@kristina

Ik woon nog samen, hij heeft bordeline, autisme, narsitistische persoonlijkheid stoornis)Dit wist ik niet voordat ik met hem ging samen wonen. Ik wil hem niet veroordelen want ook hij is een trauma kind veel gepest. maar lange tijd  op mijn tenen te hebben gelopen, eindeloos begrip, ben ik nu zelf aan het afvlakken.

merk ook  dat het nu in corona tijd erger  en gekker word.

Het ging even beter naar zijn therapie, het schijnt ook te maken te hebben dat een narcist niet assertief kan zijn, kunnen ze leren maar de meeste staan daar niet voor open.Hij valt nu in corona tijd(thuis  nu weer terug in oude patroon. 

Nu zit ik op de slaapkamer waar ik vaak zit om mij terug te trekken om uit zijn energie te zijn.(scheld vaak achter de computer) 

Ook ik ben nog zoekende in wat de beste manier.   Idd negeren vind hij vreselijk, hij haalt dan wel steeds meer theater uit de kast voor aandacht maar ik reageer niet.

Dat herken ik ook, dat met een grapje of een vraag proberen te doorbreken, dat doe ik ook, om af te leiden denk ik, anders gaat het maar door.

Merk wel dat ik steeds onnatuurlijker reageer op dingen en over nadenk wat ik moet antwoorden.De spontaniteit is nu helemaal weg.

Typisch idd, naar de buitenwereld een ander masker. Ben je al samen met hem? 

Groetjes 

@annax

Begrijpelijk, je beoordeelt iemand niet op voorhand, maar je moet jezelf voorop blijven stellen. Als jij het niet doet, wie dan wel? 

De combinatie van zijn beperking lijkt me heel zwaar voor jou. Ik hoop dat hij zijn therapie blijft volgen. Hij erkent op die manier dat hij wil werken aan zichzelf! 

Een narcist die niet assertief kan zijn, daar ga ik eens over nadenken. Tegen mij is hij dat teveel maar tegenover anderen...Klopt wel, hij zal de discussie niet aangaan met anderen om zeker niet boos te worden waardoor het lijkt dat hij lief is en ik thuis de broek draag.

Goed van je, tijd nemen voor jezelf en proberen om je af te sluiten. Is hij een gamer? 

Dat patroon heeft misschien meer met zijn autisme te maken? Hij is zijn structuur kwijt.

Theatrale optredens heb ik nog niet zo vaak gehad, behalve een deur die luid wordt dichtgetrokken als hij het huis verlaat, of een blik die afwendt. Misschien omdat ik ze niet "voed".

Dat is wel zo, maar vaak komt zelfde onzin terug dus hoef je niet meer over een nieuw antwoord na te denken ?. Ik probeer positief te blijven zolang ik mezelf in deze situatie bevind, dat maakt me sterker en onderdrukt zijn uitbarstingen. Hij kan ook leuk zijn, gelukkig maar. Wegen de positieve momenten op tegen de negatieve? 

Ik ken hem al jaren maar woon pas recent met hem samen. Ik zie een ander mens en denk dan bij mezelf, hoezo was ik blind? Ik ben een beetje dromerig maar normaal doorzie ik mensen snel, dus best teleurgesteld in mijzelf...

@annax

Beethe late reactie maar ik kon niet bij mijn berichten komen.

Je vroeg of mijn partner dir geddag al 30 jaar heeft. Ja is mijn antwoord alleen ben ik dingen gaan zien. Dit is gekonen badat mijn vader 2 jasr geleden is overleden. Heb ik last can gehad. Ik heb geen vader of moeder dochter relatie gehad. Heb ze ook 10 jasr niet gezien mede door partner. Zij vonden hem maar niets.

Ik ben met 18 jasr uit huis gezet toen bjj hem in gaan wonen. Daar na ouders niet meer gezien.

Lang verhaal kort; toen mijn zoon 4 was toch contact gezocht. Dut ging redelijk. Mijn moeder heeft vorig jasr een uurspatti f naar mij gedaan. Ik was niet goed deed het niet goed etc. Ik was van slag want na de dood van mijn vader ben ik saar 2x oer week geweest en heb alles voor haar gedaan. Heb hier veel last van gehad ben in een bijna depressie geraakt. Mijn partner werd hier boos over. Van hem kon ik niet weer weg zakken want ik had een gezin. Hij vind dat ik hiermee onze zoon heb beschadigd en dat heeft hij vreselijk gevonden zoals hij zegt. Hij neemt me dat ook kwalijk. Ik die het niet expres maar hijnus van mening dat je kiest voor een depressie. Daarna is onze relatie skechter geworden. Rare dingen gezegd. Op een bepaalt moment dacht ik dit kan niet meer dir is toch niet normaal.  Ik ven dingen terug gaan halen en toen geschrokken van wat ik allemaal heb toegelaten. 2 jasr geleden zei hij nog; loop ik weer naast zo n vies vet wijf want ik was wat aangekomen. Eerder vrowg hij me of ik uets viir hem wilde doen; of ik niet meer in de zin wilde zitten want dan kreeg ik zoveel rimpels en dat vind hjj niet aantrekkelijk. Dus wat deed ik ...niet in de zon. Ik denk nu hoe gek was ik. In de afgelopen maanden heeft hij een keer gezegd dat ik toch af en tie zo n kutwijf ben en dat ik beter dood kan zijn net als mujn moeder. En toen knapte er iets in mij.

Ik heb het er met hem over gehad en hij zegt dat huj dat ook vind maar had andere woorden moeten gebruiken.

Wat zo raar is is dat je na zoveel jaren nig wel het houden van hebt. Zal ook blijven omdat je ook een kind hebr. Nunus het redelijk rustig. Huj zegt niets meer maar ontloopt mij meer en kijjt me soms niet aan. Ook is het soms verwarrend dan negeert hjj mjj maar de vilgende dag ligtver een briefje met hartje en staat er oo van mij voor jou.

Ik merk dat ik soms ook twijfel maar dat zullwn de jaren misschien zijn.mensen zeggen ook zo makkelijk ga weg snap niet dat je blijft voor mij is dat niet zo makkelijk. Merk dat ik soms twijfel omdat hij soms weer aardig doet. Het is vreselijk allemaal. Je leeft in spanning. En je hoopt sat iemand veranderd of dat ik het verkeerd zie. Ik weet natuurlijk niet if hij narcist is want ik ben geen psycholoog. 

Inmiddels wel op decwachtlijsr voir psycholoog en relatietherapeut. Helaas is de wachttijd 8 maand.

In ieder geval fijn het te kunnen delen. Je vertels je verhaal wel es ergebs anders masr het enige wat ze zeggen is sat je weg moet gaan....daar kan ik nu niets mee

@annax 

reactie op 2 juni.

Hoe 30 jaar staande gehouden....nou...eerst niet door gehad maar laatste maanden ben ijk dingen gaan zien. Zie hier mijn verhaal:

2 Jaar geleden is mijn vader overleden, hier heb ik om gerouwd. Een jaar lang was ik er voor mijn moeder dit heb ik uit eigen gevoel gedaan (wij hadden geen moede dochter relatie ook mede door partner). Na een jaar barste mij moeder ineens los; ik deed het niet goed genoeg als dochter, ik deed te weinig terwijl ik er 2x per week was. Etc etc. Hier ben ik erg van geschrokken en dit heeft mij dan ook veel pijn gedaan. Omdat ik toch ook nog in het rouwproces zat van mijn vader kwam dit dubbel hard aan.

Toen ben ik afgegleden en zat tegen depressie aan. Ik wilde hulp van mijn partner maar die werd kwaad. Hoe kon ik mijn moeder boven mijn zoon stellen. Je hebt een gezin je kan het je niet permitteren om weer in depressie te zakken. Ik zocht hulp van mijn partner maar ik kreeg geen ondersteuning of liefde wat ik kreeg was een partner die boos op mij werd. Hij vond het absoluut niet kunnen.
Hij was boos ik had zijn zoon hiermee beschadigd. Ik kon geen depressie hebben want ik had er al zoveel gehad.
Hij wil mij er niet meer uittrekken ik moest het maar bekijken. Hierdoor ik nog verder werggezakt. Hij nog bozer.

Ik toen naar coach gegaan. Daar zijn me ook wat dingen duidelijk geworden maar ook kwam ik bij mijn eigen gevoel, wat wil ik zelf eigenlijk nog, wie ben ik. Al die jaren heb ik niet mezelf kunnen zijn. Alles wat ik wilde deed of kocht was niets.
Mijn partner begon steeds raarder te doen en ik nam afstand want ik zat er nog in in die depressie en werd natuurlijk niet beter doordat hij zo deed. Hij noemde me toen kutwijf en dat ik beter dood kon gaan.
En toen is er wel iets in mij geknapt. Toen ben ik dingen terug gaan halen en werden mij toch ook een aantal dingen duidelijk. 2 jaar geleden zei hij nog dat hij naast een vies vet wijf liep, In onze beginjaren zei hij dat als ik 80 kilo was dat hij weg zou gaan. En noem maar op wat nog meer. Hij zegt nu dat het was om mij er uit te halen en mij weer op het pad te krijgen. Ook dat ik niet in de zon mocht zitten wat hij niet aantrekkelijk vond, ik kreeg er een rimpelkop van.

Toen dacht ik dit is niet normaal Ik ga ook niet meer mee in zijn grillen…ik werd altijd klein en onzeker als hij iets deed dan dacht ik o jee hij gaat weg of hij wil me niet meer. Of hij gaf me het gevoel dat ik het weer es niet goed had gedaan. Ik voel me al jaren dom lelijk en dik en iemand die niets kan.
En dat komt door hem ben ik nu achter. Het afgelopen jaar is het dus alleen maar erger geworden hij wil niet inzien wat hij aangericht heeft met zijn harde woorden. Hij zegt ik vind het echt zo maar ik had andere woorden moeten gebruiken. Ik heb gezegd dat veranderd jou gedachtegang niet die blijft hetzelfde. En dat bevestigde hij.

Het manipuleren ben ik pas in december echt gaan zien en zelfs mijn zoon zag het gebeuren.
We gingen vorig jaar nog ergens in de uitverkoop kleren kijken. Toen zag ik een leuk shirtje mijn partner vond het maar niets zag er goedkoop uit. Hij had wel een andere voor me die hij mooier vond. Maar ik vond het niets. Hij maar zeggen ach die andere ziet er uit alsof hij van de wibra komt. Toen dacht ik ook wacht wat gebeurt hier…hij stuurt naar dat andere shirtje wat hij leuk vond en dat wat ik leuk vind wordt gewoon afgekraakt. Ik heb uiteindelijk het shirtje genomen die ik dus leuk vond. Ik zag aan hem dat hij dit maar niets vond. Nu gaat het nergens over maar dit was al zoiets en zelfs mijn zoon zag dat hij me manipuleerde.

Zo ook ons geld. Hij heeft jaren ons geld gedaan. Alles wordt opgeschreven en bijgehouden in een schema. We hebben een lijst in de keuken waarop we opschrijven wat we uitgegeven hebben. Er is een bedrag voor de boodschappen en we hebben allebei geld voor ons zelf. Wanneer het boodschappengeld niet klopt gaat het in 2e en gaat het van ons zakgeld af. Ook het vakantiegeld en eindejaarsuitkering bepaalde hij. Ik ben eerlijk ik heb het al die jaren laten gebeuren. Ik was kwetsbaar en onzeker ook was er geen familie en geen vrienden waardoor ik niet zekerder werd. Maar nu dacht ik wacht es even ik wil ook meer inzicht krijgen in wat we hebben en uitgeven. Dus ik gezegd maar dat viel niet in goede aarde. Hij dacht dat ik op ons geld uit was. Maar ik wilde eigenlijk kijken of er nog iets over was zodat we leuke dingen konden doen. We zijn al die jaren nooit uit eten geweest, ik ben nooit verrast niets van dat alles. En dacht dat wil ik anders. Heel veel woorden over gehad. Hij heeft zelfs het geld niet meer gedaan en laten liggen. Ik heb het toen overgenomen omdat het anders een chaos zou worden. Nou met zijn systeem was ik daar een hele avond mee bezig want alles komt in potjes…maar dan ook alles. Dan wel in een bestand maar toch.

Zo ook een voorbeeld van wat er gisteren gebeurde:
Partner s morgens naar paard. Bij terugkomst direct weer weg. Omdat er al maanden niets wordt gezegd kon ik het niet meer volhouden om nu niets te zeggen omdat we elkaar elke keer ontlopen lijkt het. Ik vraag op de man af of hij nu weer weg gaat om mij te ontvluchten. Nee dat was niet het geval hij zegt; ik ga maar dingen doen die ik leuk vind dan heb ik het in ieder geval leuk/ goed. En dit alles hoe het nu loopt kan hij niets aan doen volgens hem. Hij zegt dat hij er niets aan kan doen dat we nu zijn waar we zijn. Alles ligt aan mij, ik heb het gedaan, ik heb ons gezin in brand gezet en ik heb onze zoon beschadigd. Hij zegt geen zin meer te hebben om ‘brandjes’ te blussen dat heeft hij volgens hem al die jaren al gedaan het is nu eens afgelopen hij was er zat van. En dat ik zo n last heb gehad van mijn moeder en haar uitspraken en last had van het overlijden van mijn vader dat kon echt niet. Ik kon niet weer weg zakken want ik had een gezin. Ik zeg dat ik zijn hulp nodig had. Ja daar had hij geen zin meer en kon ook niet want ja het gezin. Ik had volgens hem geen kinderen moeten hebben omdat ik zo slecht met dingen om ging. Ik heb alles vergooid en onze zoon dus helemaal beschadigd en dat neemt hij me ernstig kwalijk. We hebben ook geen relatie meer het is vriendschap voor hem want ja intiem zijn we ook niet meer. Ik zeg dat kan toch ook niet als je me voor vies vet wijf uitscheld en kutwijf…..
Volgens hem doe ik ook niets en wacht ik af. Ik trok altijd de kar wordt er gezegd jij doet niets. En nu ook jij doet niets jij wacht af zoals altijd. Ik zeg ik ben in mijn hoofd alleen maar bezig en ik heb zelfs therapie in gang gezet. Ach wordt er gezegd dat stelt toch niets voor je doet gewoon niets. Ook zou ik mijn zoon manipuleren omdat ik veel met hem doe. Tja hij doet niets met zijn zoon. Ook vind hij dat die therapie ook niets gaat brengen, hij veranderd niet van mening en dat kan zo iemand ook niet doen. Dus…therapie is onzin. Ik zeg tegen hem al die dingen die je hebt gezegd tegen mij al die lelijke dingen die hebben mij zo gekwetst en die zeg je gewoon niet tegen elkaar als je in een relatie zit. (dit zijn dingen geweest zoals vies vet wijf/ kutwijf/ je kunt beter dood zijn/ als je 80 kilo weegt ga ik bij je weg/ je bent niet slim/ je doet nooit iets/ je kan niets etc. Ach al deze dingen vind hij futiliteiten en staat in het niets met hoe het nu is. Dus ik moest er niets over zeggen volgens hem. Ik heb mijn emoties niet laten zien. Zodra hij weg was brak ik. Ik was stuk. Huilen en nog es huilen en dat hielt niet zomaar weer op.

Later die Avond zijn we uitgenodigd bij degene die hem paardrijles geeft. Wat ongemakkelijk om samen weer ergens naar toe te gaan omdat we dit maanden niet hebben gedaan. Bij aankomst samen ontvangen met kop thee. We zouden bbq en. Wat mij erg verbaasde is dat hij deed alsof er niets aan de hand was. Hij praatte maakte lol. Vroeg mij of ik iets wilde hebben en streek daarbij over mijn been. Ik was echt van slag want hij vraagt mij thuis nooit meer iets en komt zeker niet meer aan mij. Het was alsof ik iemand anders naast me had zitten zo bijzonder allemaal. Hij praatte ook over ons alsof het goed was. De mensen wisten dat het tussen ons niet goed meer zat daarom vind ik het nog vreemder dat hij zo deed. Aan het einde van de avond naar huis. In de auto werd niets gezegd alleen werd mij het idee gegeven dat ik ze in ieder geval niet weer zal zien. Thuis aangekomen ging partner direct naar bed hij heeft niet meer bij me gezeten. Ik was behoorlijk van slag omdat hij dus kennelijk voor de buitenwereld ander gedrag vertoont en het lijkt alsof het hem allemaal niets meer doet. Ik ben behoorlijk van slag. Wederom in tranen. Hier raak ik zo van in de war, de twee gezichten van iemand. Mijn zoon kijkt er anders tegenaan omdat hij er natuurlijk ook niet in zit althans niet in de relatie. Hij zegt dit doet hij om jou weer ‘klein’ te krijgen weer in de stand te krijgen zodat je weer klein en kwetsbaar wordt. Een half jaar geleden ben ik dingen gaan zien en heb ik dingen gezegd dat ze niet meer konden en niet normaal zijn in een gezonde relatie. Hij lijkt denk ik tikken te hebben van narcisme helaas. Nu wordt me dat ook steeds meer duidelijk zeker nadat ik volkomen in verwarring raak en ook het feit dat hij niets fout doet en wijst naar mij. Als ik zeg we moeten kijken vanaf hier hoe verder zegt hij nee hoor jij zit fout en jij zorgt maar dat het goed komt en anders niet. Onze relatie is geen relatie meer ik ben zijn vrouw niet meer, ik ben niet te vertrouwen en we hebben alleen nog een vriendschap. Hij weet ook niet waarom hij blijft misschien moeten we maar stoppen.

De volgende dag gaat hij naar zijn werk en komt boven om mij gedag te zeggen. Hij doet dit anders dan anders hij houdt me vast en dat is de afgelopen maanden niet zo geweest. Beneden gekomen ligt er een briefje dat hij altijd blij is om van mij een roosje te krijgen (deze heb ik gegeven voor Vaderdag omdat ik me niet wilde verlagen tot zijn niveau. mijn Moederdag was vreselijk)Ik ben wederom van slag he, dit was niet zo. Ik merk dat ik tochzwakker aan het worden ben en dat ik me weer onzeker voel worden en dat ik maar aardig moet zijn dan doet hij ook wel weer aardig naar mij toe en is het klaar. Ik voel me wegzakken, ik ben op, weet het even niet meer. De buitenwereld snapt het niet die ziet hem als een aardige leuke vent en alles wat ik zeg wordt niet serieus genomen jij wordt afgeschilderd als degene die alles stuk maakt en gek is.

Mijn zoon heeft zelfs al voorspelt dat hij de volgende dag aardig zou gaan doen ik zelf had gedacht dat hij me zou gaan negeren aangezien ik niet mee ben gegaan in zijn ‘normaal’doen bij het bezoek. Ik heb niet gedaan alsof er niets aan de hand was. Mijn zoon had gelijk hij doet weer aardig om mij waarschijnlijk weer in de oude stand te krijgen. Dat maakt het ook zo lastig. Ik ga zelf twijfelen omdat ik op ben. Dan maar weer in de oude stand?? Klein en kwetsbaar….

Het verhaal is misschien wat warrig maar mijn hoofd is ook wat warrig……

Dus 30 jaar lang niet gezien waar ik in zat altijd maar klein en onzeker geweest. Pas sinds een paar maand ben ik dingen gaan zien…

Ik zou graag jullie mening over dit alles willen horen je denkt dat je gek aan het worden bent. Voel ook dat ik aan het einde ben.

Al eerder heb ik uitgezocht wat ik kan als ik alleen kom te staan.Gaf me rust. maar helaas is het allemaal zo makkelijk niet. Men zegt ga weg ga weg ja moet wel kunnen.

Ik kan niet huren daar ik door eigen huis een vermogen heb bij uitkopen. het huis heeft iets van overwaarde en daarmee kom ik net boven de vermogensgrens voor toeslagen. Ik kan huren maar dan sta ik met mijn loon elke maand 500 euro rood omdat ik geen toeslagen krijg. Heb gekeken om huis te kopen maar met drie dagen gaat dat niet lukken ik moet een 4e dag werk vinden. ik ben al aan het kijken want ik voel me nu ook vast zitten. Nee ik heb geen ouders waar ik op terug kan vallen , nee ik heb geen vrienden, er is gewoon niets. Dat zegt ook wel iets weet ik nu. 

Het valt niet mee. Sorry voor de lange tekst. Er is vast iemand die het leest en zijn mening en gevoel hierover wil vertellen. Ik voel me thuis vaak zo alleen

 Hoi Molly, Wat een verhaal..en wat naar dat hij zo hard blijft voor jou.
Er is niet veel veranderd in 30 jaar, dan is het moeilijk om big tot hem door te dringen denk ik. 
Narsistisch is zeker, jou naar benden halen, en dan weer een lief briefje neerleggen. Dat is misleiden, zo heeft hij altijd de touwtjes in handen. Herkenbaar ook. Gebeurd hier ook. Het is een chronische drang naar controle. Wat knap dat je het al zo lang vol houd. Hoop dat je na zoveel jaar nog wel eigenliefde hebt, vind het echt vreselijk hoe vrouwen gevangen zitten in een web van misleiding, en machtsmisbruik De wachttijden zijn idd erg lang, hopelijk schiet het een beetje op voor je aan de beurt bent. Knap dat je die stap heb gezet om hulp te zoeken. Jammer dat je geen goeie band met je moeder hebt, zal het er niet makkelijker op maken.Mijn moeder is overleden, maar had die band wel. Ik heb zelf de schone schijn niet langer op kunnen houden en zijn moeder vertelt dat hier rare dingen gebeuren. Ze begaliseert het,dat wist ik wel maar de eerste stap om er mee naar buiten te komen is gezet.Ik jou bij wat er allemaal gebeurd voor rare dingen. Ik was te soft volgens haar. Waar ik mij steeds beroerder bij ga voelen is toch wel de maskers die hij opzet. Zodra er een vriend of fam op bezoek is, dan gedraag hij zich voorbeeldig.Dit geeft toch aan dat hij wel weet hoe hij zich moet gedragen in bij zijn van anderen.Ik merk dat ik hierin niet langer mijn mond kan houden,laatst had een vriend van hem het over een meisje die werd mishandelt psichisch, mijn vriend zei dat is niet gezond, ik keek hem aan en hij wist wat ik bedoelde. Ja jij weet er alles van he, klopt ik maak het je ook niet altijd makkelijk nee zei hij.
Iik heb wel stappen gezet, in medehuurschap. Nu gelijke rechten op het huurhuis. Hij zegt dat hij weg gaat als het niet meer gaat, maar dat betwijfel ik.
Corona gebeuren zorgt ervoor dat we nu op elkaars lip zitten. Er is bijna geen verbinding,hij speelt constant een Spelletje. Fijn idd om te delen,

Heb je wel vriendinnen of hobby's waar je afleiding in kan vinden? 

Groetjes

@mollyWat naar allemaal, op gegeven moment ga je aan jezelf twijfelen, daalt je eigenwaarde naar 0,maar lees gelukkig ook van vrouwen die eruit zijn gestapt, dat ze geen seconde spijt hebben dat ze voor hun zelf hebben gekozen. Het zal knokken zijn, maar je hebt maar 1 leven.. En ieder mens moet zich zelf kunnen zijn. Ik kan ook niet mezelf zijn, loop op mijn tenen,ik voel mij steeds on gemakkelijker bij hem. Wilde ik  net nog iets belangrijks delen over mij werk, maar ik moest maar weer wachten want hij zat iets onbelangrijks op z'n mobiel te doen. Terwijl hij de hele dag mijn aandacht op kan eisen/of weken negeren war hij zin in heeft. Eigelijk ben ik niet belangrijk genoeg om even naar te luisteren. Hier hangt ook een rare sfeer,hij lacht nooit naar mij, als ik de sfeer wil doorbreken met mijn lach dan trekt hij zijn neus op, en negeert mij. Vreselijk.. Erg narsitisch.. Hij kan niet op een positieve manier aandacht geven,hij eet alleen, als hij nog een kwartje van mij krijgt benoemt hij het:ik krijg eigelijk nog 25 cent van je maar laat maar zitten. Hij trekt mijn eten en drinken uit mijn handen en eet het op. Drukt een kussen op mijn gezicht, omdat het grappig is. Er word duidelijk over grenzen heen gegaan.En gezellig is het niet. Ik weet als dit zo blijft ik niet gelukkig zal zijn. hij heeft nu ook geen werk en verveelt zich maar dan nog. Die spelletjes ben ik zat. Zijn kwetsbare ego, zorgt ervoor dat de relatie niet meer gelijkwaardig is.Ik ben ook achter dat een relatie pas werkt als beide blij worden van geven.

Wat vreselijk die eenzaamheid.. Er zijn wel hulp programmas online om los te komen van een narcist.Ook op Facebook is een gesloten groep voor vrouwen die slachtoffer zijn van narsitisch misbruik, het zijn er heel veel,verbaaste mij. Daar berichten ze ook hoe ze zijn los gekomen (ook zij bleven vanwege financiële zekerheid)en dat ze er sterker uit zijn gekomen,ook vrouwen rond jou leeftijd mischien dat je daar ook steun kan vinden,en dat het net dat zetje kan zijn om je over de streep te trekken. Lijkt mij voor je zoon ook niet leuk om in deze sfeer te moeten leven. Zal zeker ook voor hem toch kijken naar alle opties om los te komen. Een kind ziet zijn moeder graag gelukkig.Je hebt gelukkig je zoon nog, Ik heb zelf geen kinderen. als je weggaat gaan jullie samen neem ik aan? Weet niet hoe oud hij is maar mischien dat hij de de leeftijd heeft om een baantje te vinden als je een ander huis hebt?

Op besloten  Facebook groep zie ik veel van dezelfde tegenslagen waar je tegenaan loopt als je weg zou gaan, het heeft deze vrouwen  uiteindelijk niet weerhouden om voor zichzelf te kiezen. 

Zonnige groetjes?

@annax @molly

Wat jullie schrijven herken ik allemaal. Ik ben dan weliswaar een man, maar ook mannen kunnen slachtoffer zijn van narcisme. In mijn geval, ik had een relatie van bijna 30 jaar. Maar de laatste 3 jaar daarvan eindigde in een soort van narcistische driehoeksverhouding met een z.g huisvriend. Nu ben ik vanwege dit gedoe, ook gescheiden. En nu ik een paar jaar verder ben, ben ik zo blij, dat ik mijzelf weer terug gevonden heb. Ik heb nu een vrij rustig en leuk leventje, zelfs mijn kinderen zeggen dat ik veel rustiger en meer mijzelf ben geworden. Echter ben ik wel door hele diepe dalen gegaan, hulp van psycholoog gehad. Maar ik merk door dit alles wel dat ik een stuk van mijn vertrouwen ben kwijt geraakt, in andere mensen. Onbewust hou ik ze op afstand, en sta niet altijd meer voor iedereen open. Nu leerde ik onlangs iemand kennen, waar het op zich wel mee klikte, maar ik voel vanuit mij zelf weer zoveel weerstand.Hoewel ik wel weer een behoefte heb om een relatie te willen.  Het is ook of als ik steeds narcistische vrouwen aantrek. Een vriendin (waar ik geen relatie mee heb) die ik nu wat beter heb leren kennen "als ook z.g slachtoffer van narcistisch misbruik" blijkt nu zelf de grootste narcist te zijn. Dingen worden heel bewust omgedraaid, en het ligt altijd aan de ander. Ze proberen in eerste instantie medelijden bij je te wekken.Merk ook de laatste tijd dat ik niet meer tegen deze negativiteit van haar kan. Het zuigt mij zo gigantisch leeg, maar merk ook steeds het eenrichtingsweg verkeer in het onderlinge contact . Nu heb ik ook besloten om dit contact te verbreken. Ik heb er steeds meer moeite mee als mensen niet naar hun eigen aandeel kunnen kijken. Ooit hoop ik nog wel iemand te vinden, waarbij alles in balans is en dat je voor elkaar een aanvulling bent en geen invulling. Lekker genieten van het leven. Dat is iets wat ik zoek en iedereen gun. 

@annax@Hansje

Hoe slecht ik me ook voel toch doet het goed om het er met lotgenoten over te hebben. Op dit moment voel ik me zwakker als anders en zit de twijfel er goed in. Hoe raar is dat. Het gevoel de grip kwijt te zijn. Ik voel me weer kwetsbaar en ga bijna weer mee in zijn grillen.

Eigenwaarde is inderdaad gezakt naar 0. Ik weet dat je voor jezelf moet kiezen en dat je moet kunnen genieten van het leven maar ik krijg het nog niet voor elkaar. Ben denk ik nog te zwak op dit moment. En dat op je tenen lopen is verschrikkelijk.

Vreselijk @Anna dat er bij jullie ook zo n nare sfeer hangt. Het behang krult dan bijna van de muur. Dat wat je schrijft van dat kwartje herken ik ook wel. Dat maak ik ook vaak mee vond het eerst zo vreemd maar snap nu dat het bij deze stoornis hoort. Bij ons was de koelkast een keer niet goed dicht gedaan en had de hele nacht open gestaan. Zegt hij de volgende morgen; ik weet niet wie de koelkast open heeft laten staan maar het kan niet hoor daar krijg je brand van' ik zeg ik ben er niet meer geweest en onze zoon ook niet. Hij zegt dan; ach maakt ook niet uit maar je moet hem volgende keer wel dicht doen. Ik zeg dan volgens mij ben jij er als enigste nog bij geweest en dan lopen ze weg. Toch even zeggen dat het jou schuld is ofzo weet niet wat het is. 

Zo leven is geen gelukkig leven. Constant op je hoede en tenen lopen. We weten het wel maar doen is nog even iets anders. Ik vind het lastig ivm het financiële gedeelte. Tja...ik zal hiervoor eerst een oplossing moeten vinden. Het lijkt makkelijker dan het is. Ik val net tussen wal en schip in dit geval. De besloten groep van facebook hoe kan ik die vinden? ook een dingetje want we hebben samen facebook en alles komt binnen op zijn naam in zijn mailbox dus zal ik zelf een aan moeten maken denk ik? ben wel nieuwsgierig hoe zij dit hebben gedaan.

Onze zoon is 17 jaar en gaat zeker met mij mee. Hij wil zijn vader nooit meer zien zo erg is het. hij zegt ook wat hij doet met jou kan echt niet. En zelfs hij ziet hoe het verloop is van het gedrag van een narcist. Dan doet hij weer aardig op zijn manier en dan de volgende dag is er weer iets waardoor hij heel veel afstand neemt. Dan zegt mijn zoon als hij dan weer een beetje aardig doet; wacht maar af hij wil je weer in je oude positie krijgen morgen doet hij weer raar. Triest dat hij het ziet. Tegen onze zoon doet hij verder niets raars. Nou ja, niet helemaal waar. Hij heeft ons denk ik 2 weken genegeerd, echt ook zijn zoon. En dat neemt onze zoon hem kwalijk daar heeft hij zoveel last van gehad.

Gisteren ook weer in gesprek. Had hardgelopen en ging nog even buiten zitten. Hij kwam er tot mijn verbazing bij zitten. En toen toch in gesprek. Hij zei dat het gevoel voor mij weg was. Ik zeg wat doe je hier dan. Geen antwoord. Hij zegt onze problemen zijn geen relatieproblemen maar problemen uit verleden (ook al tig keer gezegd) hij is van mening dat je beter problemen in je relatie kunt hebben. Hij zegt normale mensen van onze leeftijd gaan vreemd en dan kun je het daar over hebben. Ik zeg normale mensen gaan nu vreemd?? vond het zo n rare opmerking. Hij had dat liever als waar wij nu zijn. Hij heeft het toen nog een tijd over zijn familie gehad en mijn moeder die deugden beide niet. Hij wil nooit meer contact en geen vrienden want die vrienden kunnen zijn verleden niet aan zegt hij. Nu denk ik dat ze hem gewoon maar raar vinden. 

De therapie kan ik in ieder geval afzeggen daar gaat hij niet heen wat ik zelf jammer vind. ik moet het op gaan lossen tussen ons is wat hij elke keer zegt.

Tijdens het gesprek zei hij dat hij alleen weg zou gaan gewoon een paar dagen weg met de motor. Hij gaat ineens zijn leren pak weer aan doen nadat hij die jaren niet aan heeft gehad, ineens weer met de motor terwijl hij die ook al jaren niet zo leuk meer vond. Ik weet het niet mijn gevoel zegt dat er iets niet klopt.  Gewoon omdat hij nu ineens dingen gaat doen die hij anders niet zo op deze manier deed. Hij zegt niet wanneer hij gaat hoe lang hij gaat. Als ik vraag zegt hij dat het mij niets aan gaat. Verder vond ik in de mail omdat we er beide in kunnen dat hij zich had ingeschreven voor een datingsite of een soort van live chat dat kon ik er niet uithalen. ik dacht wel bah.. En vooral wat doe je nog meer wat ik niet weet. Ik lees ook dat narcisten er vaak een ander op na houden. Maar wanneer zie je signalen?

Hij vind ook dat ik borderline heb met een persoonlijkheidsstoornis. Ik dacht huuuhhh hoe dat zo. ik moet er mee aan de slag. Ik heb problemen. Waarschijnlijk is dit een spiegel die hij mij voorhoud terwijl hij hetzelf is.

@Hansje Ik lees dat jij dus ook 30 jaar in een relatie hebt gezeten met een narcist. Ik moet eerlijk zijn dat ik het fijn vind te lezen ook al is het vreselijk maar ik ging toch ook aan mezelf twijfelen voor de tigste keer. Telkens zeg ik tegen mezelf hoe heb ik zo naief kunnen zijn en zo onzeker, klein en kwetsbaar. Ongelofelijk toch. Ik moet eerlijk zijn het feit dat ik geen 20 meer ben en al 30 jaar met deze man leef maakt dat ik niet makkelijker weg ga. het is zo n stuk van je leven en wat voor leven denk ik nu.

Wanneer kwam je er achter dat er iets niet klopte? of pas nadat ze iets met de huisvriend begon. Hoe heb jij de knoop doorgehakt na die 30 jaar? Denk ook dat wanneer je los bent gekomen je eerst nog bergen werk te verzetten hebt. Maar je hebt het gered zo te lezen. Ik had ons aangemeld voor relatietherapie, voordat dit in gang wordt gezet moet ik eerst alleen naar een psycholoog en zij kan dan bepalen of de partner er bij komt. Nu denk ik hij wil niet maar laat ik het maar voor mezelf doen zodat ik sterker wordt.

Dat wat je schrijft over het vertrouwen dat herken ik ook al ben ik nog niet weg. Maar het gaat wel door mijn hoofd, hoe vertrouw je ooit een man/vrouw weer. Iemand kan heel aardig zijn voor je maar ik zou dan denken ja ja wat zit hier achter. Ik heb zelf dat ik dan denk, het heeft bij mij 30 jaar geduurd voordat ik het zag straks zit ik er weer lang in een verkeerde relatie. Of zal je het nu sneller door hebben vraag ik me af. Vreselijk wat iemand je aan heeft gedaan.

Ik denk dat het goed is dat je met die vriendschap bent gestopt straks zit je er onbewust toch weer middenin. Wat je schrijft dat dingen bewust worden verdraaid, zo herkenbaar. Dan denk je echt dat je zelf gek bent of het niet goed hebt gehoor. Ik kijk nu ook vaker terug op mijn leven met hem en dit soort dingen zijn er toch vaak geweest. het is echt met je hoofd spelen.

En je bent er al uitgestapt, nu genezen. Dan komt er vast een leuke vrouw op je pad waarmee je samen van het leven kunt genieten. De relatie moet ook gelijkwaardig zijn dan wordt het al zoveel leuker.

Tot die tijd moeten we elkaar maar een beetje steunen!

 zal proberen de tekst volgende keer wat korter te houden maar er is zoveel wat er uit moet vrees ik....

@ Annax

moest toch nog even wat kwijt wat ook nog in mijn hoofd blijft zitten en wat mij toch ook weer raakt. Gisteren vroeg ik hem of hij de kozijnen van ons huis nog ging nakijken. Dit doet hij nl elk jaar en als er wat bij geverfd moet worden dan deed hij dat. het antwoord was nee dat ga ik niet doen. ik zeg waarom nou geen zin in. Ook de dakpannen zijn helemaal groen, eerder maakte hij dit schoon ook niet meer, dan ons zwanenhalsje zit ook helemaal verstopt, krijg hem zelf niet los, ook geen zin. 

Tuurlijk kan ik zelf ook dingen doen. Maar ik doe alles in het huis maar dan ook alles en ook alles en dan ook nog de hele tuin en dat is nogal een lap. Verder werk ik 3 hele dagen dus ben ik op mijn vrije dagen toch wel bezig. Hij deed dan onderhoud huis en auto's nu dus niets van dat alles meer. Ik vind dit zo kinderachtig. Is het ook een onderdeel van???? mij natuurlijk weer slecht laten voelen denk ik dan....

Ben benieuwd hoe jullie dit zien.. ben het in ieder geval even kwijt

@hansje

Wat naar allemaal zeg. Maar goed om te lezen dat je er bovenop bent gekomen.

Hoe ging ze om wanneer je zei dat je wou scheiden? Woonden jullie samen?
Hoe verloopt het wanneer je jouw eigen spullen en samen aangekochte spullen moet verdelen? Dat kan nooit normaal gaan met een narcist gok ik...

En inderdaad, het vertrouwen in mensen is bij mij ook weg. Ik zoek er altijd iets achter als iemand vriendelijk is.

Groetjes

Kristina

@molly Ik begrijp je helemaal, Je zegt dat je om bepaalde redenen niet kunt vertrekken en dat 30 jaar een lange tijd is. Dat is ook zo, hij zal altijd een deel van je leven blijven, net als mijn ex ook een deel van mijn leven blijft. Nu wil ik wel vermelden dat in mijn geval er ook het 1 en ander aan vooraf ging. Hoewel ik eigenlijk niet wilde scheiden, werden mijn ex en ik steeds tegen elkaar uitgespeeld door de z.g narcistische huisvriend. Ik zag in een vrij vroeg stadium al waar hij mee bezig was. Maar mijn ex vond dat maar onzin. Het ging zelfs zover dat hij mij ergens van beschuldigde, waar ik noch part noch deel iets mee te maken heb gehad. Maar op een gegeven moment geloofde mijn ex hem en mij niet meer. Ruim 3 jaren lang hier met mijn ex strijd over moeten voeren. Er gebeurden overigens ook dingen achter mijn rug om waar ik erg teleurgesteld en boos van werd. Mijn ex ontkende alles, en op een moment heerste er alleen nog maar spanning in ons huwelijk. Er werd mij van alles verweten, en ik werd ook gekleineerd, zonder dat ik het in de gaten had.
Ook ik heb hulp gezocht bij een psycholoog. (1 keer was mijn ex daar bij aanwezig) Bij de volgende sessie zei de psycholoog tegen mij, sorry dat ik het zeg, maar ik vind jou vrouw een akelige bitch. Hij heeft toen dingen uit dat vorige gesprek met mijn ex  naar voren gehaald, En mij uitgelegd wat dit op psychisch vlak doet. Zij probeerde mij een schuldgevoel aan te praten, over haar eigen tekortkomingen.  Vanaf dat moment wist ik ook dat er geen redden meer aan was. (had op zich mijn huwelijk wel willen redden) het vertrouwen was er niet meer.Uiteindelijk de stap maar gezet, met veel pijn en verdriet in mijn hart. Nu op dit moment gaat het een stuk beter met mij. Ik ben schuldenvrij er uit gekomen. (eigen huis verkocht)  en gezamenlijk ook de scheiding aangevraagd. Binnen 4 weken waren wij dan ook gescheiden. De kinderen waren al volwassen , en ik wilde ook niet dat de kinderen tegenover elkaar uitgespeeld werden. Nu heb ik gelukkig goed contact met de kinderen, en ik gun mijn ex dat contact ook. Maar ik ben zo blij dat ik verlost ben van  dat gemanipuleer. Liever alleen gelukkig dan samen diep ongelukkig. Ooit hoop ik dat jij @molly deze keuze ook voor jezelf kunt maken. Jij zei van dat jij in bepaalde opzichten afhankelijk van hem bent, dat is ook waar een narcist op aan stuurt. Zij willen en kunnen  je niet liefhebben maar willen jou bezitten. 
Als hij niet lief tegen jou kan zijn, wees dan vooral lief voor jezelf. In feite weet je je eigen antwoorden wel. Als ik kon zou ik je er zo uit willen trekken. Want iedereen heeft recht om zichzelf te kunnen zijn.     

@molly

Ik hoop dat je probeert om aan je eigenwaarde te werken. Dat helpt om tegen de narcist in te gaan, want daar houdt hij niet van! 

Probeer voor jezelf even op te lijsten wat jij belangrijk vindt, en wat je graag nog wil bereiken. Dan kan je daaraan werken en ook aan het versterken van bepaalde eigenschappen. Ik ben sterker geworden door in mijn hoofd beetje bij beetje langzaam afscheid van hem te nemen. Daardoor groeit mijn desinteresse in hem als persoon en kan hij mij ook minder kwetsen. 

Helaas is ook hier het financiële aspect moeilijk. Ik kan zijn helft van het huis niet van hem overkopen en ben nog niet sterk genoeg om hierover te strijden bij verkoop van het huis.

Die vreselijke ijzige sfeer is ook zo herkenbaar. Zal ik zwijgen, of zeg ik net wel iets? Elke stap die ik onderneem is verkeerd dus soms kan je beter zwijgen en de kamer uitgaan. 
Wat gaat er op dat moment in hem om? 

In jouw geval wil je niet de schuld opnemen van zijn fouten. Ik las dat je iets kon zeggen als "bedankt voor je feedback" en dan de kamer uitloopt. Desinteresse tonen is heel belangrijk, onnatuurlijk gedrag voor warme mensen zoals wij maar het zorgt dat hij zich als een hoopje ellende gaat voelen. 

Wat gek dat hij het over ontrouw heeft. Niet alle narcisten zijn per se ontrouw denk ik, maar sluiten zich aan op datingsites om hun eigenwaarde op te krikken als ze bij jou onvoldoende aandacht krijgen. Al is hun hele profiel vaak een grote leugen maar dat weten alleen wij natuurlijk 🙂 

@molly

Is dat bij jou ook zo? Mijn man is zo vreselijk lui. Hij doet niets, behalve als hij denkt dat er andere mensen iets zouden horen over zijn luie gedrag. Hij lijkt wel een 80-jarige man zonder een greintje energie. 

Ik doe net zoals jij echt alles, huishouden, boodschappen, tuin, ... naast een fulltime baan. Balen hé! 

@kristina. De afwikkeling van huis en goederen waren wij snel uit. Nu hecht ik niet zo veel waarde aan materiële bezittingen. Maar toen wij bij de advocaat zaten, vertelde ze ijskoud dat er ook nog schulden aan derden waren. De z.g narcistische huisvriend, hij moest nog €1000 van ons hebben. Ja toen schoot ik helemaal tegen het plafond. Wist hier zelf helemaal niks vanaf. Hoezo geleend, zei ik Wij hadden gezamenlijk inkomen van meer dan 3500 euro, dus ik begreep het niet. Okay zei ik als dat zo is, dan wil ik dat zwart en wit op papier hebben. Nee dat kon  niet, want meneer zat in de wsnp. Dus hele woordenwisseling bij de advocaat, en die zei al als jullie er niet gezamenlijk uitkomen, raad ik aan ieder een eigen advocaat  te nemen. Uiteindelijk afgesproken dat er geen schulden aan derden waren. En is de gehele schuld en boedel naar ieders wens verdeeld.

@hansje

Dat klinkt inderdaad nog aannemelijk behalve die schulden dan. Toch weer zo'n drama boel erbij. Jullie hadden wel een advocaat bij de verkoop dan.

Denk niet dat de verdeling hier zo eenvoudig op te lossen is. Hij denkt dat het hele huis van hem is maar is 50-50 beschreven en betaald.