Hallo, ik ben een alleenstaande mama met een zoon van 14 jaar. 

Mijn moeder heeft mij al jaren gekoeieneerd en gekleineerd ook emotionele chantage daar draaide ze haar hand niet voor om. Als kind had ik niet echt het besef, ik weet dat ze altijd heel streng was en dan vlieg je het huis uit en is het een beetje een ver van je bed show. Maar verleden jaar stond haar huis leeg en was ze bij haar nieuwe vriend gaan wonen en ze vroeg of ik in haar huis wilde gaan wonen na een paar maanden twijfel ben ik met mijn zoon dus in haar huis gaan wonen. Verleden jaar heel onverwachts sterft haar vriend en moet zij dus uit zijn huis begin dit jaar is zij terug bij ons komen wonen in het begin hield ze haar nog een beetje in maar na een maand werd mijn leven en dat van mijn zoon gewoon een hel. We werden constant met emotionele chantage rond onze oren geslagen, maar daar bleef het niet bij ze viel mij ook lichamelijk aan de waanzin die er dan op haar gezicht stond is met geen pen te beschrijven. Ik ben al snel met mijn verhaal naar de dokter getrokken tevens ook haar huisarts hij kon het moeilijk geloven dus ben ik begonnen met foto's te trekken en filmpjes te maken over haar gedrag en terug naar de dokter met mijn bewijzen, hij verschoot zich een bult. Op een gegeven moment kwam ik 's avonds thuis van mijn werk en had ze mijn laptop weg gestoken omdat ik niet genoeg bij haar zat voor de tv, ik heb dan haar portemonnee genomen tot ik mijn laptop terug kreeg ze heeft mij toen uit gemaakt voor al wat mooi en lelijk is. Ook voor ik op reis vertrok zei ze ik hoop dat je vliegtuig neerstort dit terwijl ook mijn zoon er bij stond. Dit zijn maar een paar voorbeelden, maar eigenlijk kan ik er een volledig boek over schrijven.  Ze wilde mij pakken op al mijn gevoelige plekken maar ik liet het niet toe. De laatste twee maanden dus juli en augustus leefden ik en mijn zoon echt op onze slaapkamer om confrontaties te vermijden. Op 2 september was ze een namiddag weg heb ik mijn vrienden opgebeld om met hun aanhangwagens en camionetten te komen en ben ik met 10 man op 2,5 uur verhuisd. Dus toen ze thuis kwam van haar uitje was ik samen met mijn zoon gevlucht. Het enige wat ik nog van haar hoorde de eerste dagen na we vertrokken waren dat ze de politie gebeld had wegens diefstal en inbraak, terwijl ik alleen mijn eigen spullen mee had maar mijn domicilie stonden daar en die van haar niet dus ze kon mij niets maken, ik heb op geen enkel bericht meer gereageerd. Wij hebben ons 6 weken verschuild in de bossen in een chalet tot ik de sleutel van ons appartementje had waar ik nu sinds twee weken woon. Ik heb alle contact met haar verbroken. En probeer nu samen met mijn zoon dit trauma te verwerken.