7 jaar geleden leerde ik mijn droomman kennen via een toe nog betrouwbare dating site. Daarvoor was is 24 jaar getrouwd met de vader van mijn 4 kinderen. Ik ben een echte moeder mama en erg zorgzaam voor iedereen die mij graag heeft. Ik ben echter geen watje en kan ook best iemand uit mijn leven sluiten als er misbruik wordt gemaakt van mijn goedheid. Ben een (meisje) van 52, rijdt in een Amerikaanse pick up en werk op een vakantiepark. 

Niet op zoek naar een nieuwe partner maar meer om te ervaren hoe mannen omgaan met een scheiding of exen werden wij echter op slag dolverliefd op elkaar. Ik heb een eigen woning, hij huurde en woonde 120km van mij vandaan. Omdat hij naar eigen zeggen geen dag zonder mij kon is hij al na paar maanden bij mij en mijn kinderen ingetrokken. Hij vond mijn manier van opvoeden GEWELDIG, concequente regels, respect hebben voor mensen en dieren, samen klusjes doen en veel praten en knuffelen. Zijn kinderen hadden een verschrikkelijke moeder (volgens hem uiteraard) en gooide hun bij wijze van spreken in mijn warme nest om een groot gezellig gezin te worden. 

Ik kan niet in het kort beschrijven wat er vanaf toen gebeurde maar die kinderen van hem lieten mij en mijn kinderen heel duidelijk verstaan dat er alles aan gedaan zou worden m onze relatie te beëindigen. Nu pas na 7 jaar balanceren tussen gelukkige tijden maar meer en meer onpeilbare explosies hebben mijn dochter en ik de definitie van narcisme veelvuldig gelezen en weten we zeker dat mijn man deze eigenschappen allemaal bezit. Blijkbaar zijn er fases en nu zitten we in de ergste denk ik, want geen kids meer om voor te zorgen omdat ze uit huis zijn buiten mijn dochter en hij kan niet om met rust. Er moet conflict zijn en liefst op de momenten dat niemand dit ziet aankomen. Daarom wil ik uiteindelijk ervaringen lezen en delen met lotgenoten. Al is het maar om mij niet zo eenzaam te voelen. Het onderwerp van conflict zijn altijd de kinderen en weet niet meer of ik het of volhoud op deze manier.

Lieve groetjes van een leeuwenmoeder.