Hoi Herman.

Ontzettend frustrerend, niet? Bij mij was het bij de intake gelukkig wel iets anders; de psycholoog nam het wel van me aan dat ik met een narcist van doen had gehad. Het is alleen wel de vraag of ik erkenning ga krijgen voor de noodzaak om aan de slag te gaan met de gevolgen van narcistisch misbruik. En het is mij wel helder dat dat is wat ik nodig heb. Maar tsja, ik heb dan toch pech vrees ik. Ik kan niks vinden binnen de reguliere hulpverlening, het bestaat gewoon niet. Wat er buiten de reguliere hulpverlening is, wordt niet vergoed met mijn verzekering. Ik ben vanwege mijn ziekte afgekeurd en heb een WIA-uitkering, dus kan het gewoonweg niet betalen. En daar baal ik ontzettend van, aangezien het een herhalend iets is in mijn leven en een behoorlijke stempel heeft gedrukt.

Ik zit zeker nog in herstel; ik ben nog vaak warrig waardoor ik helemaal van slag kan raken, ben wantrouwend naar anderen maar vooral naar mezelf, twijfel aan alles en iedereen etc. Maar als men niet weet wat narcistisch misbruik is, lijkt mij ook niet dat er hulp gegeven kan worden. Toch?

Oh trouwens, wat je zegt over het schrijven van een brief, dat heb ik ook gedaan. Ik heb helemaal vanuit mijn hart beschreven in vier kantjes wat alles met me heeft gedaan, de heftige emotionele rollercoaster, hoe ik steeds wankeler werd, onzekerder, wantrouwender etc. Ik moet hem alleen nog voorlezen, hopelijk gaat me dat lukken komende week. 

Omtrend hulpverlening kan ik niet zo veel zeggen.

Wat ik je kan adviseren is simpelweg fix je problemen. De frustratie kan groot zijn maar het helpt enorm te laten zien dat je het wel kan.

Beste Bram,

Ik heb datzelfde gevoel gehad, maar als je al die termen weglaat en enkel gebeurtenissen opsomt, komt de hulpverlener zelf wel met de conclusie dat de persoon om wie het gaat in het hoekje van de persoonlijkheidsstoornissen zit.

Maar het gaat om JOU! Hoe jij ermee om kan leren omgaan en alles dragelijk wordt. Voor jezelf. Erkenning zal je, naar mijn mening en ervaring niet of nauwelijks krijgen!

Dat ze narcist is weet je al. Dat hoeft niemand meer te bevestigen. 

Het gaat erom dat jij ermee kunt leven en dat jij sterker word door wat je hebt meegemaakt!

Sterkte!

@emma

 ik denk dat erkenning heel erg belangrijk is in therapie en dat je anders erg in je trauma getraumatiseerd kan worden. de verwarring is zo groot en wat je vaak krijgt is onbedoelde gaslichting, en shame the victim. dat wil je absoluut niet. er zijn therapeuten die specifiek hierop behandelen, overlevers van narcisme, googelen en ook zelf ervaringsdeskundig zijn. ik denk dat dat het halve werk is hoor, erkenning, dat je je niet hoeft te verdedigen, anders gaat het nooit werken in therapie, als je ook daar op je hoede moet zijn en jezelf moet gaan zitten verdedigen. er is een website van 'het verdwenen zelf' daar is een lijst met zulke therapeuten beschikbaar.