Hallo!

Ik weet al heel lang dat mijn vader een Narcist is. En dan ook nog een mislukte Narcist! Hij is namelijk helemaal niet leuk en charmant. De meeste mensen mogen hem niet omdat hij altijd aandacht wil en heel erg nadrukkelijk aanwezig is. Ook heeft hij eigenlijk nooit gewerkt. Werd in het verleden met eigen zaak vrij snel overspannen en is daarna volledig afgekeurd. Wel was hij goed in het terroriseren van zijn vrouw en kinderen. Ik ben de jongste, heb 5 jaar alleen met mijn ouders gewoond. Dit heeft mij genekt en ervoor gezorgd dat ik inmiddels ben gebroken met mijn ouders. En dit had ik veel eerder moeten doen.

Het probleem is namelijk dat mijn ouders heel oud zijn. Ze zijn 89! En door mijn breuk met mijn vader kan ik mijn moeder niet zien. Mijn moeder mag namelijk nooit iets zonder hem ondernemen. Vroeger heb ik ook wel eens een tijd geen contact gehad en zag dan mijn moeder ook niet. Zij nam het mij zelfs kwalijk en gaf mij dan de schuld van de breuk.

Het gevolg is dat ik mij voortdurend schuldig voel. En ik niet alleen. Mijn 2 zussen voelen ook voortdurend een schuldgevoel en iedereen houdt mijn vader de hand boven het hoofd om mijn moeder maar te ontzien. Zij kreeg namelijk altijd de last te dragen van ruzies en werd ook door hem mishandeld. Wij waren allemaal heel bang voor hem en heel bang voor zijn boosheid.

Nu mijn moeder al slechter wordt, wil haar graag zien. De laatste keer is al een paar jaar geleden en het lijkt me verschrikkelijk als ze overlijdt en we elkaar niet meer gezien hebben. Mijn moeder is weliswaar gebrainwashed maar een lief mens.

De dagopvang wil niet meewerken. Zij zijn bang dat mijn moeder dan van mijn vader niet meer kan komen. Mijn zussen zijn ook bang voor mijn vader. Mijn zus zegt dat mijn moeder nu juist minder aan me denkt en dat het misschien beter voor haar is als ze me niet ziet.

Wat denken jullie?

Mijn excuses voor ook een lang verhaal! Altijd lastig om de boel uit te leggen en alle verhalen zijn weer anders!