Goedemiddag allemaal

Ik ben petra 36 jaar en ben er eigenlijk pas een half jaar achter dat mijn vader een verborgen narcist was. 

In mijn jeugd heb ik altijd gedacht dat mijn moeder de boosdoener was zij schelden en gooide spullen kapot 

Achteraf blijkt dat zij nergens met mijn vader over kon praten haar gevoel en emotie waren niet belangrijk voor hem. 

Ik heb samen met mijn partner noodgedwongen een half jaar bij mij ouders gewoond en toen kwam ik er pas achter dat je vader narcist is. 

Zolang alles over hem ging was het prima was hij gezellig etc. 

Maar als het over onze gevoelens of problemen ging had hij totaal geen empathie en zei laat gaan over onze problemen

In die tijd heeft hij mij ook bedreigd met een groot vleesmes en daarna zetten hij dat mes op zijn eigen slagader. 

Mijn moeder wilden na 37 jaar gaan scheiden van hem en trok tijdelijk bij ons in. 

Ik hoorde van mijn moeder dat toen ik baby was en me moeder niet met haar emoties bij iemand kon, haar vader was net overleden ze is toen naar boven gegaan om te huilen en schreeuwen toen heeft mijn vader mij uit de box gehaald toen mijn moeder beneden kwam vroeg ze waar ik was en zei hij die heb ik weggebracht en krijg je nooit meer te zien

Mijn moeder was zo wanhopig dat ze zei dat ze dan naar haar vader in de hemel wil en toen gooide mijn vader de foto van haar vader kapot en zei ga er maar naast liggen. 

Toen heeft mij vader haar laten opnemen 

In de tijd dat mijn moeder bij ons woonde heeft hij 3keer een zelfmoord in scène gezet. 

Mijn moeder ging op een dag naar mijn vader om spullen op te ruimen. 

Mijn vader was ervan overtuigd dat zij weer terug kwam bij hem. 

Maar die dag beefde hij dat ze niet terug kwam en heeft de dag daarna zelfmoord gepleegd op een woensdag

Mijn moeder was zo radeloos die was opgenomen in een crisiscentrum mijn man en ik gingen die vrijdag vertellen aan mijn vader dat ze opgenomen was en troffen hem dood aan. 

Ik voel me zo schuldig omdat ik ook gezegd heb tegen hem volgens mij ben je narcist en ik laat je mama niet meer kapot maken 

En omdat ik afstand van hem genomen heb

Misschien had ik hem kunnen redden denk het niet want hij trok aan en stootte af. 

Maar toch voel me zo schuldig dat ik degenen ben die de ogen van mijn moeder geopend heb

Groetjes petra