Ik ben Pia en ben 60 jaar oud. Sinds 3 jaar weet ik dat mijn schoonzoon een narcist is. Mijn dochter is helemaal in zijn ban en geeft hem in alles gelijk. Ik heb haar zien veranderen van een intelligente meid naar iemand zonder mening en eigenheid. Ze zegt alleen wat hij vindt. Het erge is dat ze 3 nog jonge kinderen hebben. Ik had aanvankelijk een goed contact maar na heel veel pesterijen neem ik nu wat afstand en stel me neutraal op. De kleinkinderen zijn mijn zwakke plek en daar probeert hij me altijd te raken. Dus na heel veel verdriet heb ik ook meer afstand van hen genomen en ook moeten nemen.Â
Herkent iemand van jullie deze situatie? Heeft iemand tips?
Dag Pia,
Ik kan me goed voorstellen dat je het moeilijk vind om afstand te moeten nemen van mensen die je zo dicht bij staan. De ellende voor je dochter en kleinkinderen is daarmee niet gestopt, maar het kan in de toekomst wel eens een voordeel hebben. Wanneer je dochter er aan toe is om weg te gaan uit deze relatie wil ze naar iemand kunnen gaan die niet met haar ex aanpapt en dat zou heel goed dus haar moeder kunnen zijn.Â
Of ik tips heb? Dat is lastig omdat het zo een persoonlijk situatie is die aan verandering onderhevig kan zijn. Maar waar ik zelf wel opkom is dat het kan helpen je dochter en kleinkinderen blijvend te laten weten dat je van ze houdt en dat ze altijd welkom zijn, ook al heb je nu besloten afstand te nemen. Het kan helpen dat ze dit weten, en wanneer er ooit die dag komt, ze naar je toe durven te komen.Â
Met een narcistisch persoon kun je het eigenlijk nooit helemaal goed doen en het kan helpen je daarvan bewust te zijn, dat je doet wat je kan en je intenties zuiver blijven naar je dochter en kleinkind toe.
Veel goeds ?Â
Dank je voor je reactie Saar. Wijze raad! Het is zó moeilijk in zo'n situatie te zitten en (voor mijn gevoel) niets te kunnen doen. Maar het is waar. Door degene te zijn die op de achtergrond beschikbaar blijft is al heel veel. Ik heb nog wel app contact met mijn dochter en heel af en toe komen de kleinkinderen logeren. Ik ga oppervlakkig met alles om en laat me niet meer uit mijn tent lokken (wat ik voorheen veel te veel heb laten doen!). In de nabijheid zijn van een narcist is zó ingewikkeld. Hij is vaak heel charmant en lijkt betrokken bij iedereen te zijn. Ik kreeg pas in de gaten dat er iets serieus mis was toen ik hem voor het eerst aansprak op zijn gedrag. Wat ik toen zag was een compleet ander persoon! Hard en hatelijk. Het leek of we geen geschiedenis hadden met elkaar, of er nooit sympathie tussen ons was geweest. En alles lag aan mij. Ik heb toen sorry gezegd en ben er verder niet meer op ingegaan. Toen begreep ik dat hier meer aan de hand was en ben ik gaan opletten. Ik zag steeds meer dingen die niet klopten. En ik zag steeds duidelijker de angst bij mijn dochter. Ik heb voorzichtig geprobeerd het bespreekbaar te maken bij haar. Dat gaat niet. Ze ontkent alles en zegt dat ik alles verkeerd interpreteer. Dus doe ik nu voorzichtig een stapje terug, maar ik probeer wel een lijntje te houden met haar. Jou advies sterkt me in mijn besluit om het op deze manier voort te zetten. Dank je!
Hartelijke groet
Pia