Hoi, hierbij mijn ervaring met mijn narcistische ex.

Het is sinds een maand uit. Daarvoor heb ik verschillende keren op het punt gestaan om het uit te maken maar ik wist altijd zijn gedrag goed te praten voor mezelf.

Ik leerde hem ruim vier jaar geleden kennen via een datingsite. Vanaf het begin waren er al rode vlaggen. Zo praatte hij bij onze eerste date veel en slecht over zijn ex, zag hij zijn dochter niet meer, zat hij in de schuldsanering en was hij een poosje verslaafd aan alcohol geweest.

Ik wilde op dat moment niet echt een relatie. Mijn doel in die tijd was om het leuk en gezellig te hebben met mensen en om van mijn vrijheid te genieten.

Maar uiteindelijk viel ik natuurlijk toch voor hem. Hij was anders, stoer, zag er goed uit, maar ook slim, met leuke ideeen en hobbies en hij kon goed overweg met mijn kind. Hij was iig niet saai… 

We deden ook veel leuke dingen samen. Achteraf gezien natuurlijk veel dingen die hij leuk vond. Uiteindelijk gingen we op vakantie naar waar hij heen wilde, droeg ik wat hij wilde, liep ik op mijn tenen omdat ik continu bang was dat hij zou uitvallen over iets (waarvan ik geen idee had waar hij het over had), hadden we veel ruzies en was hij of chagrijnig en niet-bereikbaar of boos. Hij was daarnaast heel kritisch, en deed af en toe ook echt nare dingen, zoals niet op mijn verjaardag komen omdat hij boos was, weglopen als mijn ouders er waren omdat dingen anders gingen zoals hij van tevoren had gedacht, niets zeggen toen ik geopereerd was (en een paar dagen lang ook niet vragen hoe het ging) of zeggen dat mijn werk niets voorstelde. Ik mocht bv ook nooit opmerkingen geven over de route als we in de auto zaten want dan ging hij helemaal uit zijn plaat. Door de week was het niet mogelijk om hem te zien omdat hij dan heel moe en chagrijnig was van zijn werk. Ik betaalde 3 jaar lang alles (vakanties, uitjes, etentjes, schoenen, etc) maar hij heeft me daar nooit voor bedankt. Ook heeft hij 4 maanden bij mij en mijn dochter gewoond toen hij geen huis had.

Het werd steeds erger en op het laatst hadden we elk weekend ruzie. Hij verdraaide de dingen die ik gezegd had dan en deed alsof ik totaal hysterisch was. Ik praatte hier niet over met vriendinnen want ik wilde hem beschermen. Ik had heel veel maagpijn en heb diverse onderzoeken in het ziekenhuis gehad. Uiteindelijk was de conclusie dat het waarschijnlijk een stressreactie was en ben ik in behandeling geweest voor chronische klachten.

Pas toen ik bij een psycholoog kwam omdat ik continu enorm moe was, viel het kwartje. Zij gaf aan dat dit gedrag niet normaal was en wees me op narcisme. Ik kan het nog steeds niet geloven dat hij dit is/ was maar alles wat ik hierover lees is op hem van toepassing. En dat ik hier slachtoffer van ben geworden.

Ik was in het begin erg verdrietig en mis de mooie momenten. Mijn dochter was vooral de eerste weken erg boos op me omdat ik het uitgemaakt had. Hij bleef aan me trekken (appjes met dat hij met me wilde trouwen, dan weer hele boze mails en appjes, etc). Hij heeft ook onze vakantie opgeëist (die ik voor de helft had betaald) en onze wekelijkse sportavond.

Ik merk dat ik aan de ene kant opgelucht ben dat het uit is maar ik heb wel veel te verwerken. Ik moet op een rijtje krijgen wat er gebeurd is. En ik vraag me nog steeds af of ik niet ook deels narcistisch gedrag heb vertoond (vooral op het einde van onze relatie). Zo was ik wel vaak erg emotioneel. Nu ben ik vooral erg moe, heb een kort lontje en kan me tot niets zetten. Ik ga me ziek melden van mijn werk want ik trek het even niet.

Hopelijk helpt de ervaring me om uiteindelijk een blijer mens te worden maar ik zie het nog niet… Met mannen heb ik het iig de komende tijd wel gehad.