Los komen van een narcist is altijd lastig.

Hij maakt jou namelijk afhankelijk van hem.

Dit doen ze op hele slinkse wijze die je zelf niet door hebt.

Het is ook absoluut geen ramp om je hiervoor te schamen.

Het geen wat het loskomen lastig maakt is het feit dat hij iemand met empathie als slachtoffer zoekt om afhankelijk te maken. je zult ook vaak merken dat je in je gedachte veel doet om hem te vriend te houden. Dit is niet raar, dit stamt ook weer voort uit de drang om te overleven. simpel gezegd: "Ik doe dit of dat maar voor hem, want dan is het weer rustig." Ook al duurt de rust soms maar kort.

Boven genoemd concept in grote mate noemt men"Het Stockholm- syndroom"

Door dat je zoveel toegeeft raak je namelijk gegijzeld aan hem. Ook krijg je wellicht nog te doen met hem. 

Als je echt los wilt komen is er maar 1 ding!

"Om te winnen en bevrijd te leven, wees bereid te verliezen. het is immers voor even"

Groet,

Ampereschande

@hansje

Dus ook de behoefte aan een soort van lotgenoten praatgroep. Ik zou ook niet weten hoe en waar. Jammer dat er zo weinig voor is wat betreft praatgroepen.

Jammer dat degene met wie je dacht je verhaal te kunnen delen niet was wat je dacht dat het was. Kan me voorstellen dat je dacht dat dit een goede gesprekspartner zou kunnen zijn aangezien haar narcistische ouders. Waarschijnlijk als je in dit soort stoornissen groot wordt dat je er toch iets van overneemt helaas. En als ik het zo lees brengt ze het ook al over op haar kinderen.

Deze mensen dragen zeker maskers daar ben ik ook achter. Naar buiten zijn ze altijd alleraardigst en staan ze bekend als hele sympathieke mensen althans is voor mijn partner zo en dan denk ik; je moest es weten hoe hard hij is.

Wat ik mij afvraag is of je dit soort mensen sneller zult doorzien? wat ik van jou lees is dat je het toch wel doorkreeg hoe het zat.

Gelijk heb je dat je niet met deze vriendschap verder gaat. Het zuigt je leeg. En wat je nodig hebt juist nu is positieve energie! Knap dat je er mee stopt. 

Hoe probeer je jezelf nu staande te houden na deze ervaringen?

@annax

Wat raar toch dat ze niets in het huishouden willen doen. Mijn partner laat nu alles liggen en doet helemaal niets meer. Dus doe alles. Samen met mijn zoon ga ik onze kozijnen buitenom maar verven want dat is echt nodig. Hij deed dit elk jaar althans bijhouden en de ramen ook er nog bij. Verder deed hij onderhoud auto maa rook niet meer. ik vragen hoe en wat met olie koelvloeistof bandenspanning. Hij zegt roep me maar als het lampje gaat branden of als je raar gaat rijden. Ja wat is dat nu weer voor een opmerking zeg. Ik voel me daarin echt alleen gelaten.

Complimentjes probeerde ik ook maar dat was het dan ook. Inmiddels is het bij ons thuis nu heel slecht en werken die complimentjes dus ook niet.

Ik zal een eigen facebook aanmaken en dan op zoek gaan naar de besloten groep..

Het is allemaal maar moeilijk vol te houden. Bij ons lijkt het per week slechter te gaan. Ons thuis is geen thuis meer waar je de rust kunt vinden  helaas.

@kristina

Dat is echt waar...het heeft dan wel 30 jaar geduurd maar zie nu hoe hij te werk gaat en dat ik niet degene ben die alles fout doe en dat ik niets ben. Ik heb me in de relatie altijd een 0 gevoelt altijd te dik te lelijk te dom. Nu denk ik wat heeft hij met me gedaan. 

Wat je schrijft dat ze dan zeggen dat jij niet spoort en het niet goed ziet of doet is echt ziek en idd psycho gedrag. Gewoon haast eng.  Je moet constant nadenken hoe te reageren, is dit niet op eieren lopen? Ik zie het nu ook maar het is allemaal nog heel pril. Maar zoals je schrijft dit is een begin.

Ook vreemd dat je partner een nacht weg blijft en niets zegt. Ze willen gewoon dat je je rot gaat voelen. En het aanspreken op gedrag schijnt zoals ik heb gelezen ook woede uit te lokken zoals ik eerder las. Toch eigenlijk te gek voor woorden dat je niet kan vragen hoe en wat of ze aanspreken op dingen dan kun je het er over hebben lijkt me maar nee ze voelen zich betrapt en gaan los. Wat je schrijft 'respectloos gedrag' dat is het. Dat is wat ik ook voel op dit moment. Ik ben gewoon maar een voetveeg ofzo...

Dit gedrag en dit alles is zo vermoeiend allemaal hoe houden jullie je staande..

@hansje

De angst herken ik. De angst red ik het wel, het alleen zijn, hoe moet het allemaal. Zelf heb ik geen vrienden en geen familie helaas en heb dan ook echt de angst waar kan ik op terug vallen als er iets is. Nu 'leun' ik op mijn partner. Hij zorgt dat het goed komt denk ik dan.

het is ook niet te geloven dat ze dit doen. Ze weten het en maken je zo klein dat je niet weg durft te gaan. Laatst waren we ergens en toen ging het over afhankelijk van elkaar zijn hij zei dat hij er geen problemen mee had als hij afhankelijk kon zijn van een partner. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik dacht jij gaat nooit maar dan ook nooit afhankelijk van iemand zijn. Hij zei dat hij het vreselijk vond dat de andere partner afhankelijk was. En ik ben dat door hem gemaakt....

Heb zelf ook heel erg de angst dat ik onder de brug terecht kom. Ik zit net boven de vermogensgrens voor huurtoeslag en kopen kan ik niet met mijn drie dagen werk. Waar kom ik terecht zeg. Bah echt doodsangsten kan ik zeggen.

wat ik wel denk is wanneer je alleen bent dat je geest eindelijk es een keer tot rust kan komen. Ik ondervind nooit rust  als we vrij zijn dan is er altijd wat, altijd op je tenen lopen altijd maar denken wat doe ik nu weer fout. Dat is het enigste wat mij wel heel fijn lijkt ..die rust.

Zo te lezen heb jij het wel gered maar ben je er nog niet. Er volgt natuurlijk eerst een tijd voor herstel. Wel goed om te horen dat het goed met je gaat.

@kristina

Alles zo herkenbaar jammer genoeg.

Wat je schrijft is ook wat mijn zoon zelfs zegt. hij zegt jij bent zijn sloof jij doet alles. En nu lees ik het van jou. Wat ik toch fijn vind hoe raar het ook klinkt is dat ik toch weer worst bevestigd in alles. Ik bedoel dat ik het ook niet verkeerd zie net als mijn zoon.

Om maar bij de auto te blijven; hij was niets geen auto die van mezelf doe ik dus zelf maar die van hem doe ik al een tijd niet meer ( ja je leest het goed die deed ik ook) . Nu heeft hij of nou ja wij een oldtimer staan. En inderdaad die wordt gewassen wanneer hij er mee weg gaat. Eigenlijk best sneu.

Wat hij ook doet en wat ik ook zo raar vind is dat hij elke dag gaat wandelen (deed hij nooit maar zo ineens) wandelen niets mis mee natuurlijk. Maar dan gaat hij wandelen in zijn goede kleren...zelf zou ik niet mijn netste kleren aan doen omdat je toch vaak gaat zweten. Wanneer hij na een wandeling van 2 uur thuis komt trekt hij zijn oude kloffie weer aan. Hoe raar is dat of ben ik hier nu raar in??? Ook gaat hij als het mooi weer is ineens met zijn blote benen buiten zitten. in al die jaren heb ik hem zelden in korte broek gezin en nooit bij huis soms es in de vakantie maar dan was dat het dan ook. Typisch...die buitenwereld waarschijnlijk dan weer.

het lijkt alsof het bij ons iedere week slechter gaat. Waarom vroeg ik mij af? waarschijnlijk omdat ik dingen ben gaan zien.

Elk weekend zijn we in gesprek, uren. En telkens gaat de schuld weer naar mij. ik wil zo graag dat het weer goed komt (tegen beter weten in vrees ik). We komen maar niet verder en ik raak steeds vermoeider. 

Afgelopen weekend heeft hij een lijstje gemaakt. hierop een aantal punten om zo in contact te komen met elkaar.  Punt 1 was dat hij elke dag 4x zou gaan zeggen dat hij me waardeert. Punt 2. dat hij me deze week 3x een nekmassage geeft. Punt 3. bloot in bed.

Dan nog een regel daaronder met wat hij niet wil: geen seks en geen nare dingen tegen elkaar zeggen.

Ik zeg laten we dat proberen.

Later voelde dat het lijstje voor mij niet goed voelde, het was voor mijn gevoel de verkeerde volgorde. Voor mijn gevoel is het eerst geestelijk contact hebben met elkaar om vervolgens te kijken naar het fysieke contact. De volgende dag wederom in gesprek. Ik heb hem gevraagd waarom het fysieke contact eerst voor hem stond. Hij vond dit makkelijker en weet eigenlijk niet hoe het geestelijke contact goed moet komen. Ik zeg dus wat ik voel dat ik eerst geestelijk contact wilde. Als ik het wist mocht ik het zeggen. Ik zeg dit is nu juist iets waarom ik er een derder objectieve persoon bij wil hebben. Daar wilde hij niets van weten. 

Er staat dat hij geen seks met me wil. Ik heb hem betrapt op het kijken naar vrouwen die vrij jong zijn en dat hij zich daaraan verlekkerd. het vloog er uit..ik zei ach ja niet met mij je hebt je dames immers al. Ook heb ik gezegd dat ik het vreemd vind dat hij bloot met me in bed wil liggen nadat we zoveel afstand hebben. Ik zelf heb een verkrachting meegemaakt en ben daar sowieso kwetsbaar in en daarom snap ik hem helemaal niet. niet bij nagedacht??ik zeg hoe kun je dat nu van mij vragen. geen antwoord.

Toen ging het wederom weer over alles van de afgelopen jaren. En ook dat het van ons verleden komt, we zijn te beschadigd allebei en daar lopen we nu tegenaan volgens hem. En ik ben veel te vaak te ver weggezakt zegt hij ik moest je er uit trekken en ik moest zorgen dat het goed kwam. Ik zeg ik ben 3x weggezakt. Uit huis gezet door ouders mede door hem, een bijna psychose tijdens zwangerschap, pesten op het werk. Hier was hij ook zat van en nu zijn we hier en dat komt door mij. Wederom heb ik mijn moeder  veel te dichtbij laten komen en ben ik wederom weggezakt. Ik heb mijn moeder boven mijn kind gezet en dat kon echt niet dat is zo schadelijk.

En jij dit en jij dat het hielt niet op. Wel heb ik hem af en toe onderbroken en gezegd dat elke keer weer naar mij gewezen wordt. Ik zeg jij hebt helemaal geen schuld aan alles? Nee jij zakt weg en dan moet ik de ellende weer opruimen en zorgen dat het goed komt. Ik zeg jij hebt hier ook een aandeel in. Nee was het antwoord. Hij zegt vertel dan maar wat dat is kom maar.

Ik zeg dat je zo hard bent in je woorden. De woorden voel ik als kwetsend en dat je af en toe dingen zegt die voelen als kleineren. Ik zeg dat vind ik respectloos en niet kunnen. Zeggen dat ik te dom ben om dit probleem te snappen, dat ik een vies vet wijf ben en dat ik een kutwijf ben. Ik zie aan zijn ogen dat hij dit niet aan kan. Hij loopt weg en moet zogenaamd iets weggooien. Ik zeg wat ga je doen? Loop je weg? Je vraagt me iets op te noemen en dat doe ik, blijf dan ook zitten en hoor het aan. Hij ging toch weer zitten. Hij was toch behoorlijk geïrriteerd en zei dat hij niet wist hoe ik er bij kwam dat hij mij zou kleineren. En al die harde woorden..ach ja dat hoort bij mij, hij zegt dan doe je zo raar dan red ik het niet meer hoor om normaal te doen. Ik zeg dan nog hoor je je partner niet uit te schelden. Dan zeg je dat het teveel is en dan ga je in gesprek. Hij zegt dat hij dit gewoon is en dat hij dit naar buiten toe ook doet. Ik zeg dat is niet waar. Degene waarvan hij paardrijles krijgt heeft veel overgewicht, ik zeg daar zeg je ook niet tegen dat ze een vies vet wijf is. Nee dat klopt. Dat zeg je alleen tegen mij. Dat klopt zegt hij. Hij gaf in dit stuk toe. Verder noemde ik ook voorbeelden. Ik vind een bepaald merk van meubels en spulletjes leuk. Hij zegt dan altijd; het is leuk maar slechte kwaliteit. En dat elke keer. Ik zeg dat ik dat niet leuk vind en snap het ook niet waarom dit moet worden genoemd. Hij bedoelt het niet zo dat zijn zijn gedachten zei hij. Ik zeg die hoef je niet altijd te vertellen wie heeft er wat aan. Dan zegt hij vervolgens; maar door mij heb je veel van dit soort spullen in huis staan. Weer die klop op de borst denk ik dan. Hij zegt ook vaak ik heb gezorgd dat we zijn waar we zijn. Als ik het aan jou over had moet laten dan waren we hier niet.

Dan nog de uitleg over het dom zijn. hij zegt het klopt toch dat je niet zo goed met geld bent. Dat kan maar dan hoef je nog niet te zeggen dat ik dom ben.
Dat kleineren vond hij echt heel raar dat ik dat van hem dacht dat was niet de bedoeling ik zeg maar zo voelt het wel voor mij. Hup nog maar een trap na.
En toen zag ik dat hij echt barste van binnen. Ik had hem natuurlijk geconfronteerd met zijn daden. Ik weet dat je dit nooit moet doen bij narcisten maar ik kon niet meer. Ik dacht we zullen wel zien wat er gebeurt. Hij zei dan gaan we maar uit elkaar dan is het klaar. Ik zeg prima als je het er niet over kunt hebben en dit bij je past. Ik heb me wat emotie betreft echt ingehouden en ben rechtop blijven zitten. Want ook je emoties laten zien is een teken van zwakte bij de narcist. Dus ik mijn rug recht en gezegd prima dan gaan we nu samen zitten en opschrijven wat we moeten gaan regelen. Ik zeg want dat is nogal wat. Hij zegt nee hoor dat is niets. Je moet alleen nadenken wat je wilt. Ik zeg ik heb hierin niets te willen en niets te denken. Hier wonen gaat niet en huren gaat ook niet. Hij zegt dan kopen want huren gaat wel een jaar tot anderhalf jaar duren voordat je wat hebt. Ik krijg een kleine hypotheek met daarop de uitkoopsom kom ik nog steeds 30 duizend te kort voor een redelijke koopwoning. Hij was echt aan het vogelen hoe ik een huis kon gaan kopen. Hij zegt ik wil wel garant staan zodat ik een huisje kan kopen. Ik dacht eerst …(daar ga ik weer..) hij bedoelt het goed hij wil dat ik goed terecht kom. Maar later zei mijn zoon dat hij gewoon snel van mij af zou willen. Had ik nog niet aan gedacht.
Toen we het hier een poosje over hadden zag ik in zijn gezicht dat hij rustiger werd. Hij zag ook wel dat ik deze keer niet in paniek raakte en niet smeekte of hij wilde blijven wat ik eerder wel eens had gedaan. Hij begon over zijn hardheid en zei dat hij de woorden weg zou kunnen laten. Maar ja dan zijn de gedachten er nog. Nou ja uiteindelijk afgesproken dat we het een week zo laten en kijken hoe het aan het einde van de week is en gaan doen. Ik dacht later wel hij heeft nu wel door dat ik op dit stuk niet meer kruip en krabbelt wat terug. Hij zei laten we maar kijken wat ons gevoel doet deze week.
Maar voel wel dat het einde in zicht is en waarom?? Omdat ik niet mee ga in zijn grilligheid. Wat zo raar is is dat ik wel van hem houdt maar ik vind zijn gedrag gewoon zo niet goed. Als je wel verder gaat blijft het kleineren, manipuleren, nooit worden verrast met iets, altijd zal ik alles alleen moeten doen, aan moeten horen dat ik niet goed ben. Ik moet eerlijk zijn dat ik me ook niet echt goed voel bij hem, ik voel me geen vrouw bij hem maar ik voel me dom, lelijk dik noem maar op. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.
Maar wat zo raar is is dat je hem ook nog niet kan missen. Kennelijk zijn die 30 jaren zo lang geweest dat je zo afhankelijk bent geworden dat je niet eens weet hoe het is om zonder te leven en dat daar die angst ook vandaan komt.
Het is dus min of meer al aan het einde…..ik vind het toch triest hoe dan ook. Voel nu vooral ook de angsten…hoe verder

@molly Zo herkenbaar wat je schrijft, maar wat ik wel goed van je vind is dat jij jou grens in dit verhaal aangegeven hebt. Relatietherapie zou kunnen helpen, maar dat moet dan wel van beiden uit gaan, en jullie moeten de zelfde intentie hebben. Als ik jou verhaal zo lees , is dit niet het geval. Wens jou veel kracht en wijsheid in deze, en een dikke knuffel van mij.

@hansje

Dat is een snelle reactie! 

Bij het aangeven van grenzen slaan ze dus echt door. Ik zag het nu ook gebeuren en kon echt tegen mezelf zeggen; dit is dus wat er gebeurt wanneer ik hem confronteer met zijn daden. Alleen jammer dat hij er waarschijnlijk nooit iets mee zal doen. 

Ik heb ook gelezen dat relatietherapie onzinnig is bij deze mensen maar dat is wat ik dan toch hoe eigenwijs ook wilde doen gewoon als laatste redmiddel. Maar helaas komt het van mijn kant. Toen ik vertelde dat ik een brief had gekregen dat ik aangemeld was en ik zei dat het nog een paar maand zou duren zei hij toch echt; ach dan is dat zo. Dus kreeg ik moed en dacht ok hij wil wachten en toch gaan. Maar helaas. Ik kan hem niet aan zijn haren meesleuren. Dan houdt het gewoon op. Ondanks alles vind ik het zo moeilijk te accepteren dat hij niet wil. Ja ik weet het diep van binnen maar toch. 

Dank je voor de knuffel en je woorden die zal ik zeker nodig hebben....

@molly Je schrijft over grenzen. Ik heb vanmorgen bij iemand waarvan ik dacht dat het een vriend zou zijn , een grens aan gegeven. Ik kreeg een hele nare opmerking te horen. Kwam er in het kort op neer dat diegene bij mij vanmorgen langs zou komen, om een tv kabel af te halen. Maar alles behalve geen bericht. Dus ik appte met de vraag. "Kom je nog langs"  Krijg ik een dom antwoord te horen van, jou toon staat mij niet aan, ik zei maandag maar er is geen haast bij. Ja hallo zei ik , jij appte mij gisteren met de vraag of ik een kabel had, want mijn kut tv doet het niet. Dus zeg ik , dan had je op zijn minst wel even kunnen vertellen appen  dat je vanmorgen dat ding niet op kunt halen. Krijg ik ineens een lading shit over mij heen. Nou ja zeg , heb mijn lesje wel geleerd. Dit soort lui met hun negatieve gedachten moeten echt bij mij uit de buurt blijven. Heb mijn lesje wel geleerd. Ik wordt er ook helemaal kriegelig van. Dus exit met dit soort lui. 

@Hansje

Wat een rare mensen bestaan er op deze aardbol. Wat denken deze mensen...we zijn gewoon te lief denk ik. Dat wat je schrijft herken ik ook wel. Dat komt op de een of andere manier dan toch elke keer weer op je pad lijkt het. Maar je signaleert het nu wel. Wegwezen dat vind ik ook ze hebben niets te brengen.

Op de sportschool kreeg ik een complimentje dat ik het goed had gedaan door mijn grenzen aan te geven. Ik zei maar het wordt er niet beter op alleen maar slechter. Dat is niet anders jij moet je grenzen stellen. Een medesporter vertelde me een jaar geleden gescheiden te zijn en zei ook je moet er doorheen maar het komt goed....Zijn toch ook lieve mensen gelukkig. Heb verder geen familie en vrienden meer dus zeiden ze tegen me wij zijn je sportvriendinnen hoor.  Dat doet heel goed en geeft een beetje moed.

Verder thuis weer gesprek tot half 12 het kwam allemaal door mij , kortom wederom hetzelfde verhaal. Ik, hoe stom misschien nog gehad over therapie. ik zeg wat is de wachttijd nu op die 30 jaar. Ach ik ga toch niet nog langer zo zitten en ze kunnen toch niet helpen. Ik probeer maar en probeer maar ik weet dat het zinloos is. Raar is dat. Wat ik eerder las is dat je inderdaad alles gaat doen om hem maar bij je te houden zelfs in je hoofd. Dat klopt helemaal...het slachtoffer krijgt een band met de ontvoerder. Merk dat ik nu ook steeds zwakker wordt, dat zal de uitputting wel zijn.

Hij had ook al uitgezocht of ik geld kon lenen voor het kopen van een woning. Ik heb te weinig loon voor kopen en ik zit net over de vermogensgrens voor huurtoeslag door het uitkoopbedrag. Dus kan nu eigenlijk geen kant op. Dus hij gekeken. Misschien heeft iemand een ander idee??? 

Ik noem gewoon de bedragen wat maakt het uit. ik kan 70 duizend lenen, hij zegt dan doe ik ons volledige spaargeld er bij van 20 duizend en ik sta nog garant voor 20 duizend dan zou ik iets kunnen kopen. Ik zeg en dan..vaste lasten. Ach valt mee zegt hij, je houdt als je heel krap doet 200euro over maar daar moet ik van eten, benzine, mijn kind, sparen. Dus eigenlijk is er niets over. Ik zeg dat ik niet weet of deze constructie kan. Hij zegt soms moet je niet alles zeggen dan lukken dingen. Maar in jou hoofd lukken dingen standaard al niet. Later die avond komt mijn zoon beneden en heeft iets gehoord. hij zegt er zit vast een addertje onder het gras. Hij wil gewoon onder de alimentatie uit komen. En toen dacht ik dat hij wel eens gelijk kon hebben. Hij zegt ook ga hier niet mee akkoord dan kom je in de problemen, hij wil je gewoon weg hebben. Hij weet dat huren niet wil dus gaat hij het zo doen. 

Ik denk dan waarom die haast waarom moet ik weg. Zegt mijn zoon omdat die ander hier plek moet hebben. We weten niet of hij een ander heeft maar zou kunnen. hij zegt een nieuw slachtoffer want hij weet dat jij niet meer terug gaat naar je 'oude' ik.

En zo werd het weer half 2 dat ik op bed kwam. En dat gaat al weken zo. niet vol te houden. Dit is die uitputting zeker waar ik wel es over heb gelezen.

Misschien heeft iemand nog raad of advies? ik ben ook echt op moe van alles en mijn zoon in tranen. Die zegt mijn vader praat niet eens of hij me weer wil zien en wil geen alimentatie voor mij betalen. hij zegt ook ik besta gewoon niet voor hem. Het is wel waar dat zijn vader hem niet benoemd in de gesprekken. Als je met een huis voor mij bezig bent dan moet er toch genoeg zijn voor 2 personen?

het zit me hoog en zit in tranen op mijn werk moet het daarom ook even kwijt. In ieder geval dank voor het lezen

@molly Je schrijft: "Hij had ook al uitgezocht of ik geld kon lenen voor het kopen van een woning"  Klopt het dat ik hieruit concludeer, dat hij degene is die van jou scheiden wil.  Molly, jij weet net zo goed als ieder ander , dat de liefde van 2 kanten moet komen. Het heeft volgens mij ook geen zin om je hier tegen te verzetten. En ik begrijp dat het voor jou allemaal erg zwaar aanvoelt. Maar als hij degene is die van jou scheiden wil, waarom vraagt hij dan niet de scheiding aan bij een advocaat. Je zou dan zelf ook een advocaat in de arm kunnen nemen. en deze kan jou haarfijn uitleggen wat jou rechten zijn. Ik neem aan dat jullie in gemeenschap v goederen zijn getrouwd, Dan geldt dat jullie beiden voor de helft eigenaar zijn van bezittingen / schulden. Als hij jou dus uit wil kopen, zal hij op zijn minst de helft v d woningwaarde aan jou uit moeten keren. 70.000 euro uitkoopbedrag lijkt mij persoonlijk aan de lage kant. Maar laat je vooral goed informeren door een advocaat      
Overigen over kinderalimentatie, dat bepaalt hij niet maar een rechter. 

@Molly,

Ik heb niet al je berichten gelezen, maar van wat ik wel heb gelezen valt me iets op en dat wil ik graag met je delen. Wie weet kan je er iets mee? Wat me opvalt is dat je echt heel serieus met hem in gesprek blijft, waarin je open en eerlijk overkomt en er steeds discussies zijn.

In mijn ervaring met narcistische mensen is dat het oeverloze discussies zijn met nooit een eind. Zelfs als ik niet meer met ze in gesprek was gingen de discussies wel door in mijn hoofd. Ik heb op een dag besloten dat ik dat dus niet meer doe, nergens over in discussie ga met zo iemand. Zodra ik het spel van mindgames (zo noem ik dat) herken, ben ik weg. Ik hoef geen gelijk, ik hoef niet het laatste woord, ik stop er gewoon mee, ook in mijn hoofd.

Je krijgt de discussies met een narcist namelijk nooit opgelost en het brengt alleen verdere verwarring en moeheid. Juist ook omdat je aangeeft uitgeput te raken, is het zo belangrijk energie te besparen. Deze discussie zijn enorme energievreters. Ik hoop dat je situatie zo is dat dit ook mogelijk is allemaal.

Naast energievreters uitbannen heb je ook energie toevoer nodig. Wat geeft je energie?

Voor mij zijn dat wandelingen in de natuur b.v, gezond eten en vooral veel rust.

Tijdens wandelingen doe ik energetische oefeningen om op te laden.

Je kan eventueel ook eens met een huisarts praten over deze moeheid en jou situatie, wellicht kan hij met je meedenken wat de mogelijkheden voor je kunnen zijn.

Wens je veel goeds ? 

@saar Wat heb je dat mooi beschreven, zo heb ik het grotendeels ook ervaren. Ik heb ook heel bewust de natuur op gezocht. Dagen en urenlang bracht ik er.  door. En je gelooft het misschien niet, maar ik heb meegemaakt dat toen ik bij een picknickbankje zat, er kortstondig  een ekster bij mij kwam zitten, deze keek mij echt aan en was ook weer gevlogen. Alsof ze een boodschap wilde over brengen. Een hoofd vol gedachten over los laten Ik heb er ook veel over geschreven, zonder dat ik het iemand anders liet lezen. Ik heb gedichten geschreven. Maar uiteindelijk mijzelf weer terug gevonden. Zelfs merkte ik dat mijn gezondheid ook drastisch verbeterde, ben na de scheiding ook bewuster gaan eten. 
Stress in een relatie zorgen onbewust ook voor gezondheidsproblemen. En eerlijk gezegd , probeer ik mij nu meer te focussen op de positieve dingen van dit moment.    

@hansje

ik heb inderdaad geprobeerd te zoeken naar oplossingen en gisteren was het voor hem duidelijk. Waarschijnlijk heb ik hem genoeg geconfronteerd. Want sinds die tijd ging het snel achteruit. Ik weet dat het dan ophoud. Maar hoe dan ook blijft het zeer doen omdat je zelf oplossingen wilt zoeken.

Helaas is de uitkoopsom geen 70.000 maar 25.000. De 70 is het bedrag wat ik kan lenen. Dit samen is nog niet genoeg voor mij om een hypotheek te krijgen. Hij wil dus nog voor 20 garant staan waarmee ik bij ons nog geen hypotheek kan krijgen. 

Omdat ons huis niet veel overwaarde heeft blijft er net 25.000 euro over. Misschien is er een hypotheek te krijgen zo laag maar dan nog kan ik het niet rondbreien omdat mijn inkomen te laag is helaas. Hij denkt zo makkelijk van mij af te komen en wil mij zoals het nu lijkt snel uit huis hebben.

We zijn niet getrouwd maar een samenlevingscontract. Alles is wel van ons samen. Advocaat gaat veel geld mee gemoeid en zoveel is er niet over....

Ik weet even niet waar ik nu heen kan gaan. Hij  wil onder zijn allimentatie uitkomen vrees ik waardoor het helemaal niet lukt met rondkomen