Dag Karin,

Wat je daar beschrijft is heel typisch gedrag van een narcist. Het is moeilijk om iemand waar je van houdt zo te zien. Ze heeft het niet verdient. Zoals je haar toestand beschrijft lijkt het alsof ze last heeft van een depressie, kan dat kloppen?

Er zijn goede technieken om haar te helpen doorzien dat wat ze onbewust voor waar is gaan aannemen, niet waar is en dat haar geweld is aangedaan dat ze niet heeft verdient. De waarheid kan haar wapen zijn in deze. Een goede psycholoog zou hier de handvatten kunnen reiken.

Maar zeker als moeder kan je wel wat doen voor haar. Haar helpen herinneren wie ze was kan helpen. Naar haar verhalen luisteren wanneer ze bereid is om erover te kunnen praten. Met haar wandelingen maken in de natuur omdat deze helpt bij het herstellen. En het haar helpen om terrein te winnen wat de narcist van haar heeft afgepakt. In de zin van een nieuw leven op te pakken binnen haar draagkracht van het moment zodat haar vertrouwen weer een beetje kan groeien in haarzelf, maar vooral ook haar medemens.

Er is echt een leven na narcistisch misbruik.

Succes

Saar

Beste Saar, Bedankt voor je informatie/tips/reactie.Ik probeer met alles haar bij te staan.Ik zie dat dit heel diep zit..Inmiddels heeft mijn dochter een  1e intake gehad bij een psycholoog.(vind ze natuurlijk maar stom dat zij daar zit en niet hij) Ik zie teneergeslagen en afgevlakte gevoelens, sterke concentratieproblemen, oververmoeidheid,overprikkeldheid,  allerlei medische klachten, wantrouwen naar(met name) jongens/vrienden en geen enthousiasme en vrolijkheid meer...Ze zegt ook wel eens niet meer te weten wat waar is,of niet waar...

Beste Karin,

Ik kan me voorstellen dat je als moeder soms afvraagt of wat je doet genoeg is voor je dochter en ik kan uit ervaring zeggen dat jou bijdrage echt enorm belangrijk is voor haar, ook al zie je er nog geen vruchten van, het zal toch het verschil maken voor haar. Het is van onschatbare waarde wat je doet. En toch zal je dochter zelf uiteindelijk weer moeten gaan opstaan en hier uit komen.

Het is ook oneerlijk dat niet hij maar zij bij de psycholoog zit en het is zelfs belangrijk dat als er een diagnose gesteld wordt ze niet nog meer gaat twijfelen aan zichzelf. Haar symptomen zijn een gevolg van dit misbruik en niet een oorzaak. Dat moet ze voor ogen blijven houden. Alleen op die manier kan ze haar kwetsbare kanten leren versterken met een gezonde houding.

Vroeger ging ik eindeloos met mezelf in gesprek en dingen eindeloos bekijken of de narcist wel een punt had en of het niet gewoon aan mij lag. Proberen te kijken door de ogen van de narcist. Misschien is dat wat je dochter nu ook doet? Het vreselijke is dat deze zelfreflectie een volkomen normale reactie is binnen gezonde relaties. Niet binnen relaties waarbij de partner zich eigenlijk vijandig heeft opgesteld en ze dit niet door had, noch kon doorhebben ook, zo sluw gaat het wel.

Het erge is dat ze waarschijnlijk tegen zichzelf is uitgespeeld binnen de relatie en daarmee raak je ook verward. Ze mag de verantwoordelijkheid terug leggen bij haar exvriend en leren niets te doen met het gif wat hij kwam brengen. Het kan ook helpen als ze een fase doormaakt van boosheid. Desnoods wordt deze gestimuleerd tijdens een vechtsport of psychomotorische therapie.

Goed dat ze hulp is gaan zoeken, want alleen hier uit komen is gewoon echt heel erg moeilijk. Maar ze is jong en ook veerkrachtig. Ze komt er wel.

Succes

Saar

Bedankt Saar voor je reactie,  je ervaring te delen en meelevendheid. ik zal haar natuurlijk blijven ondersteunen, ik zie ook wel dat zij zelf hier weer uit moet komen,maar ik` loop` met haar mee! (vriendinnen van haar leeftijd snappen er natuurlijk helemaal niks van, dus wat zal zij zich eenzaam voelen hierin)