Beste,

Ik heb een relatie gehad met een meisje. beide in de pubertijd dus t is een nog lichte relatie.

Geen samenwonen en dat soort dingen. 

Nu vind ik t lastig te beseffen dat t zo gelopen is. Is dat mijn schuld?

Had ik iets anders kunnen doen? er zijn inderdaad dingen waarvan ik denk dat had ik beter gekund. toch als diegene het niet aangeef moet je t dan?

Achteraf, is bekend dat het meisje wat makkelijk liegt en dat ze mij eigenlijk tegen haar ouders op wil zetten. Ik heb haar eerder leren kennen als een lieve meid. eentje anders dan een make-up troela. Ik vind het lastig te beseffen waar de fout zit, en vraag mij af of ik dat ben? Stiltebehandelingen waren zeker aanwezig. en ook toen ik t uiteindelijk voor de voeten gooide reageerde ze met: Dus je had dat wel door? wat het andere gezicht liet zien en mij deed beven. Nu heb ik vaak de gedachte: Had ik iets anders kunnen doen? hoewel het al langer uit is. komt die gedachte vaak terug. Ik wuif hem vaak weg door rationeel te denken: Een relatie doe je samen, en als je iets fout deed maar er wordt niks op gezegd. kan je t ook niet weten. Alleen nu komt de gedachte later vaker weer terug. 

Mensen zouden zeggen dat ik gek ben, als ik t zou lezen zou ik het ook denken. toch vraag ik jullie nu, is het obsessief maken ook werk van een Narcist? Hebben jullie ervaring hiermee? of de oplossing? ik heb wel eens het gevoel naar wraak. maar ik weet dat dit niet het antwoord is. toch ben ik bang dat het wel de geestelijke genoegdoening is die ik zoek???