@Hansje

Ken je de vesting in het noorden bij de Duitse grens?

@molly Haha ja die ken ik woont daar niet de boer met de tang.

@molly Je woont maar 53 min van mij vandaan Ja weet het niet zo goed hoe dat met hun manier van controle werkt. Die rollercoaster die ken ik ook. Maar het stopt pas wanneer je daadwerkelijk besluit weg te gaan. Weet je mijn ex deed vooral de laatste jaren zeer neerbuigend, Blijkbaar omdat zij zich ten koste van een ander beter willen voelen. Maar  toen het over was werd er gezegd, ach jij red je nooit.. Nou op dit moment red ik mij prima, ben van niemand afhankelijk. En de vrijheid die ik nu heb, neemt niemand mij meer af. Uiteindelijk wordt je er zelf alleen maar sterker van. 

Controle.

Ja die controle herken ik wel. Mijn pleegmoeder was daar extreem in vind ik zelf. Zo zette ze altijd alles bewust neer in de redelijk grote woonkamer. Wanneer iets ook maar een millimeter verschoven was, viel haar dat bij binnenkomst direct op en dan werd ze boos. Alles moest altijd tot in de puntjes schoon en mij wilde ze ook constant onder controle hebben. Om manisch van te worden.

Wat ik heb begrepen over controledrang is dat het een soort schijnveiligheid creërt. Het heeft iets te maken met het zich veilig weten te voelen. Dat is wat ik denk ervan.  

@hansje

Ja die woont daar!

Vind het wel bijzonder of toch toeval dat de afstand zo klein is. Meestal met dit soort dingen wonen de mensen in het midden of westen van het land.

@hansje

Niet te begrijpen voor 'normale ' mensen, die controle. Maar het zal een soort van houvast zijn.

In welke vorm was jou ex neerbuigend dan? Typisch dst ze dat juist is gaan doen in het laatste jaar. Ik merk nu het echt definitief is hij aardiger gaat doen. Hij houdt me vast en zegt dat hij graag nog even contact wil. Hij zei vandasg dat hij het fijn vind nog contact te houden omdat we zoveel jaren samen zijn geweest. Het is wel vreemd. Het is ook niet dat mijn houden van weg is alleen zijn gedrag kan niet.  Ook heeft hij kennelijk niet door wat de reden is dat ik ga. Hij denkt dat ik wil onderzoeken wie ik ben en wat ik wil. Denk dan, ik heb al tig x gezegd dst ik niets met zijn gedrag kan. Ach ik laat het maar zo.

Ik voel van binnen wel een soort van opluchting,  gewoon dat ik mu al niet meer op mijn tenen hoef te lopen. Maar  toch ook vaak paniek en hoe verder.  Maar dan zeg ik tegen mezelf dat wanneer ik nog wil kijken hoe de wereld in elkaar zit en wat ik nog kan en wil dan moet ik doorzetten.

Hoe heb jij dat gedaan, ik bedoel er doorheen komen?

@saar

Ik begrijp uit jou verhaal dat je echt geen keuze had, dus moest je. Dan is er ook geen ruimte om te kijken of je er de kracht voor hebt. Ondanks dat je daarin geen keuze had vind ik het toch knap dat je doorgegaan bent. Je hebt het wel gered. Hoe is het nu met je dan.

En waar ik in het proces  zit. Echt nog geen idee   het is allemaal net begonnen en voel me nog een angstig haasje. Lichtpuntjes vraag je. Als ik hier even voor ga zitten dan ga ik voelen wat het mrt me doet.  En dan voel ik wel dat ik zo toe ben aan rust. Maar dat gaat over lichtpuntjes over langere periode. Nu bedoel je denk ik. Hoe groot of klein weet ik niet maar het is mijn zoon en het weer contact hebben met zijn moeder en weer een beetje contact met mijn moeder.  Mijn moeder is heel afstandelijk maar ben blij met contact. Verder heb ik goede contacten met een aantal van de sportschool.

@molly Ja hoe ik dat gedaan heb, denk dat dat een proces is geweest. Eigenlijk weet je jaren al dat het klaar is, maar wat voor mij heel belangrijk was uit elkaar zonder wrok.Bij mij was die neerbuigendheid, meer dat ik niet meer gelijkwaardig met haar kon zijn. Ik werd steeds maar weer als een klein kind weg gezet. Althans dat gevoel had ik steeds, werd mij iets gevraagd gaf zij antwoord, alsof ik niet voor mijzelf mocht spreken.  Elkaar ook met rust laten, elkaar ook wat gunnen. Die paniek die je voelt, het hoort er allemaal bij, Iemand los laten waar je misschien nog van houdt. Maar als gedrag dat in de weg staat en er altijd spanning heerst, elkaar niet meer kunnen of willen begrijpen. omdat er gewoon niet meer met elkaar gepraat kan worden. Tja dan houdt het op. Maar wat ik in begin ook heb gedaan, met mensen die ik echt vertrouwde er over gesproken, en dat heeft mij ook geholpen. Waar jij nu in zit al die emoties de woede de twijfel de angst, het stopt pas op een moment dat je echt niet meer kan. Het is dan pompen of verzuipen. Maar uiteindelijk kom je er altijd uit, geloof mij. en zul jij jou eigen geluk creëren, of dat je dan weer open staat voor anderen waar je wel gelukkig bij voelt, alles is mogelijk.  Er door heen komen deed ik door accepteren want als je de situatie accepteert kun je ook los laten. 

@hansje

Het is idd een proces wat al heel lang speelt. Ik denk dat het bij mij is begonnen toen mijn vader  2 jaar geleden is overleden. Toen ben ik dingen gaan zien en gaan denken he..dit is niet normaal. Mijn moeder is toen uitgevallen naar mij en ik raakte de weg kwijt. En dan heb je een partner die boos wordt ipv je opvangt. Vreselijk afgelopen jaar. Ik dacht toen echt ik verdien toch beter dit is toch niet normaal. En toen ging het bergafwaarts met ons.

Bij jullie was het anders zo te lezen. He was een klein kind bijzonder blijf ik het gedrag wel vinden. Elkaar wat gunnen en elkaar accepteren is ook belangrijk net zoalz gelijkwaardig aan elkaar.

Het is bij ons wel wat je schrijft,  los laten terwijl je er nog van houdt.  Ik vind dat ook heel moeilijk. En ondanks alles toch nog afvragen waarom nu zo.

Wat ik nu het ergste vind zinn al dje emoties. Gelukkig kan ik goed met mij  haptonoom praten en met mijn sportmaatje. Hij zei ook dat hij mij zou steunen waar hij kon. Toch ook lief. Verder krijg ik soms te horen dat ik sterker ben als dat ik denk en dat geeft ook weer moed. Ook zijn er ineens mensen die ook hun verhaal doen.  Zo wss im bij de kapper en vertelde ik heel voorzichtig iets van mijzf. Toen vertelde ze zelf dat ze in ee  soortgelijke situatie heeft gezeten. Ze heeft nu een lieve man masr zegt ook dat ze heel erg moest wennen en dat ze zelfs de oude gewoontes nog mee nam. Maar ze zegt kom op je verdient beter. Dit soort dingen geven mkn soms toch weer hoop en moed. Ze is er ook uit en dort het nu ook maar.

Je schrijft dat al die gevoelens blijven tot je verzuipt....brrrr echt? Ik zie er tegenop om door alles heen te moeten gaan. Maar ik zal doorzetten het moet ook voor minn zoon. Maar o wat lastig.  Accepteren is er bij mij gedeeltelijk de rest zal komen denk ik. Ik hoop dat ef ooit de rust komt 

Nogmaals fijn dat im hier het kan delen dat doet me goed.

@Molly.

Ik had inderdaad geen keuze als jongere toen ik wegliep. Voelde alsof ik met een laatste restje ziel onder mijn arm ben vertrokken, alleen omdat laatste restje wat er over was van me te redden. Mijn leven begon eigenlijk keihard en dus moesten er ook harde antwoorden komen.

Later heb ik wel meer narcisten aangetrokken en zo ook een vriend gehad met deze diagnose. Daar ben ik ook weggegaan maar niet zo zeer met mijn ziel onder de arm. Meer omdat ik niet voldoende verbinding meer kon waarnemen met hem en de sporen van zijn ziekte sterker werden naarmate de tijd vorderde.

Jaren heb ik getracht te begrijpen wat er nu was gebeurd allemaal? De meeste mensen bedoelen het goed en zijn te 'bereiken' met goede wil. Maar met deze mensen viel letterlijk nooit een land te bezeilen. Ik had veel met depressies te maken en ik bleef maar puzzelen en proberen te begrijpen, tot de dag dat ik echt ging begrijpen dat het narcistisch gestoord gedrag was en wat dit feitelijk betekende. Dat was bij mij pas rond mijn 36e en in mij viel toen een hele lange stilte waarin het kwartjes regende. Het is als het laatste stukje van de puzzel die alle andere stukjes ineens de juiste plek geven. Mijn depressies verdwenen toen ik op helende technieken stuitte die te vinden zijn in het sjamanisme.

Hoe het nu met me is? Goed eerlijk gezegd en ik ben nu ook een stuk ouder. Ik heb een middelbare leeftijd en heb veel geleerd over mezelf en de wereld. Op dit moment woon ik samen met iemand waar ik al tien jaar een relatie mee heb en met wie ik hoop oud te worden. Ik hou van een cliché en standaard liefdesverhaal waarin mensen het leven met elkaar delen en rustig gelukkig samen oud worden. Niks heel spannends maar wel heel bevredigend.

De helende reis kan pas aan bod komen wanneer het vertrek al is geweest. Het is verrassend hoe snel de dingen dan kunnen veranderen en hoe snel iets verleden kan worden. Toch weet ik ook dat een liefdesverhaal nooit over is, tot het over is.

Lichtpuntjes zijn belangrijk om te blijven zien en ik vind het fijn te horen dat ze er bij jou ook zijn. Het leven met een narcist kan soms zo het licht wegnemen dat ik er daarom zo specifiek om vraag. En ja het is bijzonder om te kijken naar een volwassen mens die zich kinderlijk gedraagt. Ze zijn ook letterlijk nooit volwassen geworden buiten het fysieke deel om en ook dat doet trauma vermoeden. Het is owkee om van iemand te houden die niet goed is voor je. We hoeft niet te wachten tot die liefde er niet meer is, om toch te handelen in liefde naar onszelf. Wat dit dan ook betekent. ?

@molly met verzuipen bedoelde ik eigenlijk, dat je alle aarde onder je voeten kwijt raakt. Althans alles wat je samen opgebouwd hebt, raak je min of meer kwijt. Een soort van tweestrijd in jezelf, aan 1 kant wil je behouden, en aan de andere kant weet je de uitkomst al. Na mijn scheiding volgde bij mij ook een rouwproces, er was toch veel van vertrouwen wat je in elkaar verloren en kwijt bent geraakt . Maar dat gemanipuleer en die achterbakse spelletjes, daar kon ik echt niet meer tegen. En dan ook nog zo de boel om weten om te draaien, dat ik mij schuldig moest gaan voelen. En dan ook nog eens dat claimgedrag erbij, hoe voel je je, gaat het weer een beetje. Nee ze willen over jou heersen.  Wat @saar schrijft klopt ook, het aantrekken van narcisten, die ervaring heb ik ook gehad. Op de 1 of andere manier merk je dan dat je gebruikt wordt. en is het alleen maar 1 richtingverkeer. Zolang ze zelf maar aandacht krijgen. Maken van elk probleem een drama, om maar medelijden op te wekken. Maar ook nooit bereid zijn hun probleem op te lossen. Bij een vriendin herkende ik dit heel sterk. En je moet dan wel een uilskuiken zijn om in je eigen valkuil te trappen. Ik ben zelf meer een gever dan een nemer, en dat is iets waar ik voor mijzelf aan wil werken, omdat dat nog niet bij mij in balans is. Met die vriendin heb ik helemaal gebroken. Ik kon niet meer tegen die negativiteit en zwartgalligheid, ook zag zij overal een complot achter. Nu achteraf denk ik ook dat de mensen die je tegenkomt in je leven, niet voor niets in je leven komen. Ook al botert het niet, je kunt er veel van leren. Ik raak soms van bepaalde mensen getriggerd, maar weet nog niet precies waardoor dat komt. Het is vaak iets waar ik absoluut niet tegen kan, en dat is die arrogante houding.Mensen die alles maar denken kunnen te zeggen, van die aandachtsvreters. Vroeger was ik daar nooit zo mee bezig, maar na mijn scheiding is dat ineens naar boven gekomen. Mijn ex was ook verslaafd aan aandacht, zolang zij maar op een hoger voetstuk stond. Tegenover anderen altijd de lieve onschuld spelen. Voordat ik aan een volgende relatie zou beginnen, ben ik voorzichtiger geworden. Ik zoek er ook niet om, maar weet voor mijzelf ook nog niet of ik er wel aan toe ben. Ik laat alles ook maar aan het universum over, uiteindelijk geloof ik wel dat het water altijd de zee bereikt. Dalen kunnen nog zo diep zijn, er is altijd een weg omhoog, maar die zul je zelf moeten bewandelen. Ik hoef voor mijzelf niet de top te bereiken, maar ben wel onderweg naar boven toe, en onderweg valt veel te beleven, te zien en om van te genieten.   

@hansje

Ok...dat bedoelde je er mee. Dat gevoel heb ik ook. Alles maar dan ook alles ben je kwijt wst opgebouwd is. En daar krijg ik soms wel pamiek van en denk ik; doe ik het wel goed hoe idioot het ook klinkt. Wat je zegt klopt dat een tweestrijd is en dag je het ook niet kwijt wil. Daarom heb ik af en toe de gedachte ...ach kan toch ook blijven, dan moet ik de rest maar 'opvreten" ook niet goef maar zo heb ik het wel zo af en toe. En inderdaad weet je de uitkomst...als hjj niets wil of veranderd en zfs nirt in therapie wil dan wert je dat je straks weer hetzelfde tegen komt als altijd.

Dat het een rouwproces is weet ik. Hey is ook hetzelfde. Bij een overlijden heb je eerst geen tijd om te rouwen maar je moet direct dingen regelen. Dat vind ik er erg aan.  Maar ook de rest waar je doorheen moet..zie er tegen op om eerlijk te zijn.

Denk ook dat ik ze aantrek. Ben kwetsbaar in de relatie gestapt en nog kwetsbaarder geworden. Mijn eigenwaarde was 30 jaar geleden ook al niet veel door die relatie en ja dan kom je dit soort mense  tegen denk ik. Het klopt  heb nog niet eerder een " normale' relatie gehad dus weet absoluut niet hoe het anders kan zijn. Ook wel triest eigenlijk 

Volgens mij zijm alle slachtoffers gevers....wil daar ook aan werken net als jij.

Je schrijft dst jou ex op een voetstuk wilde staan maar dat herken ik dan weer niet bij ons. Meer dat kleineren, lelijke woorden en zeggen dat ik dom ben en dan mog controle over geld.  Er zijn dan toch olk mog verschillende gedragingen van dit soort mensen. De laatste tijd merkte ik wel dat hij naar buiten toe het mooier liet lijken als het was. Ook het zwart msken van mij bij mkjn sportmaatje is sinds kort.

Wat ik nu wel merk is dat hij nu aarfiger doet. Is dat dan weer een truuk? Vind het allemaal maar lastig en denk soms ook wel, had ik het masr nooit ontdekt. Of is dat ook weer raar van mij.

Mooi lezen dat je bezig bent de weg naar boven bewandelen,  al goed op weg. Hoop dat ik er ook ooit kom.....en een relatie...moet er niet aan denken nu. Eerst weer vertrouwen  krijgen in de mens. Ga straks naar een psycholoog en hoop dat die me iets kan brengen. Helaas duurt dat mog even.

Hoef de top ook niet te bereiken maar eem stuk op weg zou fijn zijn. Maar moet eerst het een dan het ander.

@molly In feite doet hij zichzelf ook op een voetstuk plaatsen, door jou na beneden te halen. Dat af en toe lief zijn en aardig doen, komt denk ik ook voort uit zijn onzekerheid en angst. Op youtube  staan best wel goede filmpjes over narcisme  met uitleg, daar heb ik ook veel aan gehad. Het klopt wat je zegt, je raakt je vertrouwen kwijt in mensen. Dat is bij mij ook gebeurd. In een goede relatie hoor je elkaar in je kracht te zetten, het beste in elkaar naar boven weten te halen. Maar je gevoel van eigenwaarde moet ook weer groeien, daar heb je idd anderen voor nodig die jou in je kracht zet. Het is en blijft een lastig proces, maar elke stap die je zet is er 1 vooruit. Daarnaast vind ik het ook wel lastig om er open en eerlijk met mensen over te praten, je voelt je dan heel kwetsbaar. 
Dat aardig doen van hem zou best wel eens een truc kunnen zijn, het manipuleren en met jou gevoelens spelen. Vergeet niet dat hij jou zwakke plekken kent. Je schrijft "Had ik het maar nooit ontdekt" Wees juist blij dat je het in jezelf ontdekt hebt, het gaat om jou en om niemand anders.  Leer vooral om van jezelf te houden, en jezelf op nummer 1 te zetten.Zie het ook als een bewustwordingsproces. Een mens is nooit te oud om te leren.   Ook al ken ik je niet persoonlijk, ik vind alles wat je schrijft zo herkenbaar en vergeet niet dat juist jij in jou proces zit, je er alleen maar van gaat groeien. Je komt hier echt sterker uit.   

@hansje

Je hebt gelijk, hij doet het eigenlijk al, dat op een voetstuk plaatsen door te zeggen dat ik dik en dom ben. Om eerlijk te zijn zegt hij dit soort dingen nu niet meer. Misschien omdat ik heb gezegd dat ik er klaar mee was?. Zal ook wel niet denk ik. Nu aardig doen , kan 2 kanten op. Angst of toch nog proberen te sturen..   Wat je xegt klopg  hij kent mijn zwakke plekken heel goed. het rare is wel dat het houden van niet weg is. Ik snap van mezelf soms ook niets meer hoor. Je schrijft dat het goed is dat ik het mu wel weet zodat ik mu nog kan kijken wie ik ben en wat ik nog wil.

Zelf heb ik ook al een aantal YouTube filmpjes gezien maar uiteindelijk zeggen ze allemaal hetzelfde. Wel goed om te zien hoor. Ik ben ook veel gaan lezen en kijken.

In een goede relatie haal je elkaar niet naar beneden en zeg je geen lelijke dingem tegdn elkaar is olk mijn gevoel. Dit zeg ik op deze manier omdat ik ook niet echt ervaring heb met een goede relatie. Ik hoop dat ik dat ooit nog een keer mee mag maken.

Waar ik ook zo ineens aan moet denken is dat ik altijd heb gezegd dat ik trouwen zo mooi vind. Hij xei daarop dan dat trouwen heeft te maken met vertrouwen heeft te maken en dat ik niet te vertrouwen ben. En waarom...omdat ik 2x ben weggezakt door iets uit verleden en overlijden vader. Ik voelde mij dan ook altijd heel klein en dacht dat ik dat nirt waard zou zijn. Je ontneemt jezelf ook veel dingdn op deze manier besef ik nu. En ondanks dat vind ik het loslaten moelijk.  Of het nu slecht is of niet het is vertrouwd..

Denk wel vaak, hoe moet ik dit doen en doorzetten....pffffff ik hoop dat je gelink hebt en dat ik sterker  wordt.

Door op deze manier hey te delen geeft veel steun.