Hey allemaal , Ik ben Ron uit belgie ... man van 43 j.

Ik kan wel zeggen dat mijn leven niet altijd van een leien dakje is gelopen. Een vader die vroeg gestorven is . Een moeder die me maar weinig affectie gaf . Een nogal moeilijke turbulente jeugd . ( Gelukkig wel goed uitgekomen 🙂 . Ik heb een aantal relaties gehad die op de klippen zijn gelopen. Als eerste een 6 tal jaar met iemand die nogal extravert was en naar mijn mening , manziek. De tweede is de moeder van mijn dochter en Ik moet eerlijk zijn dat deze vooral door mezelf is gestrand. Ik was net afgestudeerd ( met moeite) als hulpverlener in de bijzondere jeugdzorg en werkte heel veel. Ik had weinig tijd om mijn relatie tot een goed eind te brengen. De derde heb ik uit een diep dal gehaald waar ze was ingerold omwille van haar sexueel overschrijdend gedrag. Ik was er een 4 tal jaren mee samen maar werd op gegeven moment meer hulpverlener dan partner.

De relatie waar ik nu in zit baart me ook weeral zorgen. Ik leerde ze kennen als een heel open joviaal persoon met 3 kinderen. Maar al gauw bleek dat ze enorm jaloers reageerde op de vrouwelijke vriendinnen die ik had. Ze is ook enorm dominant en ik nogal aan de rustige kant. maar dat terzijde. Uit schrik om ze niet kwijt te spelen ben ik zowat alle vriendinnen achter mij beginnen laten. Wat tot frustratie heeft geleid natuurlijk want er was niets aan de hand.  Het werd erger en erger . Ook reageerde ze telkens fel als er iemand op sociale media me een boodschapje stuurde. Ze begon mijn telefoon te controleren en ook mijn facebook account. 

Als ik een afspraak probeerde te maken met mijn beste vriend was dit telkens ook een probleem . Alsof ik er vooraf of achteraf telkens voor moet boeten. Ondertussen heb ik nog maar drie vrienden over. 

Ze vraagt enorm veel bevestiging en wil veel sexuele activiteit. Maar door al de ruzies en het gevoel dat ik niet meer op een gelijkwaardige positie sta, heb ik daar niet veel zin in . 

Haar vriendinnen zijn het belangrijkste voor haar . Ik heb ze moeten afremmen in de 'huisfeestjes' omdat ik ook mijn rust nodig heb. Onlangs had ik nachtdienst en kwam te weten dat er twee vriendinnen van haar in mijn bed lagen bij haar. Er was genoeg plaats in huis . Als ik haar erover aansprak was het alsof het niets was. 

'Als' we uitgaan lijkt het alsof ik in een keurslijf zit . Als er toevallig een vrouw passeert en ik kijk per ongeluk . heeft ze het gezien. Ik begrijp dit allemaal niet zo goed aangezien ze zelf zooo sociaal is en het niet schuwt om mannen aan te raken, etc. 

en dan ... is er het sarcasme nog.  In elk conflict een ton sarcasme over me .

Ook praat ze enorm veel over zichzelf . en hoe goed ze is . hoe goed ze kan rekening , hoe taalvaardig ze is , hoe empathisch ze is , hoe ... het stopt gewoon niet . 

daarinboven is ze ook nog eens heel druk. wat maakt dat ik soms de energie niet meer heb om te luisteren omdat heel de kamer gevuld is met aandacht naar haar toe.

Ik moet gewoon af en toe ontsnappen.. ( als ik mag) om even rust te hebben.

Dit is maar een topje van de ijsberg. Maar ik heb sterk de indruk dat ze een beetje narcisme in zich heeft wat het voor mij heel erg moeilijk maakt .. 

groetjes ron