@molly Het houden van raak je ook zomaar niet kwijt. Voor jou voelt het vertrouwd, maar waarom het vertrouwd voelt dat kun je ook onderzoeken. Bij mij was het iets wat ik vanuit mijn opvoeding als normaal en vertouwd ben gaan ervaren. Maar daar liggen ook valkuilen. Vooral als je jong bent wordt je vaak verliefd op het gene wat jou in je opvoeding al bekend was.
Denk zelf dat het vaak ook op onbewust niveau plaats vind, vanuit het gevoel. Op zich ook niets mis mee denk ik. Maar iets wat vertrouwd aanvoelt, is niet altijd het beste voor jou. Eigenlijk wil jij door groeien naar iets, wat voor jou goed aan voelt, als ik het zo wat begrijp. Misschien ben jij ook wel degene die hem ontgroeid is, omdat hij in zijn (kinderlijk) gedrag is blijven hangen. Echt geloof mij, jij zit nu in dit proces en het is echt niet meer te stoppen. Je kunt besluiten te blijven, maar uiteindelijk denk ik dat je daar nog ongelukkiger van gaat worden. Zolang hij niet bereid is zijn eigen gedrag onder ogen te durven zien, zal hij in de kern ook niet veranderen. Het is en blijft ook een ingewikkelde kwestie, je kunt pas een stap zetten als je de ene stap gezet hebt. Maar dat kun jij, je hoeft alleen maar voor jezelf te kiezen.

@hansje

Houden van is ook omdat je zo lang in elkaar bent geweest en veel hebt meegemaakt. Ook samen een kind. Maar het is ook niet het houden van het is het gedrag wst het lastig maakt.

En het vertrouwd voelen, tja dat is dag je weet wat er is eñ komt. Hey zijn ook de praktische dingen natuurlijk zoals het huis, we hebben hem helemaal verbouwd,  je weet wat  je hebt. Ook financieel heb je zekerheid. Dat is het vertrouwde denknik voor min en natuurlijk dat hin et altijd is in welke vorm ook.

Het klopt dat je valt op iemand doordat je uit je verleden op een bepaalde manier bent groot gebracht. Mijn moeder vond nooit iets goed genoeg. We hadden ook geen moeder dochter relatie. Laat ik het zo zeggen daar toch ook wel klein gehouden. Moest me ook vask miet aanstellen etc. Dus daar komt ook een stuk vandasn dat il niet de juiste partners kies denk ik

 Il denk dat het klopt wat je zegt, ik denk dat noem ontgroeid ben en terugdraaien kan niet meer vrees  ik. En toucheren im dat il die twijfel heb ondamks dat het over is. Hkj doey nog syeefs astfig of noem het normaal en dat maakt het lastig zelfs dat ik denk moet maar bijven. Wat is dst tovh voor raars. Ikben echt zo im de war. Hoe ga je daar mee om. Ik wert dst jij niet veranderd en ook geen therapie gaat volgen

 Eigenlijk wert je dan dat het gedrag wedr terug keerde en dan....

Ook denk ik soms ook dat er voorbij miets meer is en voel ik me leeg

 Ik verval in hey oude gevoel dst ik toch niets waard ben en dst alle leuke mannen en vriendem bezet zijn. Weet het vandaag even niet meer. Voor mezelf kiezen blijft moeilijk.. Mast wil inkeer van de wereld zien dan zal ik moeten

Dank je day je zo snel reageert. Doet me goed en geeft het gevoel miet alleen te staan want veel vrienden en familie is er niet meer over

.

@molly Ik begrijp je heel goed, het valt ook niet mee. Maar zie je wat het allemaal met je gedaan heeft. Je bent hier door ook heel negatief over jezelf gaan denken. Denken dat je niks waard bent. Je bent wel wat waard !!! En van binnen weet je dat maar al te goed, Alleen heb jij niet gekregen waar jij zo naar verlangt. Je bent het geloof en vertrouwen in jezelf kwijt geraakt, omdat anderen jou beschadigd hebben, jou misschien wel als vuil behandeld hebben. Vergeet niet narcisten zijn nooit tevreden, ze trekken je het liefst mee in hun ellende. Is dit het gene wat er met jou gebeurd is ? Je denkt dat er geen uitweg meer is, en dat maakt de narcist om jou heen alleen maar sterker en machtiger. Ze willen jou controleren de macht over jou uitvoeren, zodat jij afhankelijk van ze blijft. Geef daar nooit aan toe, want dan raak jij jezelf nog meer kwijt.  Natuurlijk heb je een gezamenlijk verleden, een huis. Maar een huis is eigenlijk ook maar een bult stenen, een huis gevuld met negatieve energie. Daarbij zeg je ook dat alle leuke mannen en vrienden bezet zijn. Misschien tijd om aan je zelfbeeld te werken. Jij bent meer dan jezelf denkt, Ik zou willen dat ik je bij de hand kon pakken, en je het kon laten zien. Vergeet ook niet dat als jij jezelf niets waard vind, je dit onbewust ook uitstraalt naar anderen. En wat je geeft krijg je ook weer terug. Het gevoel is bij je weg , en je durft bijna niet meer van geluk te dromen. Totdat je iemand op dat verlaten zandpad tegen komt, die jou de hand reikt. Kortom blijf in je zelf geloven.  

@hansje

Damk voor je begrip. Denk dst veel vanuit mij  jeugd en verleden  komt. Mijn eigenwaarde  was al miet goed. Hierdoor trek je de verkeerde mensen dan weer aan. Hiervoor 2 korte relaties gehad en ook zeer slechte ervaringen helaas. Als ik een verkrachting noem dan weet je hoeveel impact dat heeft. Ook hier denk ik dat ik de verkeerde mensen aantrek die fit dus kunnen doen. Heb verder nog nooit eerder met narcisme te maken gehad. 

Het geloof en vertrouwen in mezf heeft een flinke duw gekregen.  En na jaren hier achter komen dat er weer met je gespeelt wordt, dan ben je het wel even kwijt. Heb ook wel met bepaalde gedachten rondgelopen die niet goed waren. Gelukkig heb ik een fijne therapeut wasr ik met mijn verhaal terecht kan.. maar wat je zegt het heeft een hoop met me gedaan ennu ook. Ergens ben ik de moed wel wst verloren door  deze ervaringen. Hoe krijg he dat terug en voor hoe ga je weer gelovennin jezelf.ief dat je zegt dat ik het waard ben.

En wst je schtijft dat je geen uitweg meer weet daar zit ik nu denk ik. Ik kan er ook niet bjj dat hij nu dit gedrag vertoont apen om.min bjj zich te houden. Het contreren , het us voor min nkv onbegrijpelijk.  Dit komt natuurlijk omdat jezelf anders in elkaar zit. Ik hoor ook wel eens dat ik te lief ben.....

Wat je schrijft over wst je uitstraalt....klopt helemaal,  im straal nu zeker niet uit dat ik leuk ben en ik nodig zeker niet uit. Daar ben ik me van bewust. Het is nu ook niet makkelijk dus heb ik dat stuk nu even geaccepteerd. Ik moet hier eerst doorheen.

Van guk dromen furf ik wel maar goof niet dat het voor mij in dit leven er mog is. Ik hoop het wel natuurlijk. Lijkt me toch fijn om dat een keer te mogen ervaren. Masr dat kan alleen als ik 'geheeld ben. En dasr moet ik tijd voor nemen..ief dat he me aan de hand  wil nemen om het te laten ervaren. Ik zal proberen het goof nirt te verliezen.

Dank voor je snelle reacties en de moed die je me geeft. Het is gewoon zwaar.

@hansje

Omdat ik geen computer tot mijn beschikking heb doe ik dit met mobiel. Hierdoor staan er soms rare woorden in de tekst. Dit komt omdat hij dit aanvult...

Eigenwaarde is moeilijk te hebben wanneer het niet vanzelfsprekend in je jeugd al is gevoed door je omgeving. Hoe moet je iets eigen maken als niemand het je voor heeft gedaan? Hoe moet ik weten dat ik respect verdien en wat dit is, wanneer mensen nooit dit respect hebben getoond?

Dat waren de vragen die ik had als jonge vrouw. Hoe maak je van een leeg vat een voller vat? Van iets dat er niet was, toch iets? Ik wist niet wat eigenliefde was omdat er bar weinig liefde was getoond naar me en dus zit je met een error in je hoofd.. een leeg gebied dat niet aangaat en je niet aanvult. Mijn hoofd kon letterlijk op blank gaan. Hoe moest ik uit mijn ervaring komen dat niemand van me hield, wanneer de realiteit was dat ook echt niemand dat deed?

Het antwoord hierop was dat ik dus nieuwe ervaringen op moest gaan doen, maar hoe doe je dat? Ik besloot op een dag maar dat ik wellicht in een situatie bevond waarin niemand van me hield, maar dat ik het op zijn minst wel waard was. Ik besloot dat ik dan wel niet wist hoe ik van mezelf moest houden, maar dat ik dat dan toch maar ging uitzoeken en proberen. Dat doe je niet over 1 dag , dat is een proces waarin je geleidelijk steeds beter in kan worden.

Het kan helpen wanneer je hetzelfde gedrag leert toepassen naar jezelf toe, dat je altijd voor anderen hebt gehad. Jezelf gelijk te trekken met een ander daarin. Je weet hoe je respect moet tonen naar een ander en wat je een ander niet zou aandoen en hoe je empathisch kunt zijn voor een ander. Dus via die kennis kan je iets ombuigen naar jezelf toe.

Het besef dat het me onvoldoende is gelukt om dit structureel in me leven toe te passen kan erg pijnlijk zijn, heel pijnlijk zelf. En de valkuil was dan ook dat ik in dit verdriet kon blijven hangen wanneer ik niet uitkeek. Ik begreep dat het niet erg is om dit verdriet te voelen en dat het er mag zijn, maar dat het geen uitweg is op zichzelf (wat sommige hulpverleners helaas beweren). Ik moest letterlijk de nieuwe paden in mijn brein aanleggen en handelingen aanleren door het te gaan doen. Het is als een spier trainen die nog nooit was getraind. Het is alsof je opnieuw moet leren lopen.

@saar Mooi geschreven. Je wilt zo graag die bevestiging dat je er ook mag zijn. Maar het blijft allemaal vet lastig, als je er midden in zit. Het is ook zo lastig als je niet geleerd hebt om voor jezelf op te komen. Maar vergeet ook de tijdsgeest niet waar 50'ers zijn opgegroeid. Zelfs het klassikale onderwijs van vroeger, er werd na mijn mening ook te veel gekeken naar de fouten en te weinig naar de goede dingen. In mijn jeugd als kind stond er dan ook altijd in het schrift 3 fout i.p.v 7 goed. En als kind altijd die vervalste concurrentiestrijd op school. Je hebt geleerd om negatief naar de dingen te kijken, het glas was altijd half leeg. Het gevoel of de gedachte dat je er niet bij hoort, omdat een ander net even beter is in de prestaties, of omdat je een bril droeg of flaporen had. Het zijn allerlei dingen die je als kind vormen. Maar de basis hiervoor is al in een vrij vroeg stadium van het leven ontstaan. Nu wil ik niet zeggen dat mijn leven helemaal negatief is verlopen, ik heb ook hele mooie dingen mee gemaakt. Maar toen ik ouder werd , ontdekte ik wel een soort rode draad. Een draad, dat ik mij onbewust liet leidden door angst, angst om afgewezen te worden. Jezelf steeds maar aanpassen aan andermans verwachtingen.Je wilt aan iets voldoen, en zet je zelf helemaal op zij, om maar die erkenning te krijgen. Uiteindelijk merk je na jaren dat je jezelf helemaal bent kwijt geraakt. Ik ben mij er van bewust dat ik het allemaal zelf heb toe gelaten, omdat ik toen niet anders kon. Er valt ook niemand iets te verwijten. Ik heb vooral de laatste jaren ook naar mijn eigen gedrag gekeken, ik ken de oorzaken van mijn gedrag. Stelde mij altijd bereid willend op, ging vooral geen strijd aan, en maar ja en amen knikken. Er zijn altijd mensen om je heen te vinden die dit ook opmerken, en er op hun manier weer gebruik of misbruik er van maken, Waarom: omdat ik het toe liet. Liefde begint nu bij mij met zelfliefde, sta wel open voor anderen, maar ik luister nu wel wat meer naar mijn gevoel en intuïtie. Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen, maar het blijft een moeilijke klus 
Daarnaast ook bewust van de liefde die ik aan anderen gegeven heb de trouw. Nu probeer ik het zoveel mogelijk om te draaien, eerlijk naar mijzelf zijn en daarmee ook naar anderen. Uiteindelijk maakt het ook niet uit waar je vandaan komt, wat er toe doet is waar je naar toe wilt. De weg is het doel, toch ?
@Molly ik geloof ook echt dat jij hier uit gaat komen. Je bent jezelf ook bewust geworden van jezelf. Dit proces valt niet meer te keren, het zal alleen maar groeien. In je hoofd ben je misschien al bezig om afscheid te nemen, en straks als je er helemaal klaar mee bent, stappen hebt gezet, kan het ineens heel snel gaan. Je vind je eigen weg wel weer. Het leven laat jou heus niet in de steek, integendeel. Iemand zei ooit eens tegen mij "Deze storm zul jij niet overwinnen, waarop ik terug zei; Ik ben de storm ! Jij hebt veel meer in je mars , dan dat jij denkt. Als narcistische personen gemeen tegen je doen, spreek ze dan toe in hun eigen taal die ze wel begrijpen. Het heeft mij zeker verlost, ben al dat negatieve van een ander in ieder geval kwijt. Ik laat het ook niet meer toe  

@hansje

Wat je in het eerste stuk schrijft ben ik helemaal met je eens. Zeker ook dat wat je schrijft van het onderwijs. Ze geven aan wat je fout doet enniey wat je goed hebt gedaan. Daarom is onze zoon mede naar het montessori onderwijs gegaan. Daar werd gekeken naar wst de kinderen goed deden en konden en werden hierin gestimuleerd. Ik heb gezien dat dit zelfvertrouwen geeft. Dit heb ik zelf ook gemist

Ook wat je schrijft ovet jezelf..ik heb hrt ook zelf al die jaren zo laten lopen of althans ik heb mezelf klein gemaakt waardoor een ander hier weer gebruik van maakt. Hier ga ik ook mee aan de slag.

En....dank je voor je vertrouwen. Als ik jou tekst lees dan voel ik ook dat het zo is. Het proces is gestart en kan niet meer terug. Zelf heb je dat dan niet in de gaten maar als iemand je et even op wijst denk je...he ja zo zit het. En misschien is het idd al afscheid nemen wst er nu gebeurt. Dat mag en laat ik er gewoon maar zijn.

We zijn idd zelf de storm en dat klopt. Ik ben wakker geworden en ik dacht he dit kan miet meer. Hij ziet niet dat het door hem komt masr heeft in zijn hoofd dat ik los wil gaan in mijn leven. Ach ja laat maar ik ga er niet meer tegenin. Hij geeft nog steefs aan dat hij er niets van snapt. En maakt ook af en toe van die opmerkingen zoals  mijm vrouw gaat straks los

 Tja....

Ik houd je woorden vast dat ik meer in mijn mars heb als ik denk?

.

@molly. Volgens mij gaat het helemaal goed komen met jou, je bent goed op weg. Wens je voor de toekomst veel liefs en goeds toe. 

#hansje

Bedankt voor de positieve woorden. Ik hoop dat het goed komt. 

Zou je het erg vinden als ik zo af en toe wat schrijf wanneer ik het even moeilijk heb?

Dit geeft toch wel houvast en steun.....

@molly Ja dat mag, zou ook wel op een andere manier met jou contact willen houden. Maar dat gaat hier niet. Per slot van rekening weet ik dat je graag anoniem wil blijven. zoals ik dat zelf hier ook ben. 

#hansje

Om eerlijk te zijn heb ik dezelfde gedachte gehad. Ook omdat de afstand in real live niet groot is en het praat zoveel makkelijker. Het op papier zetten van dingen is soms  lastig.Heb wel vaker gedacht en de behoefte gehad om met lotgenoten in contact te komen. Zo heb ik een praatgroep gezocht. Er was eentje bij de Norwoodgroep en zelfs in het noorden maar op de een of andere manier was er dit jaar niets.

Anoniem ben ik omdat je niet weet wie er mee leest. Zouden we niet op sndere manierin contact kunnen komen?

@molly Zelfde gedachte dus, ik ga hier even over nadenken, voel zelf ook wel die behoefte om met lotgenoten in real contact te komen. Misschien dat het via de webmaster kan, en anders een hint bedenken. ? ? ? 

Iemand zoekt jou Contact kwijt en Opsporing.

MP

@hansje

Denk er rustig over na. Wel mooi dat je dat ook zo voelt. Het is vind ik fijner om je ervaringen zo te bespreken. Ik praat er nu ook wel over maar als mensen het zelf niet hebben meegemaakt wordt het vaak weggewimpelt met opmerkingen waar je niets mee kan.

Zal es kijken of ik de hint snap....