Hoi,
Ook ik zal me even voorstellen.
Mijn moeder was een verborgen narcist. 2 maanden geleden is ze overleden. 10 jaar heb ik geen contact met haar gehad, nadat ik achter de waarheid kwam doordat ze op sociaal media de foto van onze dochter misbruikte waardoor er allerlei jonge mannen  reageerde op seksueel getinte manier. Onze dochter was toen 15, moeder 74. Ze deed of ze zelf diegene op de foto was, dan jaren geleden en toen men vroeg hoe ze er nu uitzag, werd mijn foto doorgestuurd. Ze viel door de mand toen ik de mannen benaderde om deze foto's te verwijderen. Want wie was ik dan? Dezelfde als op die foto.
Moeder werd laaiend en is een wraakactie gestart van hatelijke teksten, emotionele chantage, complete netwerk van mij wat verdween, etcetera. Jullie herkennen het vast wel. Ik werd voetveeg en het voetstuk waar mijn moeder altijd op stond, verdween en ik leerde een andere "zwarte kant" van haar kennen. Dit is ze al die tijd blijven doen, al werd het wel minder, want ik reageerde nergens op. Mijn dochter bleef de zwakke schakel in dit geheel, het was haar enige oma nog, en oma bleef op de hoogte van mijn leven.

In augustus hoorde ik dan ook dat ze darmkanker had met uitzaaiingen. Met lood in de schoenen heb ik haar na al die jaren weer bezocht. Beiden janken en moeder toonde berouw. Tenminste daar leek het op. Ik heb haar een aantal keren weer bezocht, leek in eerste instantie goed, maar had ergens een onderbuik gevoel. "Je beeld het je in" zei mijn zoon. Toen 1 week later bleek dat het leverkanker was, werd ze opgenomen in het hospice. Hier zag ik na 10 jaar haar lievelingetje (broer) ook weer. Gespannen sfeer uiteraard. Ik kwam erachter dat moeder mijn sieraden die ik van mijn oma had gekregen had verkocht, die lagen nog bij haar. Ik was echter nog meer ontroostbaar, toen ik erachter kwam dat ze het laatste gouden horloge nog na onze verzoening had verkocht.

Toen ze doordat ze aan de morfinepomp zat, haar leugens niet meer kloppend kreeg, gaf ze uiteindelijk toe, dat ze al die tijd op mij had gewacht om me hiermee nog 1x pijn te doen. Broertje heeft het horloge ingeruild, maar het was in opdracht van haar vertelde ze mij.

Ik heb alles maar over mij heen laten gaan. Er tegen ingaan had geen nut. Bovendien was ik de strijd met haar moe. DIT was ze nu eenmaal. Ik zag haar oogwit al geel worden en wist dat ze niet lang meer zou hebben. Een paar dagen later is ze overleden. In tranen ben ik mijn man in de armen gevallen. Het was over en uit met alle treiterpartijen.

Denk je nu eind goed, al goed? Helaas. Moeder had nog haar lievelingetje; broerlief. Alhoewel lief? Hij is een nog grotere narcist dan mijn moeder, alles liegen en bedriegen. Hij wilde mij gebruiken om de relatie met mijn familie van vaders kant weer aan te halen. Hij was bij hun uitgerangeerd, dus had mij nodig voor een schijnvertoning op de uitvaart.
Het plaatje voor de buitenwereld moest mooi zijn, hoezo? Zo mooi was het niet, dus je hoeft moeder niet op de uitvaart te romantiseren, maar zo is het wel gegaan.

Nog voor moeder haar laatste adem uitblies, had hij haar mobiel met alle inloggegevens al te pakken beheerde achter mijn rug om, de rekening. Mijn sterk ontwikkelde intuïtie zegt dat hij iets verbergt. Hij wilde mij 1000 euro geven van moeders rekening, als ik overal van afzie. Speelt in op mijn emoties. Toen ik alles geblokkeerd had en een volmacht via de notaris had afgedwongen, ging hij letterlijk stampvoetend akkoord, maar eiste dat ik ging tekenen voor een akkoord voor een grafmonument. Niet gedaan natuurlijk, ik wil eerst inzicht in de rekening, dit heb ik aangegeven. Nu heeft hij gesuggereerd dat ik moeder een overdosering morfine heb toegediend en dreigt hiermee. Hij vind zichzelf ontzettend slim, maar snapt niet dat hij mij hiermee niet kan aanklagen, zonder zelf "nat" te gaan.

Aan de ene kant wil ik dit helemaal niet, aan de andere kant wil ik dat het recht zegeviert. Dit keer laat ik het niet meer over mijn kant gaan en sla ik terug. Mijn antwoord was dan ook: Tot ziens bij de rechtbank! Of ik het ook daadwerkelijk doe, weet ik nog niet.

Tot zover mijn verhaal.