Hallo,

mijn naam is Lesley. en na ruim 3 jaar is eindelijk het kwartje gevallen dat ik verstrikt geraakt ben in een narcistische relatie (volgens psych, maatschappelijk werker, politie ed). Nog steeds kan ik het niet geloven, maar het is echt verschrikkelijk om vanalles over narcisme te lezen en dat het dan exact mijn ex en de relatie hiermee beschrijft.

na 3 jaar relatie ben ik op de vlucht geslagen met de kinderen, simpelweg omdat ik bang werd na verschillende bedreigingen, gooien van spullen en een hoop gescheld. Dit alles was niet eens de eerste keer, maar omdat ik nu mijn dochtertje in de armen had en we samen aan de kant geduwd werden was het voor mij wel de druppel. 

daarna begon het pas eigenlijk. behalve dat ik nu na ruim 7 maanden nog steeds geintimideerd, bedreigd, en uitgescholden wordt, ben ik in die tijd ook van de meeste verschikkelijke dingen beschuldigd. kindermishandeling, diefstal, je kunt het zo gek niet bedenken. Hoe blij ik dan ook was dat hij zijn eigen aard naar de rechter liet zien. maar nog steeds gaat hij door.

de rechter heeft ondertussen besloten dat hij onderzoek krijgt van de kinderbescherming (omgangsregeling van om het weekend met zn dochter is er nu), veilig thuis heeft zich achter de RvdK gezet omdat er een klein kind midden in zit, ik loop nog steeds bij de psycholoog omdat ik mezelf de schuld blijf geven en diep in die dal zit, en ondertussen gaat meneer gewoon door. Psycholoog wil me graag een behandeling geven voor PTSS maar zolang het "gevaar" blijft kan ik niet verder.

Omdat ik het gevoel had dat ik van kastje naar de muur gestuurd werd, kwam ik bij slachtofferhulp terecht. Ik wilde me ook weer veilig voelen, en belangrjker dat ik niet weer ja en amen zou zeggen tegen hem, maar voor mezelf en mn dochter zou opkomen. en dus was dit een enorme openbaring. 7 maanden lang mn dochter volledig in bescherming genomen nog steeds ten koste van mezelf maar eindelijk zie ik een lichtpuntje, Ik weet ondertussen dat ik niet diegene ben die gek is. Oke, in de jaren mijn baan opgezegd voor hem, een slaafje geweest, en er alles aan gedaan om hem tevreden te houden ten koste van mezelf, dus ik geef mezelf de wel nog steeds de schuld, maar nu worden er eindelijk stappen gemaakt om ook voor mezelf op te komen. De woorden van slachtofferhulp "nu moet je jezelf gaan beschermen want hoe wil je anders iemand anders beschermen?" raakte mij dan ook enorm. ik moest nu echt aan mezelf gaan denken. Hoe lang dit nog gaat duren weet ik niet, maar de stappen die ik nu moet gaan maken voelen nog heel dubbel. eerste stap voor mij was dan ook om lotgenoten te zoeken die weten wat ik doormaak dus hallo