Dag lezers,
In het kort een deel van waar ik mee zit. Ik ben radeloos, weet niet hoe ik om moet gaan met zijn wekelijkse getreiter, chantages, dreigementen, emotionele mishandeling.
Ik zou graag willen weten of jullie specialisme kennen bij (bovoorbeeld advocaat, iemand die echt iets kan betekenen in) zaken mbt een expartner met een (ASPS) persoonlijkheidsstoornis, die via de kinderen, met dreigementen, chantage, ID fraude, manipulatie en pathologisch leugenaar zijnde, mij en de kinderen emotioneel mishandeld.
Als expartners en ouders samenwerken lukt niet. Al met Samen Doen, Veilig Thuis, Jeugdzorg en Family Supporters geprobeerd het contact te herstellen en op te bouwen, maar mijn ex breekt alles af om zich heen, waarbij hij de kinderen als schild gebruikt.
Ik kan er niet meer tegen. Niemand lijkt echt te helpen, ook al begrijpt iedereen mijn pijn en de zware last die ik draag met zo een ex. Ik wil zo graag hulp voor de kinderen. Ze worden dagelijks gemanipuleerd en emotioneel mishandeld.
Ik weet niet of ik de hulp van een advocaat kan vertrouwen. Ik vecht al zo lang, met allerlei professionals, maar niemand komt dichtbij mijn ex. Hij weet zelfs jeugdzorg om de tuin te leiden zodat ze afsloten.
Ik heb de financiële middelen niet om jaren lange procedures aan te gaan. Want ik verwacht dat hij terug zal slaan. Elke 'nee' van mij (grenzen trekken) zorgt voor een tsunami reactie bij hem...
Graag verneem ik jullie reactie.
Lola
Hoi Lola,
Hetzelfde hier.
Er is inderdaad niemand die je echt lijkt te kunnen helpen.
Ik heb ook alle instanties geprobeerd, maar mijn ex windt iedereen om zijn vinger.
Ben gestopt met tegen hem ingaan. Geen juridische zaken meer. Niks.
Mijn kind voelt dat er iets niet klopt en als hij thuis komt dan moet ik eerst weer bewijzen dat ik van mijn kind houd en dat er met hem niets mis is.
Het heeft geen zin om tegen zo'n man te blijven procederen of vechten. Hij vindt het alleen maar fijn om te zien hoe hard je probeert.
Je kunt er alleen maar zijn voor je kinderen. Oprecht antwoord geven op vragen en alle liefde geven die je in je hebt.
Sterkte!
@nappie dank voor je reactie.
Ik zie dat mijn bericht alweer uit september kwam. Ik ben het ook steeds meer aan het loslaten en me aan het focussen op de kinderen. En warempel is mijn zoon steeds opener tegen me. Ik kan zelfs uitleggen hoe het in het hoofd van zijn vader werkt. Mijn relatie met mn vriend inmiddels verbroken. Meer rust voor mij en mijn kinderen. Sterkte nappie!! Laten we vooral liefde en licht blijven, zoals we zijn. Liefde is toch sterker dan angst. ?
Wat knap van je.
Hoe oud zijn je kinderen?
Hoe vertel je/hoe leg jij het uit, zonder lelijk te praten over hun vader?
Ik vind dat ontzettend moeilijk!
Mijn zoon is 8 jaar. Dochter 11 en zoontje 5.
Hij vertelde me dat vader de gebeurtenissen anders verteld, dat het eigenlijk niet waar is wat mn zoon ervaren had. Heel pijnlijk om als 8 jarige ontkent wordt in je gevoel en je zijn.
Ik heb uitgelegd dat vader veel heeft meegemaakt in zijn leven, wat best verdrietig is. Daardoor had vader pijn in zijn hart. De pijn was zo naar dat vader zijn hart heeft dicht gedaan. Zo voelde hij minder. Minder pijn, maar ook minder van andere mensen.
Om toch te proberen alles te begrijpen, ging vader met zijn hoofd leven, en wilde alles dan begrijpen en er controle over hebben, anders werd hij bang voor de pijn in zijn hart.
Mama leeft juist wel met haar hart en haar gevoel. En dat maalt dat papa en mama zo anders zijn en elkaar vaak niet begrijpen.
Papa is eigenlijk nog vaak bang voor de pijn in zijn hart. En als iemand iets over hem zegt, zoals mijn zoon had gedaan, dan wil vader die pijn niet voelen en verandert hij in zijn hoofd het verhaal van wat er gebeurd is. Zodat hij zich niet schuldig hoeft te voelen en controle heeft over het verhaal.
Vader heeft zijn hart afgesloten, waardoor hij ook niet meer kan voelen wat andere mensen voelen. En dat maakt vader vaak bang. Daarom wil hij graag controle over andere mensen en dingen die hij doet, want dan is hij niet zo bang.
Dus hij bedoelt het niet perse gemeen, het is zijn manier geworden om zich veiliger te voelen.
Op zo een manier heb ik het uitgelegd.
Is dat behulpzaam, kan je er wat mee?
Misschien kan je ook contact opnemen of de website lezen van Kopp (kinderen van ouders met psychische problematiek).
Sterkte
Ik kan hier zeker wat mee. Dank je voor het delen.
Ik vind het lastig om met respect uit te leggen wat er gebeurd. Met jouw verhaal heb ik een opening.
Dank je!
Gaan de kinderen nog naar hem ? Hoe gaat het nu ?
worden jij of je kinderen nog mishandeld Of lastig gevallen ?
@jackie je berichtte me onlangs.
Ja de verdeling is nog hetzelfde. Zolang er minimaal contact is, is het rustig.
Maar we liggen zo niet op 1 lijn. Dat er op inhoud geen gesprek mogelijk is.
Ik creeer mijn eigen leven met de kinderen.
Er blijft sprake van emotionele verwaarlozing, maar hij blijft ontkennen.
Ik laat het los. Ik kan er werkelijk niets aan veranderen. Dus doe ik er alles aan om de kinderen het goede mee te geven. Liefde, geborgenheid, warmte, veiligheid, samen spelen etc.
Liefs lola
Hey Lola,
Hoe is het nu met je?
Ik heb hier een tijdje niet gekeken en zag toevallig dat mijn eerdere bericht geliked was.
Hoop dat het wel goed met je gaat? Emotionele verwaarlozing gaat hij niet toegeven simpelweg omdat hij dit niet ziet of gezien heeft.
Je geeft aan dat hij je breekt en je eigenlijk een stukje hoop mist....
Hij kan je alleen breken als je dat toe laat. Hij kan je pas beledigen als hij je raakt.
Je komt over als echt een toffe dame die voor haarzelf en haar kinderen op komt. Ik vind dat heel knap en ik weet zeker dat je dit gaat redden!
Een paar tips die ik je nog kan geven...
Regel een hoop zelf , dat geeft je vertrouwen dat je het toch kunt.
je bent hiervoor namelijk "co-dependent"geweest dat houdt in dat je zijn marionet geweest bent. Simpelweg om zijn ego te strelen.
Klinkt gek maar voel jezelf aan en geef waar nodig kracht aan jezelf door bijvoorbeeld te slapen op rare momenten simpelweg omdat je het nodig hebt.
Verder zijn er helaas meerdere mensen zoals je ex maar zie het als een compliment
in een gekke manier kan je ook zien dat hij geraakt is....
Een beetje support zal je goed doen. Ga je wel eens naar een kerk? of sportschool?
Er over praten kan je al doen inzien dat je niet alleen bent.
Wel zou ik als ik je was goede band met de kinderen houden. Niet paaiend en dat soort dingen absoluut niet. maar wees laagdrempelig naar ze toe. Er is een grote kans dat hij op ze probeert in te praten om zo een wig te drijven. Tegen jou a zeggen en je kind b laten geloven.
Ik weet zeker dat je dit kunt. Je hebt een goed hart, op de juiste plek...
Anders had je de keuze niet gemaakt. Hij lijkt nu zwaar en lastig maar ik verzeker je als wellicht je kind op latere leeftijd. dat het de juiste keuze is.
Twijfel er niet aan en wees maar even egoistisch je hebt flink wat te kauwen dus het mag!
Veel Lov, Respect en heel veel sterkte!
Ampereschande