Het is een kwestie van gewoon doen, gewoon vertrekken iets anders kun je niet, een echte narcist zal altijd onderdrukken

Nee, niks anders kun je niet, je moet het ook niet aankondigen dat je dan of dan weg gaat... als de narcist weg is en je bent ff alleen? Dan gauw wegwezen! Stiekem moet je doen! En ergens heen gaan waar je niet alleen bent! Dat je veilig bent. En de narcist zal jou daarna terug willen maar trap aub nergens in, alles wat ze zeggen is toch niet waar! Heel veel sterkte! 

Ik kon het ook heel lang niet, ik had een psycholoog die mij die set heeft gegeven, maar je moet het toch zelf doen! Je kan het! Want je kan nooit met een narcist leven! Vlucht! En wat zal dat goed voelen! Je eigen leven weer terug! 

Succes!!!!

Nonna, ik herken veel in jouw verhaal alleen gaat het bij mij net iets anders aan toe.. deze vriend van mij wilde dat ik met hem ging samenwonen en ik bleef dit gelukkig uitstellen omdat ik dat niet kon. Ik miste ook mijn zelfvertrouwen door dat deze vriend me eigenlijk ophaalde van een zielijk hoopje in een relatie met een man die een burnout had tot de vechter en zelfstandige vrouw die ik altijd was. Net als jij.

Ik ben er lang nog niet maar lukt me elke week steeds beter met ups en downs mezelf te herstellen kost ontzettend veel energie wat nu dubbel ivm longontsteking.

Er is veel over narcisme geschreven, maar ik zoek nu geen hulpverlening op. Mijn ervaring is helaas niet de beste met deze mensen en de kracht moet echter vanuit onze zelf komen. Ik pak nu deze kans aan om verder te komen met mij en dat hebt jij ook gedaan Nonna. Dus we zijn beide op de goede weg.

Omdat ik nieuw ben vind ik het ook moeilijk om gelijk alles te schrijven, alleen al het schrijven van dit bericht doet me goed en hou ik als positief aan voor vandaag.

Nonna, ik weet niet of je wat hebt aan mijn idee hierover. Maar ik weet dat het lastig kan zijn als je niet kan loskomen van je narcist. Misschien helpt het jou wel om eerst afspraken te maken met de huisarts en het eens te bespreken. Van daaruit kun je gaan kijken naar eventuele hulpverlening die je hierin goed kan begeleiden.

Wanneer je eerst in jezelf sterker wordt kan je misschien die stap om weg te blijven wel aan. De langdurige geestelijke en emotionele mishandelingen hebben nu teveel tol geëist. Eerst inwendig sterker worden kan daarom helpen. Wanneer je sterker gaat voelen helpt het om dit  niet te laten merken aan je narcist als je dit gaat voelen in jezelf.

Laat hem in de waan dat alles hetzelfde is zoals altijd. Ook wanneer je in de toekomst jou escape zal plannen zal je het verborgen moeten houden om je toegenomen kracht te beschermen. Begin gewoon met de kleine stapjes zetten, het zal je kansen vroeg of laat vergroten en ondertussen geeft het al hoop en kracht.

Succes

Saar

heel herkenbaar, de genegenheid bij je partner zoeken, die de vijand is, dit is iets dat veel mensen niet begrijpen, je bent afhankelijk geworden van dat wat jou pijn doet. en ook dat neem je jezelf weer kwalijk.

alles zal in een ander daglicht komen te staan als je eenmaal vrij bent van hem, als je weer de ruimte hebt zelf na te denken en al je gevoelens te voelen en te uiten. de schuldgevoelens over je moederschap verzwakken je nog meer, die gaan heel diep.

eigenlijk moet je alles even uitstellen, je zelf nu op plaats 1 zetten en het is heel simpel, je moet er weg zien te komen, zoals de andere je al zo wijs hebben aangeraden. al het andere komt daarna, je herstelt je moederschap! je zult zelf herstellen en je weer beter voelen. maar je moet weg.

hij is een gif en zal nooit veranderen. hij heeft er baat bij dat jij je zo voelt. je moet weg. houd asjeblieft net dat beetje van jezelf om dat te doen. maak het simpel en klein en doe het dan. 1 ding tegelijk, eerst wegwezen. maar bereid dat voor en als hij er niet is, zoef zoef de haas. nooit mer terug gaan. besef wel dat het een drug is en je zult terug willen, je moet afkicken van een heel dodelijke en giftige drug. het houden van je vijand. alles wordt beter als je eenmaal weer water drinkt ipv afwasmiddel. bij wijze van spreken. het duurt even, maar het water zal alles weer helder maken.

houd ons op de hoogte. wij steunen je. 

Herkenbaar, tips heb ik nog niet, lees er nu wel veel over,om inzicht te krijgen

Ik woon samen met mijn vriend,met bordeline. We hebben relatie therapie gehad en de relatie werd gelijkwaardiger, hij kreeg inzichten. Zijn ego blijft heel kwetsbaar. Nu we beide thuis zitten, is het 1 en al emotionele terreur. Laatst scheurde hij mijn trui kapot vond hij grappig. Zoekt ruzie, als ik een andere mening heb dan krijg ik straf(weken) negeren. De verbale agressie is nu heftig. Meestal is hij of extreem kinderlijk/aanhankelijk of de boze narcist. Alsof hij 2 persoonlijkheden heeft. Nu in lockdown is hij alleen maar de boze narcist.Ik mag niet vrolijk zijn, en day lege gevoel herken ik helemaal. Alsof je eigen intentiteit word uitgewist.

Omdat hij autisme/bordeline heeft is het lastig te onderscheiden waar het vandaan komt. Herkennen jullie je ook in dat het even goed lijkt te gaan, inzichten krijgt, en dan weer terug bij af zijn? en kinderlijk pestend gedrag? (emotioneel onderontwikkeld)

Ook ben ik benieuwd of er lotgenoten zijn die net als ik hsp zijn, in relatie met een narcist. Fijn te lezen dat ik niet de enige ben,veel sterkte! 

@annax

Ik lees hier veel dingen die herkenbaar zijn.  Zelf heb ik al 30 jaar een relatie maar nooit ingezien dat er bepaalde dingen gewoon niet klopte. Sinds anderhalf jaar is het alsof ik onder een grote steen vandaan ben gekomen en de dingen nu veel beter zie. En dat mijn gevoel zegt dat dit toch niet normaal kan zijn.

Zelf ben ik geen therapeut of psycholoog en kan ik ook geen diagnose geven maar naar wat ik er van heb gelezen lijkt mijn partner wel narcistische trekjes te hebben.

Net als Annax ben ik ook een hsp 'er. Soms lastig om het te hebben.

Het doet goed om ook mensen te ontmoeten die inhetzelfde zitten althans lijkt het zelfde te zijn. Ik weet nog niet zo goed of ik mijn verhaal moet vertellen wat misschien voor mezelf wel oplucht maar ben zelf erg onzeker en eigenwaarde van niets.

In het kort zal ik het proberen;

30 jaar geleden leerde ik hem kennen. Aardig en zag er leuk uit. Helaas vonden mijn ouders hem niet zo leuk wat ze ook lieten blijken. In de begin tijd waren er toch ook dingen waarvan ik nu denk dat was toch ook raar? Hij heeft toen een keer gezegd dat ik geen roosje krijg want dat was ik niet waard. Met de auto naar huis brengen deed hij niet want hij was bang dat ik daar dan misbruik van zou gaan maken. Ik dacht toen ach ja het zal wel dan ben je ook 18 jaar.

Bij mijn ouders liep het niet lekker en werd ik op mijn 18e uit huis gezet. Ik ben toen naar mijn partner gegaan die een flat had. ik heb daar even in gewoond. Hij vond dat dit niet echt een goed begin was van samenwonen dus heeft hij me er ook min of meer weer uitgezet. Dus in huurwoning met weinig geld en alleen met het nog te verwerken verdriet dat ik mijn ouders niet zag. Ik heb mijn ouders toen 10 jaar niet gezien helaas.

Ik heb weer contact gemaakt toen onze zoon 4 jaar was. Ze waren wat terughoudend.

Waarom dit verhaal? omdat ik dus in de tijd dat ik mijn ouders niet zag ook niet echt vrienden of familie had. Ik was heel afhankelijk. Daar komt nog bij dat ik in mijn vorige relatie een verkrachting heb meegemaakt wat mij natuurlijk extra kwetsbaar maakte.

Als ik terug kijk..ik kroop altijd voor hem, was heel onzeker en altijd bang dat hij weg zou gaan. En altijd bang dat er iets niet goed zou zijn.

De jaren erna; van wat ik zo nog weet. hij heeft ooit gezegd dat als ik 80 kilo zou zijn hij weg zou gaan. Ook zei hij een keer dat hij me een keer zag staan en dat hij vond dat ik toch wel een dikke reet had gekregen wat hij niet mooi vond.

Een paar jaar geleden zei hij in de vakantie (toen was ik weer aangekomen) 'loop ik weer naast zo n vies vet wijf. Ik schrok op dat moment en ik werd klein en weer bang. bang dat hij weg zou gaan. En wat deed ik? ik ging afvallen.

Vorig jaar nog in oktober zei hij nog dat ik vast niet had nagedacht over de tijd als onze zoon uit huis is en gaat studeren. Ik kon dan wel exdtra weer gaan werken. Hij vind dat hij alles altijd moet trekken in ons gezin en ik niets doe. We hebben ook 1 kind. Dit omdat ik door mijn verkrachting tijdens de zwangerschap bijna een psychose heb gehad. Dit is gelukkig goed gegaan maar ik durfde een 2e niet aan. Dit wordt ook telkens weer gezegd; dat ik mijn angsten laat regeren door maar 1 kind te hebben.

Afgelopen jaar was en is nog steeds een slecht jaar. Het gaat niet beter met ons sinds ik dingen ben gaan zien.

Hij heeft vorig jaar nog gezegd dat ik soms toch zo n kutwijf ben en dat ik beter dood kan zijn net als mijn moeder die hij niet moet.

En daar is bij mij van binnen toch ook wel iets geknakt. Hij vind mijn moeder kwaadaardig en wil haar nooit meer zien. Nu heb ik geen moeder dochter band hoor maar dat is weer een verhaal apart.

Sinds die tijd is het heel koud tussen ons. We hebben al een stiltebehandeling gehad. En we zijn mijn zoon en ik. Ook zegt hij het nu niet meer te weten hoe verder. Hij zegt dit circus ben ik niet begonnen. Dat het zo loopt bedoelt hij.

Nu heeft hij zijn trouwring al afgedaan. Ik heb gezegd waarom. Hij zegt voor mij voelt het niet meer zo. ik zeg dus als het even niet gaat gooi de handdoek in de ring.

Hij blijft af. Ook had hij zoals hij zegt afstand gedaan van mij en mijn zoon. Hij zegt ook niet meer te weten waarvoor iop te staan. Ik reageer met de vraag dat dit toch zijn zoon meot zijn? Nee dat is er niet meer.

Hij zegt het niet meer te weten en niet meer te weten waar het heen moet.

Hij kan er niets aan doern. Heb al een aantal keren aangegeven dat hij veel te hard is met zijn woorden. Hij zegt daarop ik bedoel het wel zio maar zal andere woorden gebruiken. ik zeg maar als het in je hoofd zit dan hebben we er nog niets aan.

Wat er nu gebeurt vind ik heel verwarrend nkl; ik krijg dan mailtje waarin hij zegt dat hij van me houdt en het ook weer goed wil hebben maar niet weet hoe.

Ik heb al tig keer gezegd relatietherapie te willen wat hij eigenlijk niets vind. hij vind deze mensen ook dom. Maar zal het voor mij doen.

Wat ik ook nog wil zeggen is dat hij uit een gezin komt met incest. Dat is bij hem gebeurt en bij een pleegzus. Zijn ouders zijn gescheiden en hij heeft datn ook nooit aandacht gehad en ook nooit is er iemand geweest die naar hem geluisterd heeft.

Ik weet dit is geen excuus voor zijn gedrag.

Nu op zoek naar een goede therapeut en lotgenoten om dit te delen.

Zelf zit ik erg op de wip weg gaan of niet. dan weer die twijfel en vind ik hem weer zielig.

Ik ga er aan kapot merk ik. Daarom nu ook als laatste redmiddel het van me afschrijven en een therapeut zoeken.

Ik merks dat ik af en toe ook weer de twijfel heb en dat ik hem dus zielig vind en ook dat ik denk misschien zie ikhet niet goed... Wie heeft dit ook?

Fijn in ieder geval het opgeschreven te hebben en met lotgenoten dit te kunnen delen

@molly

Hoi Molly, 

Goed dat je hulp gaat zoeken, mischien dat je daarna sterk genoeg bent op los te komen,ook voor je eigenwaarde, en voor je zoon,die er vast ook een hoop van meekrijgt. 

Ik lees nu ook meer over patronen (het kiezen van een partner die je wilt helpen) waardoor je jezelf uiteindelijk wegcijfert.

Ook hebben je eigen trauma's invloed op de keuze van je partner. Hspers trekken narsisten aan. Er is veel over geschreven

Wat je schrijft is dat je hem zielig vind,dat is ook zijn bedoeling, zodat hij geen eigen verantwoordelijkheid hoeft te nemen. 

Herkenbaar dat je vriend zelf ook beschadigd is, dat is vreselijk maar niet jou schuld. Zijn trauma geeft hem geen vrijbrief om zo met jou om te kunnen gaan. 

Als hij geen zelfinzicht heeft en niet inziet dat zijn gedrag jullie relatie beschadigd, dan zal het niet veranderen/groeien 

Wat ik als tip kan meegeven is dat hoe sterker jij word, hoe minder invloed hij op jou heeft(en dit is een lastige voor een lastige voor een hsper) Het is een wisselwerking. Doordat hij weet dat jij gevoelig bent zal hij jou raken,en je schuldig laten voelen.

Ik heb in therapie geleerd om wat rationeler met situaties om te gaan, dan sta je meer in je eigen kracht. 

Durf te kiezen voor jezelf, je bent het waard! 

@annax

Bedankt voor de reactie. Het is fijn dat je hier wordt begrepen. De buitenwereld snapt het niet en weet niet waar je het over hebt.

Ik trek de verkeerde personen aan helaas. Ook mijn vorige relatie was vreselijk. 

Hopelijk kan de therapie mij duidelijkheid geven en misschien wordt ik hierdoor wat sterker. Mijn zoon heeft zeker last van dit alles. er moet iets gebeuren hoe dan ook.

De tip wat betreft sterker worden ben ik denk ik al een klein beetje mee bezig.Ik zie nu dingen en reageer niet meer zo heftig op alles en voel me niet meer zo 'klein'als eerder. Ik merk dat dit werkt. Hij is sneller op de kast en loopt weg als ik anders reageer. De ene keer is hij kort en de andere keer is hij weer heel lief wat het ook zo verwarrend is.

De therapeut vind hij maar niets en domme mensen maar hij gaat mee. We zullen zien. Ik heb inmiddels wel een therapeut die iets van narcisme weet. Ben benieuwd hoe dit gaat lopen.

Maar van wat ik lees zijn dit soort mensen niet te helpen wat je ook gaat doen en welke therapie je ook gaat volgen. Misschien voor mezelf dat ik er alles aan gedaan heb voor mijn gezin. Vind het van mezself wel triest dat ik er na 30 jaar pas achter kom. Wat ik mij ook afvraag is hoe vertrouw je ooit weer een man.....

Hoi Molly, 

Wat goed dat je al wat sterker bent geworden. Herkenbaar ook, dat als je zelf niet fel  reageer dat het emotioneel geweld minder word. Belangrijk is om ook vrienden om je heen te hebben, dan heb je ook nog een stukje eigen leven. Ik herken de stemmingswisselingen van lief naar gemeen, heel verwarrend..   Mijn vriend heeft wel geleerd wat assertiever te zijn. Maar valt ook vaak weer terug in oude patroon.     Je hebt het al 30 jaar volgehouden dat is erg lang. Knap hoe je je dan al die tijd staande hebt gehouden.  Is het altijd zo geweest? Of is het steeds erger geworden? 

@annax

Wat een herkenbaar gedrag! 

Ik zit ondertussen al bijna 2 weken in de stiltebehandeling. Mijn fout, ik heb het gewaagd om kritiek op zijn onhandelbare gedrag te uiten tijdens een discussie. Dat kan hij natuurlijk niet verdragen, dus moet hij mij straffen door te zwijgen, door elke dag naar zijn mama te gaan, door naar de supermarkt te gaan en enkel te kopen wat hij nodig heeft, ...

Ook hier neemt het kinderlijke gedrag de bovenhand. Het is niet te vatten voor een normaal mens. 

Wat zou ik graag eens in zijn hoofd kijken om te zien wat er precies in hem omgaat. ?

Laat je eigen identiteit niet van je afnemen. Steek je energie in zaken die jou gelukkig maken!

@mariaa

Dat omschrijf je heel mooi! 

Iemand die niet in deze situatie zal nooit begrijpen hoe het zit. Dat je vijandig bent tegenover je geliefde ipv 1 team te zijn dat elkaar steunt, dat je zijn gedrag moet overanalyseren om te weten hoe je er best op reageert.

Je woont met iemand samen maar staat er op alle vlakken alleen voor. Soms kan je niet anders dan wat siroop smeren om de situatie aangenamer (of leefbaar) te maken. 

Niet iedereen is in de positie om meteen van de narcist af te komen...

@kristina

Stilte behandelingen, herkenbaar, vreselijk! Ik weet hoe het is. Je bestaan word ontkend in feiten.Ik het begin wist ik niet waar ik het zoeken moest, nu denk ik daar gaan we weer.En probeer er geen lading aan te geven. 

ik lees er wel steeds meer over, geeft inzichten.Herkenbaar idd het samenwonen, maar er alleen voor staan. Het gebeurd ook tussen 4 muren, waar niemand verder weet van heeft.. 

Hoe ga jij om met de Stilte behandeling? 

Groetjes AnnaX

@annax

Bedankt voor je berichtje terug.

Helemaal waar, dat denk ik ook hier gaan we weer, het begint zijn effect te missen ?.

Storend maar soms ook rustgevend. Ik hoef niks te zeggen, geen aandacht te geven. Ik neem de tijd voor mijzelf. Gelukkig is ons huis zo ingedeeld dat we elkaar dagenlang kunnen ontwijken. 

Ondertussen leer ik er mee omgaan en meer inzichten te krijgen om mezelf beter te beschermen.

Deze x ga ik er niet op in, soms breek ik het ijs met een grapje, soms met een doodgewone vraag,.. Ik zoek nog naar de 'beste' manier. Een narcist wil niet genegeerd worden dus vraag ik me af, of hij zich nu extra gefrustreerd voelt? 

Dat is het inderdaad, de schijn! Naar de buitenwereld is hij erg sympathiek. Typisch! 

Woon je ook nog samen met een narcist?

Groetjes 

Kristina