Goededag, 

Ik ben 48 jaar met een dochter van 13 en weduwe vanaf 22 februari 17.

Sinds mijn man overleed leef ik in angst. Mijn ouders hebben mijn man zo bewerkt dat hij 14 jaar voor hun heeft gewerkt, en ook privee veel voor de kar werd gespannen, mijn man heeft mijn verhalen altijd afgevlakt en gaf mij de bevestiging van erkenning dat hij de narsist zag in mijn ouders per 19 jan 17, binnen 4 dagen werd ons leven een hel, zijn hart liep met vocht door verdriet en is de maandag 23 jan 17 met een operatie 960ml vocht uit zijn hartzak met drain gehaald. Toen ging het bergafwaarts, mijn man huilde en zei, die mensen zijn zonder Emphatie, jouw ouders zaten als aapjes hier.. (onze woonkamer) alle dagen ervoor deed ik mijn mans werk, wij als collega's in bedrijf van mijn... jullie raddn t al...ouders

 Alles werd door hun beoordeeld en ze spraken mij om te tekenen voor een afvloeing want Hubby was naar zeggen 'te duur' ik teken niks, mijn man heeft mij nodig.  Na die dag  ging het slechter mijn dochter vertelde mij,  ze haate haar oma en wist te zeggen: papa heeft niet lang meer.

• Extra hulp van Buurtzorg kwam ons bijstaan, en Hubby zei tegen de verzorgende: heb ik nu t makkelijke ik ga dood, mijn vrouw heeft het moeilijkst, want zij moet verder leven met een zware taak. Nu het is door mijn ouders geweigerd mij na t overlijden bij te staan, deze week ontving ik de mail, dat ik nu toch 6 maanden rust & stilte heb gehad en dat t nu tijd is om te komen op hun gebied op hun adres. Hoe ga ik leven?? Er naderen hun voorwaarden....