Hallo,
Ik wil even mijn hart luchten. 2 Maanden terug ben ik het huis uit gevlucht met ons dochtertje van 2 jaar. Een diagnose mag ik natuurlijk niet stellen maar ik herken volledig het beeld van NPS in hem.
Direct na mijn vertrek Veilig Thuis gebeld om hulp. Heel moeizaam kwam dat op gang en inmiddels is de eerste rechtszitting om de omgangsregeling een feit. Bewijzen werd er gevraagd. Dat is zó moeilijk dus een omgang moet er komen. Hij is nooit liefdevol naar haar geweest, ze was een blok aan zijn been zei hij continue, ze mocht niet huilen, ze stelde zich aan, scholt haar uit, enz. Ik moet nu leren vertrouwen dat nu ik weg ben hij wel een goede, liefhebbende vader gaat zijn. Dat zegt de hulpverlening. Tot de uitspraak gaat ze 2u per week naar hem toe, onder begeleiding "om mij vertrouwen te leren geven". Natuurlijk gaat dat nu goed! Maar de toekomst.... De kans is groot dat de uitspraak gaat zijn dat we in ouderschap therapie moeten om samen goede ouders te zijn....
Ik zou graag jullie ervaringen horen. Hoe overleven jullie de tijd dat jullie kindje bij je ex is? Hoe praat je erover met je kind op een positieve manier? Wat voor omgangsregeling hebben jullie? Stuiten jullie ook op zoveel onbegrip van je emoties bij vrienden en familie?
"De vader heeft rechten", maar hoe geven jullie daar voor jullie kindje een zo goed mogelijke invulling aan?
xx
Hi Bibi,
Ik zie dat niemand gereageerd heeft...ik heb er ook geen ervaring mee...maar ik herken je gevoelens en emoties. En ja...ook het onbegrip van je omgeving...wat erg...een dikke knuffel voor jou, hoe is het nu met jou en je dochtertje en wat is er uiteindelijk uitgesproken door de rechter?
Mijn partner heeft ook nps en ik denk er veel aan hoe het zou zijn als de relatie beëindigd...maar ik durf niet vanwege ons zoontje van 11 maanden...om precies dezelfde redenen als jij benoemt...en mijn angst is jou verhaal....dus ik hou vol en geniet van de fijne momenten die we wel hebben maar wel voorzichtig en ik ben er voor ons zoontje...zo goed als dat kan...en ja...hoe moet je zulke dingen bewijzen??? Foto's maken...maar ja...het is he partner met je kind....hoe kan je in vredesnaam bewijzen verzamelen? Je hebt ook niet alles op papier en opnemen vergeet je in het heetst van de strijd....dus ik denk dat je zoiets niet kan bewijzen...ik zou het niet weten....
Ik ben heel benieuwd hoe het nu met jullie is..?
Groetjes van Mcs
Praat erover met mensen die je vertrouwt. Ga so wie so naar je huisarts, als je die kunt vertrouwen en praat erover.
Vertel het wanneer er iets plaatsvindt, maak een logboek datum, tijd en beschrijf precies wat zich voordeed.
Ik had zoveel woede in me, voelde mij enorm 'genaaid' om het maar plat te zeggen, dacht dat ik de ware gevonden had, maar mooi niet.
Mijn boosheid is verdwenen, ik begrijp. Ik ben erg spiritueel ingesteld en zie ook in dat dit leven mijn leven is en ik het ben die mijzelf gelukkig kan maken. Dat kan ik niet laten afhangen van anderen. Het is een beetje zoals Anne Frank ooit schreef, de mens is in principe goed, het zijn de daden die hij doet die niet goed zijn ( en hem/haar tot een vervelend, naar creatuur kunnen maken).
Daarmee wil ik dus zeggen, dat het belangrijk is dat je jezelf waardeert, dat je de schoonheid van jouw ziel gaat voelen en zien dat jij dat bent en dat jij er mag zijn en dat het jouw geboorterecht is om gelukkig te zijn.
Ik wens jullie allen een mooi, liefdevol, humorvol, mentaal- en fysiek leven met in eerste instantie jezelf toe.
Go for it, in dit nieuwe jaar,
Liefs,
Estrela
HERKENBAAR!
bel je veilig thuis doen ze niks ,doe je melding bij de politie wordt je voor gek versleten.
Want de andere partij is zo vriendelijk en praat alles recht wat krom is.
Zelf maar weer de deur open gelaten en binnen gelaten omdat meneer kind wilde zien , gevolg …………...
Ook hier weer iemand die al paar dagen nu niet meer kan slapen door gedoe ...…….op is van stress ……..
Nu draaid hij het om gaat over mij dingen melden aan veilig thuis ...…….
Conclusie hier ! op alles nee zeggen en dan maar een keer 112 moeten bellen het is niet anders
Hoi Bibi,
Je bent inmiddels een half jaar verder.
Ben je er al uit, of wil je nog tips/trucs?
Ik heb ook met dit bijltje gehakt, mijn kind was net 2 en is nu 9.
Groetjes,
Nappie
Jeetje wat herkenbaar allemaal.
Ik lig in scheiding met een nps en het gaat van kwaad tot erger. Mijn zoontje van 2 zit echt klem.
Na meerdere keren mishandeling van zoontje ben ik weg gegaan.
Vt melding gemaakt. Deden niks.
Politie aangifte gedaan, te weinig bewijs. Ex deed allemaal tegenaangiftes.
Nu wordt ex geloofd door vt en ben ik ineens de moeder die ex wil zwart maken.
Ex is zo goed in manipuleren en de boel omdraaien, dat de instanties bij wie IK hulp hebgezocht nu naar ex toe hangen.
Ik ben radeloos. Mijn zoontje moet van vt verplicht naar ex.
Hoe kom ik, maar vooral mijn zoontje ooit van die idioot af? Hoe bewijs je deze stoornis?
Hou je telefoon in aantocht en neem alles op, vreemd gedrag bij je zoontje. Foto’s filmpjes en hou een logboek bij, dat is alles wat ik je kan adviseren, voor de rest hoop
ik dat het recht zal zegevieren! Dit is alles waar ik bang voor was! Ik hoop dat het je goed gaat!