Soms gedragen vrienden zich anders dan je van vrienden zou verwachten. In mijn leven stuitte ik op een aantal van dit soort “vrienden”. Met de kennis van nu vraag ik me met name bij één af of dit misschien een “narcistische vriendschap” was…
Toxische vrienden
In het artikel “Narcistische familie” schreef ik reeds over een narcistische neef met wie ik vroeger veel om ging. Maar er was nog iemand die aardig in het plaatje “narcistische vriendschap” paste.
Nu wil ik niet iedereen het etiketje narcist opplakken. Doch deze persoon heeft wel zeer veel streken uitgehaald die in dit beeld passen. Voor de veiligheid noem ik hem maar Jan, wat niet zijn echte naam is.
Het begin van een narcistische vriendschap?
Jan was de stiefzoon van een kennis van mijn narcistische moeder. Ze schilderde hem af als een zielige jongen met weinig vrienden. Hierdoor dacht ik min of meer een lotgenoot in hem te hebben. Ik zag dan ook geen gevaar toen hij zichzelf begon op te dringen.
Via mij kwam hij terecht in wat ik toen beschouwde als mijn vriendenkring. Aanvankelijk mocht mijn narcistische neef hem niet. Doch al gauw waren ze de dikste maatjes.
Domme LTS-ers
Jan zat op de MEAO en ging daar erg prat op. Nou was dit ook “maar” een middelbare opleiding, doch Jan deed alsof het de universiteit was. Iedereen die een lagere opleiding deed was in zijn ogen een domme LTS-er. En omdat ik ooit op de LTS had gezeten moest ik dat regelmatig horen.
Tegenover anderen werd ik als dom neergezet, hetgeen later werd overgenomen door mijn narcistische neef. En dat terwijl ik hoogbegaafd ben. Alleen wist ik dat toen nog niet en dus was dit zeer schadelijk voor mijn toch al broze zelfvertrouwen.
De achterbaksheid van narcistische vriendschap
Jan wist op geraffineerde wijze anderen tegen elkaar uit te spelen, vooral tegen mij. Nadat hij zich via mij in mijn vriendenkring had gewerkt deed hij dat dan ook volop. Altijd slaagde hij er in de groep aan zijn kant te krijgen en mij als de slechte neer te zetten.
Naïeve ouders
De moeder en stiefvader van Jan waren totaal naïef wanneer het om zijn gedrag ging. Naar buiten toe deed hij zich netjes voor. Maar bij anderen thuis gedroeg hij zich verschrikkelijk. Hij had totaal geen benul van het feit dat hij ergens te gast was. Zo haalde zomaar van alles uit andermans kasten en gooide spullen door het huis.
Vanwege dit gedrag was hij dan ook niet erg geliefd, behalve bij een zeer klein groepje waaronder mijn narcistische neef.
Op een keer vertelde zijn stiefvader aan zijn moeder dat de vader van een van zijn vrienden zich had beklaagd hoe Jan zich bij hen thuis gedroeg. “Kijk naar je eigen zoon” had hij geantwoord, “De scheten die jullie zoon bij ons thuis laat kun je nu nog ruiken”. Beiden waren ze totaal blind voor Jan’s wangedrag.
“Zo voelt dat nou”
Op een keer was ik met mijn narcistische neef bij iemand anders toen Jan opeens voor de deur verscheen. “Oh nee, daar heb je hem ook weer” zei de jongen bij wie we te gast waren. “Ik laat hem er niet in” vervolgde hij.
Jan bleef dus voor Jan met de korte achternaam voor de deur staan. Hoewel ik er niets mee te maken had was het natuurlijk weer mijn schuld. Uit wraak werd de bougiekap van mijn brommer losgetrokken.
Toen we een paar dagen later bij Jan thuis waren kwam de volgende wraakactie. Bij het naar binnen gaan smeet hij de deur voor mijn neus dicht. “Kijk Herman, zo voelt dat nou!” zei hij.
Bij werkelijk alles wat er gebeurde werd ik als de slechterik neergezet. Ook al had ik er niets mee te maken.
Rijbewijs
In deze periode waren we beide bezig ons rijbewijs te halen. Hij had het een paar maanden eerder dan ik. Op dat moment had Opel een actie waarbij pas geslaagden gratis een dag een Opel Corsa meekregen. Alleen de benzine moest je zelf betalen.
Jan nodigde mij en een paar anderen uit een dag mee te gaan rijden. Hij scheurde als een bezetene met de gratis huurauto. Toen hij op een parkeerterrein met een rotgang achteruit reed ramde hij een caravan. Doch aan stoppen en een briefje achterlaten dacht hij niet. Hij ging er als een haas vandoor.
Op de terugweg stopten we bij een tankstation om wat te eten te kopen. Een van zijn vrienden wilde dat ik een Mars afrekende. “Waarom moet ik die afrekenen?” vroeg ik. Er werd niets gezegd, doch in de auto kwam de aap uit de mouw. Het bleek dat zij snoep hadden gekocht voor Jan, voor het dagje uit. Alleen hadden ze dit niet met mij besproken.
Voor mij was het niet meer dan vanzelfsprekend dat we aan het eind van de dag mee zouden betalen aan de benzine. Doch de anderen maakten zich er vanaf met wat snoep. Alleen was de beeldvorming nu zo dat ik een gierigaard was die niet eens een Mars af wilde rekenen.
Voor Jan was dit “Gefundenes Fressen”. Hij had weer iets om mij als de slechte neer te zetten. Toen ik hem bij het aftanken een deel wilde betalen wilde hij daar dan ook niets van weten. Mij als de boze kunnen afschilderen was hem veel meer waard…
Moreel gedrag?
Oh ja, zijn stiefvader hielp hem om de schade aan de huurauto als gevolg van de aanrijding met de caravan te verdoezelen. Dat terwijl deze mij altijd moreel de maat nam. Ook Jan trok vaak de “morele kaart”. Met name mij werd regelmatig in het bijzijn van anderen de les gelezen over vermeend asociaal gedrag. Dat terwijl hij zelf geen enkele moraal had…
Ook Jan’s kwajongensstreken gingen net altijd wat verder. Zo bestelden we weleens een taxi voor iemand. Doch hij wist het voor elkaar te krijgen dat de begrafenisondernemer met de lijkauto bij een bejaardentehuis kwam. Dit om het lichaam van een zogenaamd overleden inwoonster, wiens naam hij uit het telefoonboek had geprikt, op te halen.
De wraak
De wraak op mijn vermeende gierigheid kwam enkele maanden later, nadat ook ik mijn rijbewijs had gehaald. Reeds voor ik dat had had ik al een auto, een Opel Kadett C. Toen ik het roze papiertje (dat was toen nog geen pasje) had opgehaald kon ik dan ook meteen de wereld in.
Voor het weekend had ik drie “vrienden” uitgenodigd waaronder mijn narcistische neef en Jan om een dag mee te gaan naar Amsterdam. De andere vriend was op dat moment ook de vriend van mijn zus.
Dit uitje naar Amsterdam had ik ze reeds lang van tevoren beloofd. En hoewel ik op dat moment krap bij kas zat hield ik me aan die belofte.
Jan wilde blijkbaar versterking want eigenhandig nodigde hij ook een van zijn vrienden uit. Deze jongen had een hekel aan mij, hetgeen Jan me meerdere malen had verteld. Ik wilde hem niet mee hebben. Doch Jan wist me zodanig te manipuleren dat ik toegaf.
Zo reden we met 5 personen in de Kadett naar Amsterdam. Het was die dag erg mooi weer en in Amsterdam kocht Jan enkele blikjes frisdrank. Aan iedereen gaf hij eentje, behalve aan mij. “Dorstig weer hé Herman?” treiterde hij.
De chinees
Op de terugweg zouden we wat gaan eten bij een snackbar. Doch de vriend van Jan wilde perse bij een restaurant eten. Zoals ik reeds zei zat ik op dat moment krap bij kas en had geen geld voor een restaurant. Doch Jan en zijn vriend hielden vol en de andere twee schikten zich.
Zo kwam het dat ik alleen in een snackbar zat te eten, en de rest in een Chinees restaurant. Terwijl ik daar zat te eten dacht ik na over het verloop van deze dag. Hoe Jan en zijn vriend het uitje helemaal overnamen. En het getreiter en buitensluiten door Jan.
Toen ik het wachten op hun zat was ging ik naar het restaurant en stelde ze een ultimatum. Hiermee was de stemming voor de rest van de terugweg naar een nulpunt gedaald.
“Dit was weer typisch Herman”
Op de terugweg stookte Jan de anderen flink tegen mij op. Met de woorden “Dit was nou weer typisch Herman” begon hij zijn betoog. Uiteraard lukte dit bij zijn vriend en bij mijn narcistische neef. Alleen de vriend van mijn zus stond aan mijn kant.
Voor het dagje Amsterdam kreeg ik helemaal niets. Zelfs geen Mars. Toen ik een paar dagen later bij Jan thuis kwam werd ik door zijn stiefvader begroet met “Ha Chinees”. Jan had natuurlijk weer in geuren en kleuren verteld hoe “vreselijk” ik me die dag had gedragen.
Verlost van een narcistische vriendschap
Niet lang daarna hadden we op een avond het huis vol visite toen Jan langs kwam. “Oh nee hij weer” zei m’n zus. “We laten hem er niet in” reageerde m’n narcistische moeder. En zo bleef Jan voor de deur staan.
Doch daar legde hij zich niet bij neer. Met een stok drukte hij via de brievenbus de deurkruk naar beneden en kwam naar binnen. Toen kreeg hij de wind van voren van mijn narcistische moeder. “Ben je nou helemaal gek om bij ons in te breken? De jongens wilden je niet binnen hebben!” zei ze boos.
De jongens waren mijn narcistische neef en ik. Doch beide hadden we hier niets mee te maken. Het was mijn zus die zijn aanwezigheid niet op prijs stelde.
Enkele dagen later kwam zijn stiefvader verhaal halen bij mijn narcistische moeder. Hij zei dat we geen last meer zouden hebben van Jan, omdat deze niets meer met ons te maken wilde hebben. Later hoorde ik van iemand anders dat hij razend op mij was. Uiteraard…
Maar met deze actie van mijn zus en narcistische moeder was ik na anderhalf jaar eindelijk verlost van deze etterbak.
Was dit een “narcistische vriendschap”?
Het begrip narcisme was me in die tijd geheel vreemd. Ik beschreef hem altijd als de grootste achterbakse kwal die ik ooit had ontmoet. Via mij kwam hij in mijn vriendenkring en zette vervolgens iedereen tegen me op.
Maar met de kennis van nu moet ik constateren dat Jan wel erg veel narcistische trekken had. Nu wil ik niet iedereen die zich vervelend gedraagt het etiketje narcist opplakken. Maar zijn arrogantie, manipulatieve gedrag en het uitspelen van mensen wijzen hier wel op. Ook was hij erg geobsedeerd door geld en status. Zo had hij met zijn grote vriend een weddenschap wie over tien jaar het hoogste inkomen zou hebben.
Lees ook: Wat is een narcist?
Of dit nu een “narcistische vriendschap” was of niet. Feit is dat dit wel een zeer toxisch persoon is. Waarschijnlijk maakt hij nu andere mensen het leven zuur. Gelukkig heeft hij maar een relatief korte tijd deel uitgemaakt van mijn leven, en daardoor (in tegenstelling tot mijn narcistische moeder) niet al te veel schade aangericht.
Heb jij ook dit soort vrienden (gehad) en vermoed je dat het om een “narcistische vriendschap” gaat? Deel het hieronder in een reactie!
Wil je Herstellen van Narcistisch Misbruik?
In dit gratis e-book dat ik samen met psychologe Corry de Rooy maakte geven we 10 tips voor herstel na narcistisch misbruik. Zet de eerste stap naar een narcismevrij leven. Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang gratis het e-book ’10 Tips voor Herstel na Narcistisch Misbruik’. We sturen je geen spam en je kunt je op elk moment weer afmelden.
5 replies to "Narcistische vriendschap?"
Hier ook een lange vriendschap gehad met iemand wie een narcist bleek te zijn.
We hebben in die 12+ jaar heel veel leuke momenten gehad, en mindere momenten net zoals in elke vriendschap. Dingen moesten vaak op haar manier, en een mening uitspreken eindigde altijd in iets wat zij beter wist. Dat is hoe zij gewoon was dacht ik destijds.
Ik zelf was de laatste 5 jaar erg ziek waardoor ik vaak alleen thuis kwam te zitten, en op zeldzame momenten de deur uit kon om een maaltijd te scoren. Om vervolgens de volgende dag weer doodziek te zijn.
Mijn gezondheid was op een gegeven moment kritiek. Dokters konden mij niet helpen, en ik wachtte op 1 specific medicijn wat mij zou helpen, maar mentaal gezien was ik al op en zelfdoding kwam op in mijn gedachtes.
Nadat ik de drempel over was gekomen om uit te spreken hoe rot en eenzaam ik me voelde, ging het helemaal bergafwaarts tussen ons. Nooit heeft zij meer omgekeken naar mij na dat ene gesprek. Wel klaagde ze een uur lang over hoe zwaar ze het had op school, haar leven etc. Hoe oneerlijk alles voor haar was. En dat zij het toch aan he tjuiste eind had wat betreft haar studiegenoten. Maar hoe het met mij ging (2 dagen na dat ene gesprek) was voor haar oninteressant.
Dat hele laatste jaar bestond uit aantrekken en afstoten, en beloftes die nooit waargemaakt zouden worden. Langzaam aan kreeg ik door dat ik met een narcist te maken had, en begon meer op te komen voor mezelf; uitspreken van m’n mening, wat ik wel of niet vind kunnen etc.
Ik had toch niets meer om te verliezen op dat moment. Dat kon ze slecht hebben en er kwam meer weerstand en afstand tussen ons.
Na de zoveelste belofte, een avondje uit (op een goede dag) waarbij ze me weer alleen thuis liet zitten met verschrikkelijke gedachtes, om vervolgens met ‘leukere’ mensen af te spreken was echt de druppel voor mij. Dat was het moment om te breken met haar. Sindsdien heb ik haar nooit meer gesproken of van haar gehoord. Maar goed ook want nu merk ik dat ze mij (en haar vrienden) moest afbreken om zich beter te voelen over haar zelf. Dat ze haar eigen onzekerheden projecteer op mij. Nu heb ik mijn gezondheid deels weer terug (door een goed medicijn) en mentaal sterker dan ooit. Ik kan mezelf weer ontwikkelen zonder narcist. Zonder de eeuwige twijfel waarom ik nooit goed genoeg was. Waarom geen enkele kleur in het kleurenspectrum mij staat bij mijn huidskleur.
Blijkbaar ben je voor een narcist alleen goed genoeg wanneer je je mond houdt en doet wat zij willen.
Bedankt voor het delen van je verhaal Leticia. Voor een narcist ben je inderdaad goed als je heb voedt. Dat wil zeggen hun verknipte zelfbeeld bevestigen en je laten vernederen. Ga je er tegenin dan krijg je een enorme narcistische woede over je heen.
Veel sterkte met je gezondheid!
Herman
Ik wil hier op een later tijdstip eventueel verder op in gaan omdat ik nu recent met iets geconfronteerd werd dat ik niet hev zien aankomen, er was ook geen enkele reden om dit te zien aankomen want mijn vriendin en ik zijn 4j samen, we waren 2 handen op 1 buik, een super koppel, nooit echt ruzie gehad, wel is een woordenwisseling maar na max een uurtje was dit al bijgelegd, de liefde was aan beide kanten super groot… Tot ik 20 dagen geleden wakker werd en niemand in huis aan trof.. Enkel in de keuken een briefje van mijn vriendin met de boodschap dat ze een paar dagen weg was omdat ze met haar hoofd en hart op 1 lijn wou staan en dit was blijkbaar niet het geval.. Ik moest mij sterk houden en mijn werk enzo niet verwaarlozen ze ging sowieso over een paar dagen terug komen.. Daar stond ik dan.. Met verstomming geslagen, volledig sprakeloos.. Ik heb direkt gebeld en zitten sturen maar heb haar pas s’morgens toen ik naar haar werk was gereden kunnen zien.. Blijkt da ze was benaderd door mijn “beste vriend” die beste vriend was ooit een beste vriend maar dit was voor mij al enkele jaren niet meer het geval. Deze persoon is een narcist in zijn extreemste vorm, meer een psychopaat eigenlijk. ik ben voor hem zogezegd nog wel een beste vriend meer zelfs ik ben zogezegd als een broer voor hem.. Maar dus blijkbaar heeft is hij al een hele tijd in de haar hoofd aant in prate, ik kan er mij niks bij voorstelle dat ik dan mijn top relatie zou kapot maken omwille van wat hij ligt te vertellen maar blijkbaar is hij daar wel in geslaagd, zodanig goe dat ik ze zelfs ni meer thuis krijg.. Ik kan haar elke keer weer doen twijfelen maar dan is het precies dat die “terug onder hypnose” valt en dan gewoon kiest om bij hem te blijven.. Ze zegt da het haar enorm spijt omdat ze mij nooit heeft willen pijn doen, als ik vraag waarom in godsnaam dan zegt ze da ze het niet weet, ze krijgt er telkens ook tranen van maar wat ik ook zeg ik krijg ze niet verder dan twijfels.. Ik kan u zegge we zijn nu de 19de dag en ben 8,4kg afgevallen, slapen en eten heb ik helemaal geen behoefte aan, krijg het ook gewoon niet binnen en ik heb kennis gemaakt met een verdriet dat ik liever niet had leren kennen.. Ik ben volledig gebroken, alles is kapot.. Ik zie mijn meisje enorm graag, heb er alles voor gedaan, heb mij ook rechtbank toestanden op de hals gehaald ivm haar kinderen, ik heb er mij altijd met volle overtuiging achter gezet. 1 dag voor ze dan zou weg zijn heeft ze nog haar onvoorwaardelijke liefde aan mij meegedeeld, we gingen voor een kindje gaan, zelfs trouwen.. Ze is mij ook altijd dankbaar geweest ol al die dingetjes voor haar te doen, Ik was als een God voor haar, ik vond dat een beetje overdreven maar ze zei nee het is zo omdat ik haar terug heb doen lachen, terug gelukkig gemaakt, ook haar eigen terug gegeve want in haar vorige relatie was ze diep ongelukkig, mocht ze nooit zichzelf zijn enz.. Eigenlijk was ze toen ook met een narcist maar een gewone zeg maar. Dus eigenlijk totaal geen vuiltje aan de lucht.. Ze heeft intusse wel toegeven da ze er niets van had gezegd omda ze dacht da ze er boven stond maar vooral eer ze het besefte zat ze al volledig in zijn klauwen.. Ook het plotse weg gaan daar heeft hij voor gezorgd.. Heeft ze allemaal toegegeven maar haar terug halen naar de plek waar ze nooit van had mogen weg gaan daar slaag ik niet in.. Ik probeer mij sterk te houden maar het word eigenlijk erger en erger.. Die 19dage lijken wel maanden en ik kan het ook niet uit mijn geheugen halen dat hij mijn meisje volledig ga misbruiken, pijn doen.. Dus da maakt mij nog eens zo verdrietig.. Ze houd nog van mij ma zolang da ze precies in die soort van hypnose vorm zit krijg ik daar geen verandering in.. Wat ik ook zeg of doe.. Da maakt mij heel verdrietig, ik ben kapot.., ??
Ja ik heb een vriendin gehad die een hoog gehalte narcisme in zich droeg. Het was een reeks van idiote gedragingen eigenlijk, maar de ergste vond ik nog wel wat ze deed nadat ze me aantrof, vlak nadat ik op straat seksueel was belaagd op een nogal heftige manier. Ze was de eerste bekende die ik trof na die gebeurtenis en ik was in een kwetsbare positie op dat moment.
Ik vertelde haar mijn verhaal van wat me net was overkomen. Ze reageerde niet echt of nauwelijks en nam me mee naar de coffeeshop waar ze graag heen wilde. Daar zat ik dan, me af te vragen wat ik daar deed. Ik was in de war en beduusd en ik merkte dat ik naar huis wilde, maar ze bleef dit tegenhouden. Toen ik eindelijk alleen thuis wist te komen kon ik even bij mezelf komen.
Echter in de week erna kwam ik haar tegen in een kroeg en er was een grote groep mensen aanwezig die ze kende en die ik deels kende. Ik heb geleerd vanuit mijn jeugd om de lichaamstaal van mensen goed te kunnen lezen en hun gedrag op dat moment verraden dat ze zich ongemakkelijk voelde over ‘iets’. Het duurde een uur voordat ik begreep wat er aan de hand kon zijn.
Ik vroeg mijn vriendin wie van deze groep mensen wisten van wat mij die week daarvoor was overkomen? Ze begon eigenlijk direct met een verwijt naar mijn hoofd: Ja ik had er ook last van en ik moest toch ook mijn verhaal verwerken en kwijt! Waarop ik droog de vraag stelde of ze daar dan echt een heel groep mensen voor nodig had gehad.
Er was nooit een moment van empathie van haar uit naar mij toegegaan of oprechte interesse. Wel vond ze het doodnormaal om mijn ervaring te misbruiken om bij iedereen de aandacht te trekken. Het lukte haar altijd om te zorgen dat alle aandacht altijd naar haar ging. Ze verdroeg het gewoon niet dat iemand anders een minuut aan het woord was met zijn eigen verhaal. Binnen die minuut had ze ook zoiets meegemaakt en ging het over haarzelf.
Ook had ze het vermogen om die aandacht te eisen op ieder moment van de dag dat het haar zelf uitkwam en dan wel nu direct. Zo stond ze een keer aan mijn deur toen ik nog in bed lag. Een normaal mens belt hooguit 2 keer aan en bij geen gehoor gaat deze weer verder. Maar mijn vriendin niet, ze belde rustig 20 minuten aan 1 stuk.
Toen viel het stil en was ze weg. Het duurde geen half uur of ze stond weer aan mijn deur te bellen. Wanneer je dan te horen krijg waarom ze zo perse NU naar binnen wilde was ze haar sleutel zogenaamd kwijt. Een sleutel die ze even later gewoon terug had gevonden en waarvan ik betwijfel dat deze ook echt kwijt is geweest. Dit was niet de eerste keer dat haar aandacht NU direct op eiste.
Ze had er ook een handje van om me overal schuldig om te laten voelen, met name over hoeveel we elkaar zouden zien. Ik zag haar altijd op school, buiten school en dat eigenlijk elke dag tot in de avond. Als ik dan een keer alleen wilde zijn met mijn vriend was het huis te klein. Wist ik dan niet hoe erg ze het vond als ze het idee had dat ze niet welkom was? Wat dat met haar deed?
Ik luisterde altijd naar al haar verhalen en drama’s die ze meemaakte met zoveel mensen in de stad. Ze was altijd wel het slachtoffer van iets of iemand. En altijd stond ik klaar zoals een goede vriendin zou doen. Dat deze drama’s voor een deel kwamen door haarzelf kreeg ik haar nooit aan het verstand. Al mijn adviezen en ideeën zouden niets helpen. Het ging niet om de oplossingen, maar om de aandacht.
Toen kwam er een dag dat ik er zelf helemaal door heen zat. Mijn leven ging nogal stroef op dat moment en mijn relatie stond onder druk en eigenlijk zag ik het leven niet meer zo zitten. Ik was op zijn minst depressief en voelde dat de nood erg hoog was in mij. Ik was kapot en ik belde haar op voor een beetje steun.
Ze bleek super vriendelijk aan de telefoon en kwam direct naar me toe! Nou dat iemand dat deed voor mij vond ik heel erg lief. Ze kwam binnen en begon meteen over zichzelf en haar drama’s. Toen ik na een uurtje heel voorzichtig vroeg of ze mijn verhaal wilde horen en dat ik haar echt nodig had voor steun op dat moment, werd ze heel erg boos, draaide haar gezicht van me af en ging op de bank liggen slapen. Ik ben naar boven gelopen, naar mijn eigen bed.
De druppel was voor mij toen we samen op een festival waren en ze mijn portemonnee uit mijn handen griste en er mee de markt op rende. Ik eiste deze terug en ze beschuldigde me ervan dat ik zo agressief deed. Ik wil mijn portemonnee terug en wel nu! Uiteindelijk gaf ze me deze dan terug.
Later op het festival heeft ze iedereen die het wilde horen verteld dat ik haar had geslagen en kreeg ik van veel mensen afkeurende opmerkingen. Ik had haar niet geslagen, hoewel ik vond dat ze het inmiddels wel had verdiend.
Omdat ik haar zogenaamd zou hebben geslagen ging ze een 6 maanden in de negeer modus. Ze wilde niet met mij praten. In die maanden heb ik ook niet gepoogd om daar iets aan te veranderen. Toen ze na een half jaar toch tegen me begon te praten ging het over geld.
Volgens haar zou ik nog geld van haar krijgen en of ik dit nog terug wilde hebben.
Ik heb daar nooit een antwoord op gegeven. Ik heb verder sowieso nooit meer ergens een antwoord op gegeven. Voor mij was ze dood. Het duurde een paar maanden voor ze zich daarbij zou neerleggen.
Bedankt dat je dit verhaal met ons wilde delen Saar. Dat lijkt zeker op een “narcistische vriendschap”. Ook dat ze je wanneer je haar het hardst nodig hebt een trap geeft is typisch iets dat narcisten doen. Goed dat je met haar hebt gebroken!