. Ik ben in oktober 2019 ingestort, forse burn out, slaapproblemen en daardoor in de ziektewet. Daardoor word ik steeds labieler. Al lange tijd twijfelde ik over weggaan of blijven. Dit is ook niet de 1e keer dat ik vanwege mijn relatie ziek thyus ben. Ben heel boos op mezelf dat ik niet eerder ben weggegaan.Nu gaat het psychisch behoorlijk slecht en lijkt weggaan steeds lastiger. Soms zie ik het helemaal niet meer zitten.
Ben bang voor het stockholm syndroom. Steeds zeg ik dat ik wegga en dan blijf ik weer.
Ik heb moeite om mensen in vertrouwen te nemen, omdat ik vaak niet gelooft word. Ik voel mij heel eenzaam.
Graag zou ik een buddy-vertrouwenspersoon in mijn omgeving hebben die ervaring heeft met (verborgen) narcisme en waar ik op terug kan vallen.
Beste Alexandra,
30 jaar leven met een narcist is zo ontzettend lang dat ik me goed kan voorstellen dat het moeilijk is om eruit te stappen. Iedereen zou moeite hebben daaruit te stappen, zelfs als het geen narcist zou zijn. Ik hoop dat jezelf een beetje empathie kunt geven over je situatie. Je hebt genoeg over je heen gehad en jezelf dan ook nog op je kop te gaan zitten. Het is zoals het nu is, en jij bent zoals je nu bent en daar ben je niet schuldig aan. Het begint bij die acceptatie. Het zou goed kunnen dat je stockholm syndroom hebt. Ook de uitputting houdt je in de situatie. Het is al een moeilijke situatie voor mensen die hardstikke uitgerust zijn. Wanneer je zo uitgeput bent is alles lastiger.
Verborgen narcisme is heel erg lastig. Mijn pleegmoeder was een verborgen narcist. De subtiliteit is moordend en de manipulatie is altijd net onder de radar. Inmiddels ben ik allang bij haar weg en ik heb daarna meerdere narcisten aangetrokken.
Ik denk dat schrijven en erover praten belangrijk is om dingen duidelijker te krijgen voor jezelf en om uiting te geven aan alles wat er in je leeft. Is het mogelijk voor je om iemand te zien buitenshuis? In de vorm van een hulpverlener die je wel kan vertrouwen?