De narcist confronteren met het feit dat we hem of haar als narcist ontmaskerd hebben. Wat zouden we dat als slachtoffer van narcistisch misbruik graag willen doen. Maar is dat wel verstandig? Hoe zal de narcist reageren? In dit artikel leg ik het allemaal uit…
De narcist ontmaskerd
We schrijven februari 2015. Ik zat een brief te schrijven aan mijn moeder die mij als kind geestelijk heeft mishandeld, en hier tot op de dag van vandaag niet met mij over wil praten.
Terwijl ik schreef en een aantal dingen benoemde kwam ik tot de conclusie dat er iets ernstig mis moest zijn met haar. Op dat moment verkeerde ik nog in de naïeve veronderstelling dat wanneer ik haar dit duidelijk kon maken ze misschien wel hulp zou zoeken…
Niet lang daarna ging ik op zoek naar een verklaring voor haar gedrag. Na lang zoeken stuitte ik op een artikel over de narcistische persoonlijkheidsstoornis. De herkenning was overweldigend. Ik wist nu dat mijn moeder een verborgen narcist is.
De narcist confronteren met narcisme
Toen ik deze kennis had opgedaan was het contact met mijn narcistische moeder reeds verbroken. Destijds speelde ik met de gedachte haar deze kennis toe te spelen via een zogenaamde flying monkey.
Door de narcist te confronteren met narcisme dacht ik wraak te nemen. Doch naarmate ik meer over narcisme te weten kwam des te meer het me duidelijk werd dat dit zo’n beetje het stomste is dat je kunt doen!
Een narcist confronteren met diens gedrag
Wel had ik haar reeds de brief waar ik het over had persoonlijk bezorgd. Dat was nog voordat ik ooit van een narcistische persoonlijkheidsstoornis had gehoord. Achteraf is het verbijsterend hoeveel kenmerken van narcisme ik alleen al in de aanhef noem.
Oordeelt u zelf…
De brief
Mama,
Je lijkt het niet te willen zien, maar onze familieband bungelt aan een zijden draadje! Even had ik de hoop dat het nu eindelijk tot een gesprek zou komen maar afgelopen dinsdag krabbelde je alweer terug. En weer trapte ik in je manipulaties en heb de bewuste e-mail verwijderd en toegezegd een mildere variant te schrijven. Nou dat laatste doe ik dus niet. Ik laat me niet meer manipuleren en chanteren. Je leest maar eens wat ik je te zeggen heb.
“Wat is er nou mis met mij?” vroeg je ooit aan *** nadat je een brief van tante *** had gekregen. Nou ik zal je het antwoord daarop geven. Wat er mis is met je is dat je geen enkel inlevingsvermogen in anderen hebt en geen totaal geen zelfreflectie. Je kunt absoluut geen kritiek verdragen en reageert dan meteen agressief. Altijd zoek je de fout bij anderen maar de balk in je eigen oog zie je niet.
Een paar weken geleden heb je mij voor de zoveelste keer diep gekwetst met je schampere opmerking nadat ik een bepaald voorval een traumatische herinnering noemde. Al bijna 30 jaar probeer ik dit voorval met je te bespreken maar telkens bijt ik op graniet en reageer je agressief. Je wilt alleen horen wat jou uitkomt en wie daar niet in mee gaat krijgt de volle laag.
Ik zoek geen ruzie. Als ik je ergens op aanspreek wil ik je duidelijk maken dat je me daarmee pijn hebt gedaan. Ik wil een stukje erkenning voor het leed dat me is aangedaan. In plaats daarvan krijg ik de schampere opmerking: “Ach ach een trauma, wat moet ik dan wel voor trauma’s hebben?”. Hiermee geef je aan geen inlevingsvermogen te hebben, er niet over na te willen denken en jezelf als “zieliger” naar voren te willen schuiven.
“Bewijs”
Enkele jaren later hoorde ik dat ze deze brief aan anderen heeft laten lezen, als “bewijs” hoe slecht ik zou zijn. Laat mijn vergissing dus een les voor je zijn de narcist niet te confronteren met diens gedrag!
Moet je een narcist confronteren met zijn gedrag?
Eigenlijk heb ik bovenstaande vraag al beantwoord. Maar voor ik hier verder op in ga zal ik je eerst vertellen wat er NIET gebeurt wanneer je een narcist confronteren gaat met diens narcisme…
Je vertelt de narcist dat je hem of haar hebt ontmaskerd als narcist. Misschien hoop je dat ze dan toe zullen geven, hulp voor hun stoornis gaan zoeken en een beter mens worden. Helaas, wanneer je dat gelooft moet ik je beroven van een illusie, want dit gaat nooit gebeuren!
Je moet je dus afvragen wat je doel is voordat je een narcist confronteren gaat met diens gedrag.
Het doel van een normaal iemand is om iets uit te praten. Maar het doel van een narcist is juist niet uitpraten en het gesprek zo draaien dat ze geen verantwoording hieven te nemen voor hun gedrag.
Dan dringt de vraag zich op: Heeft het wel zin een narcist te confronteren met diens gedrag? In het volgende gedeelte leg ik uit wat er gebeurt wanneer we een narcist confronteren met diens narcist zijn.
Wat gebeurt er wanneer je een narcist confronteert?
Om te beginnen moet je beseffen dat een narcist in een verzonnen werkelijkheid leeft. Je hebt niet te maken met een rationeel en logisch denkend individu. Narcisten zullen dan ook nooit normaal kunnen functioneren.
Narcisten hebben een vals zelfbeeld opgebouwd dat ten koste van alles in stand moet blijven. Het vermogen zich te kunnen inleven in jouw beleving ontbreekt bij hen.
Wanneer je een normaal iemand aanspreekt op diens gedrag en uitlegt wat het met je doet dan zal diegene zich daarvoor verontschuldigen en diens gedrag aanpassen. Maar een narcist doet dit niet!
Een narcist draait alles om
Wanneer jij de narcist confronteren gaat met je bevindingen val je hun valse zelf aan. En zoals je waarschijnlijk wel weet is dat DE manier om een narcist boos te maken. Hun eerste reactie zal dus woede zijn.
Vervolgens zullen ze al hun trucs gebruiken om hun gedrag op jou te projecteren. Want er is een ding dat de narcist ten aller tijden wil vermijden, en dat is ontmaskerd worden als narcist.
Een narcist luistert ook helemaal niet naar jouw argumenten. Als ze je al uit laten spreken is dat om even een pauze te nemen om na te denken hoe ze je gaan manipuleren. Want dat is hun enige doel. Jouw argumenten interesseren hen alleen wanneer ze die tegen je kunnen gebruiken.
Wat er vervolgens gebeurt is dat de narcist alles om gaat draaien. De narcist zal je vertellen dat je zelf een narcist bent. Ze zullen je vervolgens gaan manipuleren met projectie en gaslighing.
En hoewel hun redeneringen niet kloppen weten ze het zo overtuigend te brengen dat jij aan jezelf gaat twijfelen. Je verliest je eigen perspectief en neemt dat van de narcist over. Uiteindelijk ga je jezelf zelfs afvragen of je misschien inderdaad wel de narcist bent…
Narcisten zijn meesters in manipulatie. Dat hebben ze reeds op jonge leeftijd geleerd en geperfectioneerd. En omdat het voor hen werkt blijven ze dat doen. Ga deze strijd dus niet met hen aan!
Zie ook het artikel “Tactiek van de narcist”
Intimidatie en agressie
Wanneer de narcist je zover heeft dat je aan jezelf gaat twijfelen haken de meeste mensen verward af. Doch wanneer je hun spel doorziet en doorgaat met de confrontatie zullen ze van tactiek veranderen en over gaan tot intimidatie en agressie.
Dit met als doel je zo bang te maken dat je ze nooit meer ergens op durft aan te spreken! Sommige narcisten kunnen dan zelfs overgaan tot fysiek geweld. Mocht je met dit laatste te maken hebben dan kun je hier terecht voor hulp.
Een narcist confronteren is dus volkomen zinloos. Het zal je alleen maar frustreren en het kan zelfs gevaarlijk zijn.
De narcist vertelt anderen dat jij de narcist bent
Behalve dat ze je aan jezelf laten twijfelen zullen ze ook aan anderen gaan vertellen dat niet zijzelf, maar jij de narcist bent.
Denk maar eens aan een verjaardagsfeestje waarop iemand vertelt dat diens relatie uit is. Vervolgens komt er een heel verhaal over wat voor vreselijke dingen de ex partner allemaal heeft gedaan.
Uiteraard is de persoon over wie het gaat er zelf niet bij. En wat gebeurt er dan in veruit de meeste gevallen? De groep kiest partij voor degene die wel aanwezig is. Dit is een natuurlijke reactie. Omdat mensen een oerangst hebben om buiten de groep te vallen zijn ze geneigd het standpunt van de groep over te nemen.
Maar stel je nou eens voor dat de verteller een narcist is en het werkelijke slachtoffer aan het zwart maken is. De groep maakt zich dan zonder het door te hebben tot flying monkeys van de narcist.
En maak je geen illusies. Wanneer jij ooit een relatie, ongeacht wat voor één, met een narcist hebt verbroken is dit wat er gebeurt. En wanneer je de narcist confronteren gaat met diens narcisme speel je ze informatie toe die ze tegen jou gaan inzetten! Vertel een narcist dus nooit dat hij of zij een narcist is!
“De feiten onder ogen zien”
Toen ik op 10 februari 2015 mijn narcistische moeder de brief overhandigde zei ik dat ze eerst de feiten maar eens onder ogen moest zien. Daarmee doelend op de geestelijke terreur die ze op mij had toegepast.
Doch met de kennis van nu weet ik dat een narcist helemaal niet het vermogen heeft de feiten onder ogen te zien.
Dingen als zelfreflectie, berouw, schuldgevoel zijn een narcist vreemd. Ze hebben een ondoordringbaar pantser van vals zelf om zich heen gebouwd. Het is dus onmogelijk hen in te laten zien dat ze een narcist zijn.
Als voor een groep het gezegde “Wel de splinter in andermans oog zien, maar niet de balk in hun eigen oog” op gaat dan is dat wel voor narcisten.
Wat als je iemand als narcist ontmaskerd hebt?
Al naar gelang wat voor relatie je met de narcist hebt zijn er een aantal manieren om je aan hun misbruik te onttrekken.
Wanneer je in een relatie zit met een narcist is het verbreken van die relatie de beste manier je te onttrekken. Doch dit zal gepaard gaan met veel strijd en ellende. Meer hierover vind je in het artikel “De narcist verlaten”.
Niet de narcist confronteren, maar negeren!
Wanneer je een ander soort relatie met een narcist hebt en deze niet direct kunt verbreken kun je deze relatie het beste zo afstandelijk mogelijk houden. Heb alleen contact met de narcist wanneer dit noodzakelijk is en houd dit zo kort mogelijk.
Bedenk ook goed wat je wel en niet met de narcist bespreekt. Deel zo weinig mogelijk informatie en vertel ze niets dat ze ooit tegen je kunnen gebruiken.
De narcist niet voederen
De kunst van het omgaan met een narcist is hen niet te voeden. Daarmee maak je je minder interessant voor hen, en zullen ze hun voeding elders zoeken.
Stel je daarom onafhankelijk van de narcist op. Narcisten genieten ervan wanneer iemand afhankelijk van hen is. Laat ze dus duidelijk voelen dat je hen niet nodig hebt, zonder dit expliciet uit te spreken.
Wanneer een narcist jou wat vertelt reageer dan neutraal. Spreek bijvoorbeeld geen waardeoordeel uit wanneer ze jou iets slechts over een ander vertellen.
Documenteren
Soms kan het nuttig zijn alles wat je narcist doet te documenteren. Bijvoorbeeld wanneer je in een juridische strijd of echtscheiding bent verwikkeld.
Vertel dit echter nooit aan de narcist, en laat hem of haar dit vooral niet lezen!
De verleiding om de narcist te confronteren met hetgeen je allemaal hebt opgeschreven is groot. Maar zoals je inmiddels weet, de narcist gaat daardoor heus niet inzien dat hij of zij fout zat.
Wanneer je ze informeert over het feit dat je alles documenteert geef je ze juist waardevolle informatie om jouw volgende stap te saboteren.
Tot zover dit artikel over een narcist confronteren met diens gedrag. Heb je opmerkingen of aanvullingen? Deel het in een reactie. Kennis is macht!
Wil je Herstellen van Narcistisch Misbruik?
In dit gratis e-book dat ik samen met psychologe Corry de Rooy maakte geven we 10 tips voor herstel na narcistisch misbruik. Zet de eerste stap naar een narcismevrij leven. Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang gratis het e-book ’10 Tips voor Herstel na Narcistisch Misbruik’. We sturen je geen spam en je kunt je op elk moment weer afmelden.
14 replies to "De narcist confronteren? Doe het niet!"
Zojuist heb ik dit artikel ontdekt.
En ik herken er waanzinnig veel in.
Heb in het verleden een aantal vriendschappen gehad met mensen met narcisme.
Lange tijd had ik dit niet door en ik ben dan ook meegetrokken in een fuik.
Deze personen deden niets anders dan controle over me willen, de baas spelen, zich voortdurend met me bemoeien, intimideren, manipuleren etc.
Doordat ik altijd meegaand, pleasend en naief was, trapte ik hier voortdurend weer in.
Deze naiviteit werd ook veroorzaakt door mijn autisme (ASS).
Ook heb ik lang last gehad van codependentie.
Daardoor stelde ik me erg afhankelijk, onzeker en kwetsbaar op.
Ik was niet zelf in staat om regie over mijn leven te hebben.
Daardoor ben ik ook erg lang een speelbal voor bepaalde mensen geweest.
Weiger me echter slachtoffer te voelen.
Wel heb ik me in zekere zin erg gedupeerd gevoeld.
We hebben ooit een narcist in volle vergadering geconfronteerd met diens leugens, beter hem nog er doen op zweren op diens familie.
Er zaten meerdere in de zaal die zijn leugens kende.
Dat was een prettig zicht die klootzak te zien wegkwijnen voor een publiek.
Uiteraard dienen ze dan ontslag in en projecteren dat op diegene die hen hun waarheden eens zei.
Zonder gevolg want de sukkel zat helemaal door de mand. Slechts een aandachtshoertje en diens beste flying monkey was eerst wel geschokt maar koos later toch voor haar narcistische prins, wat we dan compleet negeren, van verlost dat is het belangrijkste!
Ik heb zo’n broer, geen geweten, geen inlevingsvermogen, manipuleren, stoken, alles wat ik hem vertel tegen mij gebruiken (soms een jaar later, uit het verband gerukt), extreem materialistisch, voelt zich ver verheven boven anderen, jaloezie en nog meer van dit soort eigenschappen. Een jaar of 10 geleden ook zo’n baas (kolonel) gehad, een hel, de halve afdeling zat bij de bedrijfsarts. Hij was zeer ijdel en geobsedeerd door aanzien. Kleineerde zijn mensen in het bijzijn van anderen. Vertelde aan een generaal tijdens een rookpauze dat zijn zoon op het gymnasium zat en hockeyde bij Klein Zwitserland. De generaal was totaal niet onder de indruk. Toen die baas ergens bij een afdeling wegging hadden ze tijdens de receptie een bordje om zijn nek gehangen waar op stond: IBOB. Na afloop vertelden ze hem de betekenis: Ik Ben Ontzettend Belangrijk. Maar ik heb veel geleerd van deze website: praten heeft geen enkele zin, geen munitie geven. Negeren of verlaten is het beste. Wat ik al dacht wordt hier bevestigd. Dank.
Bedankt voor dit artikel. Ik heb eindelijk mijn brief aan mijn narcist af. Eerder kreeg ik het niet voor elkaar alles af te formuleren. Zo uit het veld geslagen was ik. Dan heb ik het over inmiddels anderhalf jaar. Ik heb overwogen een vriend in te schakelen om de narcist die brief te geven en te bemiddelen in een gesprek waarin ik hopelijk een ‘sorry’ te horen krijg. Maar ik herken en lees hier zoveel, dat ik inmiddels weet dat dat geen zin heeft. Je moet de narcist zien voor wat hij is. Dat blijft lastig, vooral omdat je zelf wel een normaal mens bent en je brein blijft zoeken naar ‘verklaringen’ voor het gedrag. Terwijl de verklaring is dat het een narcist is en je dus nooit dat doodnormale excuus zal geven, hoe goed je ook voor hem geweest bent.
Maar ik ben er klaar mee. Ik verdien het mijzelf weer terug te vinden en gelukkig te zijn. Ik heb de afgelopen dagen veel gelezen en weet nu dat het niet aan mij ligt. En ik me ook niet telkens zo schuldig, ellendig, eenzaam en wanhopig hoef te voelen omdat één of andere eikel erin geslaagd is zijn eigen zieligheid op mij te projecteren. Ik weet ook al wie ik ga vragen mij daarbij te helpen. Het leek of ik geen hulptroepen kon inschakelen (onderdeel van het narcistisch mij ‘klein houden’ was dat ik er wegens sociale factoren met niemand over kon praten), wat mijn eenzaamheid extreem vergrootte. Maar onlangs brak een lieve vriend er doorheen en reageerde heel rustig. Zonder mij te veroordelen. Ik heb voor het eerst iets verteld, na anderhalf jaar. Dat heeft mij zo goed gedaan, dat ik deze vriend als MIJN flying monkey/hulptroep wil vragen. Ook heb ik weer contact opgenomen met de psycholoog waar ik al liep, maar wat spaak liep i.v.m. corona en mij opgegeven voor de dertig dagen challenge van deze website.
Ik heb nog een lange weg te gaan, maar dat kan mij niet schelen. Ik kan dat aan. Ik heb eindelijk een ingang gevonden hoe ik het kan aanpakken. In de wetenschap dat er mensen zijn die echt van mij houden en geen misbruik maken van mijn oprechte goedheid. Ik ben erg benieuwd naar de cursus. De beuk erin. Laat je er nooit onder krijgen door een narcist(e). Het zijn lege wezens die jouw ondergang niet waard zijn. Je moet er alleen even achter komen.
Alice,
ik ben blij voor je dat je de kracht, en een lieve vriend, hebt gevonden om hier mee om te gaan.
erg sterk van je!
voor mezelf hoop ik dat ik ook sterk kan zijn als ‘mijn’ narcist weer van zich laat horen.
momenteel krijg ik de silent treatment behandeling van hem, en geeft hij mij dus geen kans om uberhaupt ergens op te kunnen reageren.
tot nu toe kan ik me ervan weerhouden om zelf contact op te nemen, maar ik betwijfel of het me lukt om niet te reageren als hij wel weer contact op zou nemen…
ik wens je verder nog veel sterkte.
ik weet dat het inderdaad het beste is om hem niet te confronteren met zijn gedrag, maar soms jeuken mijn handen gewoon of moet ik me inhouden om geen snijdend antwoord te geven.
de ervaring heeft mij ondertussen wel geleerd dat hij het toch altijd omdraait en dat ik dan meer mezelf ermee schaad dan hem.
hoe dan ook ik delf altijd het onderspit.
en hoe goed ik het ook allemaal weet (in theorie) het is en blijft moeilijk om hem niet van repliek te dienen of bij hem weg te gaan.
Dank je wel voor je reactie! Wat een opluchting!
Ik heb wel heel sterk het vermoeden dat ik hem gevoed heb, door hem heel belangrijk te maken: ik heb hem op een voetstuk geplaatst. Ik ben heel loyaal naar hem geweest, heb hem altijd door dik en dun gesteund, hem op zijn woord geloofd, hem mijn volste vertrouwen gegeven. Ik zette nooit koffie voor mezelf en ging samen met hem naar bed. Hij doet alles zoals hij het wil. Ik heb ALTIJD naar hem gekeken. Daarmee heb ik hem waarschijnlijk méér narcist gemaakt dan hij misschien al was. Of ik heb van hem een narcist gemaakt?!
Wetende dat ik geen narcist ben, kan ik met een gerust hart mijn intuïtie blijven volgen. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar uiteindelijk kom ik hier sterker en gelukkiger uit.
Ik heb wel 3 kinderen mee te nemen, die nog te jong zijn om op eigen benen te staan. Dus alle tips zijn welkom!
Interessant en reuze herkenbaar.
Ben zolang ik me kan herinneren in conflict met mijn moeder en ik probeerde altijd met confrontaties, aangeven dat er iets niet klopt, aangeven dat het niet klopt wat ze zegt, dat ze zaken verdraait, dat ze zichzelf tegenspreekt, vragen om begrip en steun voor mijzelf, dat het kwetsend is hoe ze haar kritieken tegen of over mij uit (naar anderen), een “Goed gesprek” proberen aan te gaan (waarbij ik een dialoog probeerde te voeren en zij een discussie), zoveel pogingen om mijn moeder te bereiken..
Nu ik meer over (verborgen) narcisme ben gaan lezen vallen de puzzelstukjes op hun plek. Waarom ieder gesprek of confrontatie altijd om haar draait, haar slachtofferschap, waar ik haar allemaal onterecht van beschuldig, hoe verkeerd ik het allemaal zie, ik was altijd al zo moeilijk, ik zie de realiteit niet, zij heeft nergens problemen mee, ik heb een probleem., vervolgens blijf je weer diffus en vertwijfeld achter. Ben jarenlang op zoek naar wat er dan mis is met mij, een legio aan therapeuten bezocht maar er kwam nooit echt iets uit. Ik was te streng voor mezelf, moest maar wat liever voor mezelf zijn. Nu snap ik waarom, ik ben al die boodschappen gaan internaliseren. Het moeilijkste vind ik misschien nog hoe alleen je erin kan staan. Andere gezinsleden (en familie) herkennen het wel maar zien het niet als problematisch, “overal is wel wat”, ze zien het vooral als een probleem tussen haar en mij (moeder en dochter) en willen zich er vooral niet teveel in mengen. Zij hebben haar ook nog steeds nodig (daar zorgt ze ook wel voor). Dus nu ik meer afstand probeer te creëren merk ik hoe lastig ik uit dat web kan komen. Heb zelf nog jonge kinderen en die heeft ze ook helemaal ingepakt door ze vanaf dat ze geboren waren, het hele jaar door veel en vooral veels te grote cadeaus te geven, ze krijgen alles wat ze maar willen, want dat mag ze toch wel zelf bepalen. Nu probeert ze via hun contact te zoeken. Ze stuurt ze bv foto’s van logeerpartijtjes van aantal jaren geleden e.d., (hoe leuk en gezellig het was) want wat is daar mis mee? Dat recht heeft ze toch, zit verder niks achter om dat uitgerekend nu te doen (het zet mij voor een enorm dilemma, want ik hou ze nu weg van hun oma) Ik zoek overal wat achter en idd, ‘want dat heb ik altijd moeten doen’ en idd ik doorzie de manier waarop ze mensen inpakt, heb dat eigenlijk altijd gezien (maar kon het nooit plaatsen), daarom was ik haar mikpunt, ik bood mezelf aan door ertegenin te gaan, haar proberen te ontwapenen, andere gezinsleden te beschermen, met als gevolg dat de rest van het gezin ook ziet wat een lastpak ik ben, want wie doet er nu moeilijk? Zo blijft het altijd mijn opstandigheid en mijn verkeerde interpretaties van haar goede bedoelingen.
Ook die twijfel of je zelf geen narcist bent, wat ik in een andere reactie las, heb ik heel sterk. Want doe ik niet precies hetzelfde door zo hard te proberen haar te ontmaskeren?
Dag Sanne,
Nee je doet niet hetzelfde als een narcist door haar proberen te “ontmaskeren”. Alleen al niet omdat je hele doelstelling anders is. Je wilt gezien en gehoord worden, je zoekt verbinding met je moeder en dat is het natuurlijkste wat er is voor een kind om te doen. En je zoekt als kind om gezien te worden voor wie je wel bent, en dat is zelden wat een narcist je vertelt dat je bent. Een narcist zoekt geen verbinding, ze zoeken aandacht, energie, macht, bevestiging, veiligheid etc, maar geen verbinding. Ze zijn er letterlijk niet toe in staat, het is zelfs bedreigend. In mijn ogen is dat zo omdat er ook letterlijk niemand thuis is om verbinding mee te kunnen maken. Maar het kan jou wel helpen om te begrijpen dat er niet iets is wat jij kan of moet doen naar je moeder toe. Ze moet zelf iets gaan doen, en dat zal ze waarschijnlijk nooit doen. Dat is verdrietig en wellicht om boos van te worden, maar accepteren dat de bal bij haar ligt, kan jou een hoop ellende schelen. Want een narcist gebruikt maar al te graag al jou inzet en energie om drama te schoppen daar waar het gemakkelijk niet aanwezig had hoeven zijn. Wanneer je zelf narcistische trekken hebt opgelopen kan je deze uiteraard zelf onderzoeken, maar zoals je al schreef heb je dat al uitgebreid bij allerlei therapeuten gedaan.
Dank voor je reactie Saar!
Het kwartje begint langzaam te vallen geloof ik. Het is wat je zegt, alle energie die je erin steekt, op wat voor een manier ook gebruikt ze, ze slurpt het op, blaast het op en laat je leeg achter. En ik kan wel stellen dat na al die jaren, altijd datzelfde patroon en ritueel er geen progressie is zit.
Het gekke is dat veel mensen uit mijn omgeving dat wel blijven aanbevelen, om het zelf anders te proberen, wat me dan vaak weer aan het twijfelen brengt. Daarin moet ik ook meer op mezelf vertrouwen, ik weet wat ik allemaal al geprobeerd heb.
Maar het blijft erg complex, haar gedrag zit zo verweven in mijzelf dat er geen echte grens lijkt te zijn tussen haar geprojecteerde beeld en mijn zelfbeeld.
Ik moet echt mezelf leren zien.
Ben iig erg blij deze site gevonden te hebben. Dat geeft veel inzicht en steun.
Hallo Herman
Ik heb vandaag je site ontdekt en al veel artikelen gelezen. Bedankt voor je heldere uitleg!!
Er is een verschil tussen jou en mij: jouw moeder is narcistisch en mijn man. Nu ben ik “bezig” met hem te verlaten en daarom zoek ik veel informatie op internet. Maar wat ik steeds terug lees, is dat narcisten de schuld op de ander schuiven en dat de beschuldigde vinger naar hem:”Jij bent een narcist” bij het verwijtende slachtoffer terugkomt. Na een relatie van 25 jaar kan ik je zeggen dat ik volledig mezelf ben kwijtgeraakt en soms zelfs twijfel aan mijn eigen oprechtheid… Is HIJ de narcist of ben ik het zelf? Als de narcist zo gemakkelijk naar een ander wijst, wie zegt mij dan dat ik het niet zelf ben, omdat ik naar hem wijs?
Bij een ouder-kindrelatie is het duidelijk: een kind is onschuldig en moet nog gevormd worden. Maar in een “liefdesrelatie”?
Snapt u mijn onzekerheid?
Ik begrijp je onzekerheid. Maar ik kan je gerust stellen, een echte narcist vraagt zich dat nooit af.
Ik heb ooit eens aan een psychologe gevraagd of een narcist zichzelf zou herkennen wanneer je hem of haar zou confronteren met de symptomen van de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ze antwoordde dat ze zelf bij haar studie soms dacht “hé dat doe ik ook weleens”. Maar een narcist mist simpelweg het vermogen om kritisch naar zichzelf te kijken en dingen bij zichzelf te herkennen. Ze “herkennen” het alleen bij een ander.
Het gezegde “Wel de haar in andermans oog zien maar niet de balk in het eigen oog” gaat dus helemaal op voor narcisten.
Hallo Herman
Ik heb vandaag je site ontdekt en al veel artikelen gelezen. Bedankt voor je heldere uitleg!!
Er is een verschil tussen jou en mij: jouw moeder is narcistisch en mijn man. Nu ben ik “bezig” met hem te verlaten en daarom zoek ik veel informatie op internet. Maar wat ik steeds terug lees, is dat narcisten de schuld op de ander schuiven en dat de beschuldigde vinger naar hem:”Jij bent een narcist” bij het verwijtende slachtoffer terugkomt. Na een relatie van 25 jaar kan ik je zeggen dat ik volledig mezelf ben kwijtgeraakt en soms zelfs twijfel aan mijn eigen oprechtheid… Is HIJ de narcist of ben ik het zelf? Als de narcist zo gemakkelijk naar een ander wijst, wie zegt mij dan dat ik het niet zelf ben, omdat ik naar hem wijs?
Bij een ouder-kindrelatie is het duidelijk: een kind is onschuldig en moet nog gevormd worden. Maar in een “liefdesrelatie”?
Snapt u mijn onzekerheid?
Beste Anoniem,
Als je je al afvraagt of jij de narcist misschien wel bent heb ik het verlossende antwoord. Als je dat doet kun je nooit zelf de narcist zijn want een narcist twijfelt nooit aan zichzelf. Die vraagt zich niks af. Hebben nul zelfreflectie.